Vanmiddag heb ik een afspraak met de chirurg.
Ben weer zo gespannen als een veertje. Fiets door alle rode stoplichten. Negeer een stopbord, kom bijna onder een auto.Allemachtig, vanwaar die haast...
Het is geen haast: het is stress..... gewone, ordinaire STRESS.
Ik ben mooi op tijd in de kliniek. Ik lees 2 hoofdstukken uit de Gravin van Parma van Sandor Marai en kom een beetje tot rust.
De chirurg loopt wel rond, maar laat het onderzoek door een andere arts doen. Een jonge man.
Ik heb nu eens geen zin om er tegenin te gaan. Ten eerste moet zo’n jonge arts ook ervaring opdoen en daarnaast lijkt hij net iets intenser te onderzoeken. Het onderzoek doet zelfs een beetje zeer, zo stevig drukt hij op alle mogelijke gevarenzones.
Maar al met al: alles is helemaal goed! Nergens bobbeltjes, knobbeltjes of deukjes.
The best breasts in town...again!
De fietstocht terug is nu wel stukken prettiger.
Ik trakteer mezelf op een broodje haring op de Botermarkt en daarna een glas frambozensap bij Bagels and Beans.
Nu kan ik er weer helemaal tegenaan! Ik ga verder en verder en verder.......
YEAH!
4 comments:
Yeah!
Gefeliciteerd...
En nu wel voor het rode licht stoppen, hoor...
Je mag namelijk nog langer mee.
Salut van Hetty
Yeah...!!
Gelukkig, proficiat he!!
Ben erg blij voor jou!
Liefs Marjolijn.
Heeeeee Marlou!
Congretulations en we tekenen in voor nog eens 30 jaar.
Hug van Arend
lieve lou, ik lees je gedachten en gevoelens en voel me vol ontroering. Opeens is alles wat je beleeft en beleefd hebt heel echt en dichtbij. Op een of andere manier geef je me een heel bijzonder gevoel. Je bent een prachtig mens, dank je wel dat ik daar van genieten kan!
Post a Comment