30/10/2015

Overleven op de Oceaan

.
Eens in de twee weken haal ik mijn kleinkinderen  van school.
Ik zet een grote pot thee, we kletsen wat en drinken thee...
We spelen en eten samen en ook dan wordt er weer gekletst.
Lieve kinderen zijn het...
En het zijn kleine filosoofjes.
Een tijd geleden zaten we samen aan tafel te praten.
Pier zat te filosoferen over "Overleven".
"Omaloutje, wat heb je allemaal nodig om te overleven op de oceaan?"

Hij schreef het al pratende op een reclameblaadje:


1. Platvorm
2. Dieren
3. Mensen
4. Water
5. Water
6. Eten
7. Paint

Goed dat hij inziet dat we veel water nodig hebben!
Ook wilde hij, als kleine kunstenaar in de dop... paint!
Had je deze tekening al eens gezien van hem?


Je snapt zeker wel, dat het een feest is om op deze kinderen te passen...
Volgende week mag ik weer!




29/10/2015

Things to do

.
Lekker gewandeld gistermiddag, heerlijk.
De herfst was zo zacht en al die kleuren...
Ik heb ze met al mijn zintuigen opgeslorpt!


Ik zag nog wat in mijn ooghoek toen ik deze besjesfoto maakte: op een bankje vlakbij lag een briefje.
En wat voor briefje! Er was niemand in de buurt, dus ik heb het meegenomen en thuis gescand. Kijk hier is het:


Ik weet niet of je het lezen kunt.
Dit staat er:

Lieve Pieter
Wat ben ik trots op jou!
Echt stoer zo in groep 4
Je hebt een prachtig tafeltje 
en doet het fantastisch.
Dikke kus,
Mama

Mooi, van die Mama.
Wat zou daar nou verder voor verhaal achter zitten?
Daar kan ik al wandelend lang over mijmeren.
Over waarom het weggegooid is. En over dat "prachtige" tafeltje.
Waarom het stoer is om in groep 4 te zitten.

Echt een kleinoodje, zo'n briefje.
Ik bewaar het!



28/10/2015

Lieflijk Indië

.
Wist je dat rond 1952 zo'n 300.000 vluchtelingen uit Indië naar Nederland kwamen?
En dat er toen geen plek was, maar aan de Nederlanders gevraagd werd om hun huis open te stellen als pension en dat men dat deed, ook omdat je er een centje mee bijverdiende?
300.000 vluchtelingen... En iedereen kreeg een plek.
Natuurlijk was de situatie anders dan nu: de vluchtelingen spraken allemaal Nederlands en wisten waar Hoogezand-Sappemeer lag... of Ede-Wageningen...

Ik ga het nu verder niet over vluchtelingenproblematiek hebben, maar over "Lieflijk Indië" 


In heel Nederland zijn er nog steeds Indische woongemeenschappen, zoals ook aan de rand van Haarlem: "Lieflijk Indië" , in een sinds 2010 onder architectuur gebouwd prijswinnend gebouw.
Er zijn 30 appartementen voor mensen die grote affiniteit met Indië hebben: meestal omdat ze er geboren zijn.


Vorige week mocht ik naar binnen voor een lezing over het gebouw en over de woongemeenschap.
Drie appartementen zijn verbouwd tot gemeenschapsruimte: daar wordt gedanst, ontmoet, gespeeld:  kumpulan...
Er is een schitterende Oosterse tuin, waar je lekker rond kun lopen en een beetje zitten.


"Lieflijk Indië" heeft 650 leden, die allemaal een affiniteit met Indië hebben...
Misschien wat voor mij voor mijn oude dag?
Ik spreek een beetje Indonesies: selamat siang, terima kassi banjak!

Lieflijk Indië
Land van zonneschijn
Ik zou zo gaarne nog eenmaal bij jou zijn
In gedachte leeft een stil verdriet
Jou vergeten lieflijk Indië, dat kan ik niet

De website van de SIOH (Stichting Indische Ouderenraad Haarlem) klik op:  SIOH







27/10/2015

Rien

.
Dit staat er geschreven... ergens in een dorpje in Zuid-Frankrijk: "Rien".


Ik ben het die daar loopt daar in de brandende zon...
En die zich afvraagt: waarom schrijft iemand op een deurpost het woord "Rien"?

Het zal wel altijd een raadsel blijven...
"Niets"... dat gaat wel diep...

26/10/2015

Vriendelijkheid of flirterig?

.
Vorig jaar trad ik op tijdens het kerstdiner voor de vrijwilligers van het ABC. Na afloop werd ik stevig vastgepakt door de oudste (92!) vrijwilliger die me toefluisterde: "Wat ben je toch een verrukkelijke jongedame..."
Ik moest er een beetje schaapachtig om lachen. 
"Dank je wel!" zei ik maar ... 

Van de week kwam ik de inmiddels ex-vrijwilliger (93!) tijdens een lezing tegen en weer moest ik er aan geloven. Ik werd begroet en vastgepakt en hij zei: "Ik vind je een verrukkelijke jongedame..."

Ik moest aan die situatie denken, toen ik langs Toko Nina in de Koningsstraat liep, waar ze dit bord op de stoep hebben gezet:


"Vriendelijkheid is zo zeldzaam, dat sommige mensen het voor flirten aanzien" 
Maar was de opmerking van de oude man nu gewoon vriendelijk of was het een flirt?
Omdat zijn vrouw naast hem stond, geneerde ik me ook een beetje.
Het lijkt alsof hij een oogje op me heeft.
Nou... dan is hij wel aan het verkeerde adres, want er is maar één iemand waar ik een oogje op heb.

Wat denk je: is het vriendelijk of is het flirt?




23/10/2015

Verhuizen naar de bergen

.
Zou ik in de bergen willen of kunnen wonen?
Als ik er ben, dan denk ik altijd: ja hoor... zou ik best willen en kunnen.
En als ik weer thuis ben denk ik: Oost West Thuis Best. 
En dat laatste is natuurlijk waar... ik woon nou eenmaal heel graag in Nederland en zou echt niet willen emigreren.
Ik bedoel maar... waar versieren ze de koeien zo idioot omdat ze na de zomer weer van de Alm naar beneden naar de warme stal gaan?


Arme koe... Als ze eens wist hoe gek ze er uit ziet! En dan ook die zware bel met dat eeuwige geluid, dat er uit komt.
Nee, geef mij dan deze vrouwen maar, gewoon, zonder opsmuk!


Daar zou ik dan wel in een hut willen wonen. Een tijdje.
En dan van die lekkere knödeltjes soep maken, die alleen dáár zo lekker smaakt...


En dan ook nog dít uitzicht hebben en een ruime blik krijgen en er nooit genoeg van kunnen krijgen:


Maar ja... het is zo fijn om vrij en veilig in Nederland te wonen en om daar mijn vrienden en familie te hebben en de bibliotheek met leesbare boeken en de krant en een bakkie koffie op de Botermarkt... 
En de matze-ballen soep kan ik ook hier maken, toch?!
Nee, ik blijf gewoon lekker hier wonen. Home Sweet Home.

22/10/2015

Raadsel

.
In Wagrain, het dorpje in Tirol waar we gelogeerd hebben, woonde eens, van 1792 tot 1848, een schrijver annex componist, genaamd Joseph Mohr.


In hetzelfde dorp woonde later (van 1897 tot 1973) ook een schrijver, K.H. Waggerl, die volgens de Wagrainers wereldberoemd is (ik had er alleen  nog nooit van gehoord) en ook woonde er van 1915 tot 1995 een schilder die nóg beroemder schijnt te zijn ... meneer Erwin Exner.


Ik ben geloof ik een kultuurbarbaar...
Maar goed, ik kom er rond voor uit dat ik nog nooit van ze gehoord heb.
Voor Waggerl is zelfs een museum ingericht in het huis waar hij gewoond en gewerkt heeft, het Waggerl-Haus...


Maar nou komt het. Meneer Joseph Mohr heeft een wereldberoemd lied gecomponeerd. En... nu meen ik het echt: zo goed als iedereen kent het! Het wordt overal in de wereld gezongen, zelfs mijn koor zingt het.
Hieronder heb je een foto van de Spaanse vertaling en nou is aan jou de vraag:
"Welk lied heeft Joseph Mohr" gecomponeerd?


Ben benieuwd of je er achter komt...


21/10/2015

Gratis bibliotheek

.
In één van de stadjes die we bezoeken staat midden op het marktplein een mooie rode telefooncel.
Er staat op: offene bibliothek, wat gewoon "open bibliotheek" betekent.
Een gezellig bankstel erbij, grote parasol en lezen maar.
Je mag zo een boek meenemen en na het lezen ergens anders neerleggen, in de trein of in een café of ergens anders...



Er staan alleen duitstalige boeken in, dus da's wel afzien. Maar ik wil mijn talenknobbel laten groeien, dus ik zoek een boek uit, dat volgens mij wel te lezen is. "Klaras Haus" over een vrouw die een huis van haar Tante Klara erft. Mijn lieve oudste zus heette Klara, dus dat schept toch een band met zo'n boek.



Ook Henry gaat een boek uitzoeken. Zijn duits vermag ook wel enige verbetering, hoewel hij al goed vooruit gaat, gesprekken prima kan volgen en ook aktief mee kan doen. (Bravo, Henry!)
Hij vindt de duitse vertaling van Forrest Gump.


Hier in Nederland vind je ook steeds meer open bibliotheekjes van mensen die een kastje met boeken in de voortuin hebben gezet.
Ik vind het wel wat hebben...

20/10/2015

Grof vuil en gevonden geld

.
Ook in Oostenrijk wordt het één en ander weggegooid, waarvan we dankbaar gebruik maken: een plaat om een lek dakje te repareren of een vogelvoederhuisje...
Mooi huisje, he! 
Goed kijken, dan zie je het boomklevertje: 


Henry is nog erger dan ik en vindt overal wel een bestemming voor!!
Maar dat ze daar met geld smijten... dat gaat soms wel erg ver.
Eerst vindt Henry een twee euro muntstuk.
Daarna een vijf euro biljet...
Meteen opgemaakt aan Kaffee mit Schaumrolle bij de Konditorei in het dorp beneden:


En als ík dan ook nog eens later in een heel ander dorp een keer een tientje vind, dan gaat dat meteen op aan koffie met gebak.
Lekker toch!


Ik ben overigens ondanks de lekkernijen niet aangekomen!
Dubbel geluk!

19/10/2015

En weer online...

.
Twee heerlijke vakantieweken in de bergen, lekker lang offline en niks aan m'n kop.
Alleen maar genieten van de frisse lucht en de mooie vergezichten.
Op grote hoogte even stoer doen: kijk eens... zonder handen.
Gelukkig heb ik geen hoogtevrees. En hóóg is het daar: de Stubnerkogel van 2250 meter hoog.


Je kunt ook gewoon  naar de diepe krochten van de aarde, mijmerend over hoe en wanneer dit allemaal ontstaan is. 


Of gewoon op je kamer een tijdje lekker lezen. En daarna een partijtje rummycuppen.


Tijdens een vakantie is alles goed en alles mag...



02/10/2015

Geeltje

.
Vandaag een geeltje, speciaal voor jou, gevonden in mijn straat op een autospiegel geplakt en geschreven door een welwillend jong mens...


Draai je gezicht naar de zon en al je schaduwen vallen achter je.

Ik geef je dit even mee voor de komende twee weken, want ik zal dan offline zijn.
Jodelahiti!





01/10/2015

Het dak op!

.
Taturo Atzu is een Japans kunstenaar van een jaar of 50...
En wat voor één. Hij maakt heel spectaculaire kunstwerken in vreemde, ongewone situaties en vreemde, ongewone locaties.
Meestal is zijn werk tijdelijk. Ja, dat vind je gek, hè... want wat heb je nu aan een kunstwerk van een week of van een maand.
Nou... daar heb je heel veel aan!


Taturo Atzu verandert per kunstwerk van naam: Tatzu Nishi, Tatsuro Bashi, Tazro Niscino of Tatzu Oozu...

Eerlijk gezegd had ik nog nooit van hem gehoord. Maar ik heb van heel veel kunstenaars nog nooit gehoord, dus zo gek is dat niet.
Zijn gigantische kunstwerk in Mokum trok zoveel aandacht dat ik er niet om heen kon!
Een geweldig kunstwerk... Vier maanden op het dak van de Oude Kerk midden in de hoerenbuurt.
Hier zie je een ontwerp op de folder die ik kreeg, toen ik het kunstwerk ging beklimmen. Ja echt: beklimmen!! Je ziet een bouwwerk: een platform óp het dak!


Ongekend om daar naar boven te klimmen en er op te staan. Nooit van de rest van je leven kun je de dakpannen van de Oude Kerk van boven bekijken... Echt nooit...
De klim naar boven is best ingewikkeld en spannend, maar je moet er even doorheen...


Hier zie je de kunstenaar Taturo Atzu zelf boven aan de klim, vlak voor het betreden van het dak:


En dan ben je boven op het grote plateau en heb je een uitzicht om te watertanden zo mooi. Natuurlijk zicht op het Quartier Putain en op heel Amsterdam rondom... Prachtig! 
En het kunstwerk is gewoon om één van de torens heengebouwd.


Op één van de torentjes is een engel gemonteerd, als windwijzer. Daar heeft Atzu een klein huisje omheen gebouwd. Je kon dat huisje in om lekker even te zitten. Was heel gezellig ingericht. Maar het meest bijzondere was wel, dat ik de engel kon aanraken. Deze windwijzer, die nog nooit was aangeraakt, behalve door de maker en daarna door de wind...


En waar zal het volgende kunstwerk van Atzu zich bevinden?
Ik weet het (nog) niet, maar ik ga er zéker naar toe! Atzu achterna!!

Hier een heel kort filmpje van 1 minuut. Dan krijg je nog een idee.
Er zijn overigens wel uitgebreidere filmpjes op YT te vinden...