17/05/2011

De Kleine Principessa

.


En dan… midden in de nacht… wordt meneer Aap opgebeld.
Het is Vriendin.
“Het is zover!” hijgt ze.
Meneer Aap weet meteen wat ze bedoelt en rent de straat op als een kip zonder kop. Hij kijkt links, hij kijkt rechts.
Eh… wat moet ik doen, eh… waar ben ik…

Dan weet hij het weer. Het is tijd voor de Kleine.
Het is zover…

Hij pakt een pakje, springt op zijn fiets en racet zo hard als hij kan naar het huis van Vriendin. Gelukkig, de voordeur staat op een kier. Nu hoeft hij zijn sleutel niet te zoeken.
Hij rent de trap op naar de slaapkamer en daar ligt ze, zijn mooie Principessa, in barensnood.

“Ga weg!” schreeuwt ze. “Rotzak!!!”
Meneer Aap begrijpt er geen hout van. Waarom is hij nou ineens een rotzak? 
Hij neemt het allemaal maar niet al te serieus en begint Vriendin over haar hoofd te aaien en zegt: ”Toe maar, je doet het goed, toe maar… puf-puf-puf…”

En bij de laatste puf ploft er een mini-aapje op het laken.
Het is een jongetje. Een Principino… Het doet een zacht baby-huiltje en Vriendin en Meneer Aap moeten allebei lachen om het mooie geluidje.



Meneer Aap legt het kleine wonder op de borst van Vriendin en geeft zijn pakje. “Zelf gemaakt!” zegt hij trots.
Vriendin moet er om lachen. Ze moet nu overal om lachen.
Alles is goed. Alles klopt. La vita è bella!



© Marlou Witzel


.

11 comments:

klaproos said...

la vita et bella, jawel marlou, oh wat heerlijk dat het kindje gezond en wel ter wereld komt:-)
mijn petekindje moet over even bevallen en ik leef zo met haar mee, het enige wat ik niet doen kan is het kindjes voor haar krijgen :-)

heerlijk kelein apekopje, dag lieve apekop:-)

xxx

Di Mario said...

Zie je mij al over twee en een halve maand zo... ;-)

Gefeliciteerd.

Love As Always
Di Mario

Sjoerd said...

Het wonder van een geboorte, niet alle kleintjes zijn mooi als ze pas geboren zijn. Maar ven daarna zijn ze allemaal schattig.

Jelle Droeviger said...

Meneer Aap is dus vader geworden; en dat op zijn gevorderde leeftijd. Een héle verantwoordelijkheid.!

Vriendin kreeg even de kolder, vanwege de spanning.

Heel begrijpelijk. Men kan alleen maar respekt hebben voor vrouwen die er voor gaan en de pijn voor lief nemen.

Ze produceren toch maar mooi in negen maanden iets, waar de wetenschap waarschijnlijk nog wel 100 jaren voor nodig zal hebben.

Jelle Droeviger.

Anne said...

lief:)))
zulke mutsjes breidde ik een paar maand geleden voor een project in india( geen wit, want dat is daar een rouwkleur)

Marjolijn said...

Fantastisch....proficiat voor pa en ma Aap!
Ja altijd bijzonder om zo'n klein wondertje te aanschouwen.
Veel geluk voor de hele Apen familie.

John said...

Een klein aapje, een groot wonder. Meneer Aap en vriendin mogen gelukkig zijn!
Daar gaat een leuk gezin uit voort komen :()

gerdaYD said...

Ooooo, PROFICIAT Meneer en Ma Aap! En proficiat ook tante Marlou!
Wat een heerlijk geschreven verhaal alweer! Het was al een tijdje geleden dat we nog iets van hem hoorden, maar ik begrijp dat wel, met die zwangerschap en nakende geboorte hihi. En nu, met die kleine erbij zullen waarschijnlijk nog méér verhaaltjes volgen: daar kijk ik al naar uit!
Lieve meid, geniet van je keerdag en van het (nieuwe) leven hé!

paco painter said...

Een nieuw leven begint

Fluitenkruid said...

Zelfs apevrouwtjes in barensnood zeggen wel eens onaardige dingen maar gelukkig kwam het uiteindelijk goed voor dit lieve stel.

Annet said...

Ach jee wat leuk! En dat apebabietje (baby'tje)ba-bietje:)

Ik ben meteen gesmolten...

Dáár kun je mij voor wakker maken.

Kus voor de apen!

Gesmolten Annet (ik kan geen hartjes meer maken) gek toch....ze hebben vast een speciaal centrum opgericht om dat tegen te gaan...'in Gieterveen woont een vrouw en die plaatst hartjes en dat kan helemaal niet slecht voor de cookies, de bits en bites' nou ja;)