31/07/2020

Heerlijk wandelen

.
We hadden verrukkelijk weer, de hele week (op een paar regenbuien na, haha) en hebben onze favoriete wandelingen allemaal kunnen doen.
Zo is daar de wandeling over de "Paraplui", een soort van dorpsberg.
Geen lange wandeling, maar gewoon lekker en fris en met een weids uitzicht als je eenmaal boven bent. Een wandeling om de eerste luie stijg- en daalspieren maar eens aan het werk te zetten!
Je ziet het dorpje aan je voeten liggen.
Het huisje is hier niet te zien, dat ligt ergens aan de linkerkant aan de rand van het dorpje.


En de tweede wandeling, die we altijd doen is die van de Obst-allee, die zo heet, omdat je op een gegeven moment over een weiland door een laantje met oude appelbomen loopt. Een heerlijke wandeling en dit keer kwamen we langs een huisje, waar een man uitkwam, die ons een "weisse Mischung" aanbood. 
Een glas met witte wijn, aangevuld met mineraalwater.


Dat was genieten, dat snap je zeker wel.
En de derde wandeling gaat naar grote hoogte, naar de Weinebene. 
Dat is een gebied op 1800 meter hoogte, waar vandaan je heerlijk kunt lopen, naar nóg grotere hoogtes!
Sem, de baas van het Gasthof was net buiten bezig met goulash maken en zei, dat het om één uur klaar was.
Dus... eerst maar eens aan de wandel op om daarna de goulash te verdienen...


Je loopt de Alm op en dwars door rustig grazende mooie schone koeien, naar een andere hut. Zo ver zijn we niet gegaan, want we wilden die goulash... dat snap je zeker wel!


En dan... 
dan is er de beloning, een heerlijke, naar paprika geurende goulash!


We're so happy!


30/07/2020

Het huisje openen...

.
Na de winter aankomen in ons berghuisje betekent niet, dat je meteen kunt gaan vakantie houden.
Nee ... het huisje moet eerst geopend worden.
En als je mazzel hebt, dan heeft degene die het huisje gesloten heeft het goed gedaan.
Helaas... wij hadden pech.
Henry is uren bezig geweest met de waterleiding die door de laatsten verkeerd was afgesloten.
En ik ben aan het poetsen gegaan, want het huisje was vettig en klef.


Iets aan de waterleiding doen is best ingewikkeld, want je moet in een hoekje en dan ook nog eens in een holletje kruipen en hebt nauwelijks zicht op wat je doet.
Nou... Henry natuurlijk niet.
Die weet het precies. Gelukkig!
Het heeft wel de nodige uurtjes gekost... en wateroverlast: een leiding die dicht moest blijven was juist open gezet en het spoot er uit...
Zonde van al dat mooie bergwater!
En het poetsen??? 
Het laatste schoonmaakdoekje lag als een smerige verfrommelde prop in de gootsteen. Geen doekje meer dus. 
Hoe krijg je het voor elkaar om 20 tomatensausspetters op het plafond te plakken???
Geen idee, maar ze zijn er nu wel af, want de volgende dag hebben we beneden een pak nieuwe doekjes gekocht.


Elke dag doen we wel wat, maar gelukkig hebben we ook heel veel tijd over om te ontspannen.
We houden van lekker zwemmen en dichtbij het huisje is een Freibad, oftewel een natuurbad, open en bloot in de vrije lucht, midden tussen de bergen.
Heerlijk om naar toe te gaan, een beetje te badderen en in het gras te liggen...

Kijk eens... wat een gespierde verloofde ik heb.
Heee! Johnny Weismuller!





29/07/2020

Ik ga op reis en ik neem mee...

.
Daar gaan we, in Henry's limousine op weg naar het huisje op de berg.
1240 kilometers rijden, wat een pokke-eind! 
Maar... niet alles in één keer: die tijd hebben we gehad, toen we nog jong en onbesuisd waren...
We maken een tussenstop in Wörth an der Donau, een klein rustig dorpje met een fijn hotel.
Dat eerste stuk reizen gaat veilig en als de gesmeerde bliksem.
Na aankomst lekker even een wandeling doen om de benen te strekken: naar boven zoals we dat noemen en daarna een heerlijke maaltijd in de gelagkamer, met een welverdiend biertje! 
Dan volgt een rustige nacht om bij te komen en de volgende dag gaan we uitgerust en wel weer verder. 
Zou het huisje er nog staan?


Natuurlijk staat het er nog!
Het staat er al meer dan 100 jaar en kijkt uit over het dal en waakt over iedereen die daar woont... 
En wij kijken mee en genieten van het prachtige uitzicht.
Maar eerst maar eens een vuurtje in de nieuwe vuurkorf, die Henry meegenomen heeft.


En een gezond maaltje buiten, voor de deur met een goed glas wijn...


Ja... het leven is daar goed.
Niks mis mee..
Niks meer aan doen.

28/07/2020

Bloemen en een gedicht ...

.
Eén van Henry's andere zussen, Milagros, woont in Andalucia (Zuid-Spanje) met haar verloofde, de mooie zigeuner Chano.
Chano heeft een prachtig boeket voor Vivienne samengesteld uit de tuin.
Hij loopt de tuin in en kiest en plukt zo links en rechts wat van de weelderigheid die daar groeit en bloeit.
En als hij klaar is maakt hij een boeket.
Dit is het boeket voor Vivienne:



Milagros kon natuurlijk niet bij het afscheid op Zorgvlied aan de Amstel zijn.
Zij heeft op haar eigen manier afscheid genomen en is gaan schrijven...
Een gedicht voor Vivienne, de Jeanne d'Arc van de 20e eeuw:


In de hand 't vlammend zwaard
de armen juichend in de lucht
gaat zij in razendsnelle vlucht
gezeten op haar rust'loos paard.

Zij reizen samen door 't heelal
zij en haar paard met wuivende manen
en waar beiden zich al sterren wanen
zij haar begin weer vinden zal.

Zie, daar trekt een lichtbaan door...
zij is er al, zo lang verwacht
en helder als een juli-nacht
laat zij voor ons het duid'lijk spoor...


Milagros heeft het gedicht door haar dochter Gabriela voor laten lezen...
Dat was niet eenvoudig, maar niks was eenvoudig op die dag en ze heeft het goed gedaan. 
Ik ben trots op haar én op Milagros...



Dag Vivienne, Rest In Paradise!







27/07/2020

Dag Vivienne!

.
Helaas... vlak voor het einde van onze vakantie kregen we het droeve bericht dat onze Vivienne aan haar laatste reis was begonnen.
Vivienne is een nichtje van Henry: de jongste dochter van zijn oudste zus Temmie, helaas ook al overleden...
Vivienne was en hele mooie jonge vrouw, die weliswaar al langer ziek was, maar toch midden in het leven stond.
Kijk eens wat een mooie, sprankelende vrouw:


Vivienne... ze was altijd opgewekt en zocht altijd de zonzijde.
Zelfs toen ze drie jaar geleden ziek werd hield ze de moed er in en gaf ze niet op.
Ze hield ons op de hoogte van de behandelingen via de Whatsapp en haar berichtjes waren vol goede moed... en enorme zin in het leven.

Hoi hoi, gisteren heb ik een CT scan van de long en een MRI scan van het hoofd gehad. De vervangend longarts heeft mij vandaag gebeld met uitslag van zijn bevindingen en laten weten dat de plekjes in mijn hoofd iets verkleind zijn en geen nieuwe erbij 👍🏻 de long afwijking onderin is weggegaan. 
Kortom, verkleining van de plekjes: Ja, ja! Dat horen we graag😃

Dit was een berichtje van begin vorig jaar.
Ze bleef knokken en ik heb enorme bewondering voor hoe ze het allemaal aanpakte.

Maar helaas...

Hoi lieverds,
Gisteren heb ik scans gehad in het AVL. 
Helaas slecht bericht. 
Er zijn meerdere uitzaaiingen in de lever en bijnier geconstateerd. 
Er volgen geen verdere behandelingen meer. 
Ik ben het eens met de doktoren.
Ik hoop op 13 augustus in redelijke staat mijn 52-ste te halen. 
Op dit moment voel ik mij qua gezondheid best aardig, maar dat zal hoogstwaarschijnlijk wel eens een keer achteruit gaan. 
Ik zal elke dag plukken voor zover ik kan.🌸🌸 Gelukkig kan ik mensen ook thuis ontmoeten op 1,5 meter afstand.
Liefs Vivienne 💋💓💋

Helaas... haar 52-ste heeft ze niet mogen halen. 
Vorige week zondag om 1 uur 's nachts is haar lichtje uitgegaan.
Afgelopen donderdag hebben we afscheid van haar mogen nemen... 
Dag Vivienne, dag mooi, levenslustig, sterk mens... doe ze daarboven allemaal de groeten...








03/07/2020

Naar het huisje op de berg

.
"Per ongeluk" kunnen we zomaar morgen vertrekken naar het huisje op de berg.
Iemand ging niet en toen konden wij dus.
Wat een heerlijke verrassing!
Om mijzelf alvast een beetje op te warmen heb ik 10 foto's opgezocht op mijn externe harde schijf. Optimale voorpret!

Dit is foto nummer 1. 
Daar staan wij in de deuropening aan de voorkant van het huisje op de berg:


Foto nummer 2. 
Voor het huisje kun je heerlijk uitrusten van je lange wandeling en een glaasje van het een of ander drinken. Ik ben gek op Schilcher-wein. Dat is een soort van rosé. Lekker koud drinken.


Foto nummer 3. 
Je komt meteen de keuken in en daar staat een grote oven, waar we de boel mee kunnen verwarmen en waar je op kunt koken. 


Foto nummer 4. 
Nog een keer de keuken maar dan met een wijdhoeklens. 
De ladder die je ziet is de ladder waarmee je naar de slaapzolder klimt. 


Foto nummer 5. 
We gaan naar de woonkamer. Een verzameling van van alles en nog wat, op rommelmarkten gekocht door mijn ouders. De kachel in de hoek is inmiddels vervangen, want van Henry hebben we een nieuwe gekregen.


Foto nummer 6. 
Het uitzicht vanaf het balkon aan de achterkant. In de verte kun je de bergen van Slovenië zien.


Foto nummer 7.
Nog een keer het uitzicht, maar dan in de avonduren. Als je op het balkon zit kun je daar uren naar kijken. En een beetje mediteren...


Foto nummer 8. 
Op het balkon is het overdag ook heerlijk vertoeven. Lekker ontbijten met dat uitzicht, en later gewoon een beetje pielen of lezen. Je koffietje drinken en wat ouwehoeren.


Foto nummer 9.
Aan de zijkant van het huisje wappert de was. Dat vind ik altijd zo'n fijn gezicht en de was ruikt zo lekker. Er is geen droger, dus hup! in de wind!


En de laatste foto.
Als je op de berg afloopt kun je het huisje zien liggen.
Het staart over het dal in de verte en het is er altijd, altijd om ons steeds weer te verwelkomen...


Dag huisje op de berg. Bestel jij alvast een lekker zonnetje?
Tot zondag!


02/07/2020

Dag Vlekkie

.
Vlekkie was de lapjeskat van Roosje, Wijs en Pier...
Een hele lieve, zachte lapjeskat... kijk... hier zit ze mooi te poseren. Dat mooie witte zachte slabbetje om. Echt lief.


Ik heb vaak op haar mogen passen en zelfs heeft ze gedurende een zomervakantie bij mij gelogeerd, wat ik heel leuk en gezellig vond.
Echt een kat om eindeloos mee te kroelen en spelen.


Maar nu... 
Vlekkie heeft op 19 juni van de lelies, die op de tafel stonden gegeten en is daar doodziek van geworden.
Door het eten van de lelies heeft ze zichzelf vergiftigd.

Gevaarlijk voor katten: lees dit!

In de dierenkliniek is ze meteen behandeld: 72 uur aan een infuus.
Er werd een echo gemaakt van de nieren.
Die zagen er heel erg slecht uit.

Terwijl ze aan het infuus lag ging het al iets beter: ze plaste zelfs en dat is meestal wel een goed teken.
Ze reageerde goed op de verzorgers en kwam overeind om dag te zeggen en lekker gekroeld te worden.
Maar helaas... de bloedwaarden daalden en daalden... naar 30 % en dat is heel laag.

Vorige week mocht ze naar huis en het leek even heel goed te gaan.
Ze dronk uit zichzelf en was heel lief en aanhankelijk, maar al gauw werd het toch minder en ging ze onder in de kast in een mandje liggen in het donker.
Ze had pijn en bewoog nauwelijks...

Ik heb haar nog even dag-gezegd.
Ze herkende mijn stem (denk ik) tilde haar hoofdje een beetje op en gaf een soort van pootje...

Afgelopen maandag is ze in de armen van Roosje overleden.


Dag Vlekkie... 
Je had geen betere familie uit kunnen kiezen...






01/07/2020

Lock Down Pop Up Studio

.
Toen de Lockdown gelanceerd werd ervoer ik een soort van sereniteit.
Heel gek, en best wel mooi.
Daardoor had ik er ook geen last van. 
Het was stil op straat en overal in de stad buitengewoon rustig.
Het had wel wat.

Maar ja... dat wat voor mij geldt, geldt niet voor iedereen.
Er hebben heel veel mensen heel veel last van gehad.
Mensen, die niks meer verdienden en die ineens heel erg alleen waren.
Niet leuk.

Veel mensen hebben er van alles aan gedaan om tóch wat te verdienen.
Zo ook Annaleen Louwes.
Zij is fotograaf in Amsterdam en heeft speciaal buiten, voor haar studio, een kleine buitenstudio gemaakt, een Lock Down Pop Up Studio.



Mijn dochter Roosje wilde haar graag steunen en heeft foto's laten maken van haar gezin.
Kijk... dit is het resultaat:


En toen... kreeg ik een verrassing voor mijn verjaardag!
Ik mocht ook foto's laten maken in de lockdown-studio van Annaleen.

Dus op een mooie zonnige zaterdag gingen wij er naar toe.
Hier zie je hoe de studio is gedaan, buiten in de frisse lucht!


Op de foto zie je de fotograaf dus: Annaleen Louwes, die Roosje met haar geliefde Benno fotografeert.
Wat een koninklijk paar! 

En toen waren wij aan de beurt.
Er zijn zeker 50 foto's gemaakt. 
Oh ja.. de opdracht was: niet lachen. Da's erg moeilijk voor mij!!
Dit is één van de foto's van ons:


Ook een koninklijk paar toch?

En natuurlijk is er ook een foto gemaakt van moeder en dochter.
Kijk eens ... wat een leuk stel:


Ziet er wel gezellig uit. Maar ja.. voor de officiële foto mochten we niet lachen...
Dus is het deze geworden:


Al met al een hele leuke ervaring en Roosje... bedankt voor dit schitterende verjaarskado!
Ik ben er reuze blijde mede!

Voor de geïnteresseerden...
Hier (klik) kun je nog een heleboel ander werk van Annaleen bekijken.
Zitten echt heel gave foto's tussen.
Ik vind haar keigoed!

(alle foto's zijn met toestemming van de betrokkenen geplaatst)