EEN GEWONE DAG IN JULI

het zandvoortse gepensioneerde vissertje...

Ja, als je van plan bent te gaan stoppen met je weblog en je wilt toch nog wat schrijven om de 60 verhaaltjes vol te maken, dan zit er, op dit moment althans, niets anders op dan een gewone dag in juli te beschrijven....
Ik word wakker om kwart voor 5. Is dat gewoon? Voor mij wel. Ik word vaak vroeg wakker. De ene keer draai ik me nog een keertje om en de andere keer sta ik op, zet een potje thee en ga kijken of de computer het nog doet. Dat wil gewoon zeggen: heb ik e-mail? Kan ik nog iets toevoegen aan mijn VKblog? Zijn er nog leuke plaatjes te downloaden?
En voor je het weet ben je een uur verder en wil je niet eens meer naar bed.
Vanochtend echter wel. Ik doe de gordijnen en de ramen wagenwijd open en duik er nog even in.
Een soort Luft-Kur-Ort. Voelt lekker aan. Veel frisse lucht om de dag mee te beginnen.
Dan.... ineens word ik om kwart over 8 wakker. Oh jee, ik moet mijn medicijnen nog nemen. Maar dan sta ik toch echt op.
Een licht ontbijt, aankleden en nog wat in de tuin scharrelen. Ik ga vandaag niet zwemmen, want anders kom ik te laat op mijn Nordic Walk-date.
Ik heb namelijk een afspraak om te gaan "wokken" met Ellen in Middenduin.
We komen ongeveer gelijktijdig aan en lopen het rondje omgekeerd. Alles ziet er dan weer een beetje anders uit. In de tussentijd bespreken we de wereldproblematiek en in no time, maar toch een uurtje later staan we weer bij de fietsen.
Dan is het toch echt tijd voor een cafféine-shot en in Het Koffiehuisje in Overveen gaan we verder met lullen, maar dan met een paar heerlijke cappuccino's.
Nog steeds gewoon, vind je niet?
Rond lunchtijd ben ik weer thuis en ga lekker in de tuin zitten met mijn boterhammetjes en glaasje karnemelk. De zon schijnt lekker en het is heel stil hier achter.
Raar genoeg slaat er daarna een kritiekje toe. Dat betekent: even de ogen sluiten.
Ik vlij mij lekker op de stretcher en slaap een half uurtje. Precies genoeg om me weer fit te voelen.

Om half 4 heb ik bij de bushalte afgesproken om met Joke naar het strand te gaan. We stappen uit op de Kop van Bloemendaal en lopen naar Zandvoort.
Daar, bij "Nummer 8 ", gaan we aan de wijn en een hapje en nog een hapje en Joke neemt nog een of andere zeer zoete lekkernij toe. (Ik ben van de suiker af, dus neem alleen een kop koffie toe)

Joke vertelt met handen en voeten....

Het is heerlijk bij "Nummer 8", heel rustig. Geen yuppentent, maar gewoon: What you see is what you get.
Ik heb zowaar mijn fototoestel bij me en maak een stuk of 19 foto's.
Een heel erg spastische man zit vlak bij ons met zijn vrouw. Hij krult zijn handen om zijn bierflesje en drinkt het hevig schuddend leeg.
Ook een dikke sigaar gaat van links naar rechts voordat hij een trekje kan nemen. Maar hij geniet met volle teugen, zie ik. En wat ook leuk is: ze hebben elkaar veel te vertellen. Hij praat moeilijk, maar hij lult de oren van haar kop. En zij lult terug. En lacht lief naar hem.
Heel gewoon, nietwaar?
Om kwart over 7 zijn we al weer bij het busstation en sjoemelen 3 strippen in plaats van 4 bij de buschauffeur. We lopen vanaf de Volksuniversiteit naar de Raaksbrug. Ik ga naar links en Joke naar rechts.
Nog steeds allemaal heel gewoon.
Als ik thuis ben doe ik mijn schoenen uit en strooi het zand wat er nog in zit op het terras.
Ik ga nog even schrijven... nog even puzzelen... wat lezen in de tijdschriften, die ik van Ellen kreeg... en dan...
dan ga ik knorren. 't Is mooi geweest voor vandaag.
Deze heel gewone dag is op. Over en uit.
Slaap lekker! Ik ga gewoon slapen.

nog 4 te gaan....