Midden in de prachtige Cotswolds ligt Bourton-on-the-water, waar we de volgende B&B vinden.
Mrs. Jenny is nog met de kamer bezig, maar vraagt of we haar een uurtje geven, dan is-ie zeker klaar!
We fietsen het dorp in en gaan even aan het water zitten.
Daar zijn we getuigen van een eenden-groeps-verkrachting.
Een enorm overschot aan mannetjes. En één vrouwtje is “de lul”. Met z'n allen zitten de mannetjes pikkend en rammend op haar. Ze krijgt nauwelijks de kans om bij te komen of adem te halen.
.JPG)
Een vrouw, aan de overkant van het water, staat er naar te kijken. Haar man filmt haar, terwijl ze kijkt naar het drama.
Ik kan het niet langer aanzien en loop over de brug naar de overkant om te kijken of ik er iets aan kan doen. Ik zwaai met de tas van mijn fototoestel. De eenden wapperen uiteen, maar het helpt niet. Het gaat gewoon door. Ik loop weg.
Even later komt Henry achter me aan... met een natte schoen.
Het vrouwtje is ontkomen en gaat onder de brug zitten. Ze zit onder het bloed.
Je moet je niet bemoeien met de natuur, ik weet het. Maar ik ken de dieren menselijke eigenschappen toe…
Is niet goed. Ik weet het.
.JPG)
Om bij te komen van de emoties gaan we een pintje pakken op het terras op de hoek.
Daar maken we een praatje met een drietal oudere fietsers, die hun etappe van vandaag (90 mile) er op hebben zitten en vol trots hun bagage afladen.
Mrs. Jenny heeft de kamer klaar.
Ik heb zelden zo’n schone en rustige kamer gehad.
Typisch Engels ook met bloemetjesbehang.
Tijd heeft hier stilgestaan. Stil.
"Do you want to have a nice cup of tea?"
.JPG)
.
12 comments:
GOED OM TE LEZEN JULLIE BELEVENISSEN!!!!
HART GROET
fRED
Jouw man heeft absoluut een pintje verdient. Het vrouwtje zal hem dankbaar geweest zijn.
Ik hoop dat jullie verder genoten hebben van het mooie landschap.
groeten Jannet
Natuurlijk wil je dan iets doen, of het nu mensen zijn of dieren. Gelukkig dat het toch goed afgelopen is. Overdwarse hormonen noemen wij zoiets, niet te begrijpen.
Heerlijk daarna de rust van een mooie kamer en een kopje thee.
Liefs Ibella
Wat ben ik dan nog netjes vergeleken met eenden..
Love As Always
Di Mario
Dat kan ik me heel goed voorstellen, dat het geen prettig gezicht was. Ik zou die mannen en andere ook wel wat willen doen, die dit soort praktijken uitvoeren.
Gelukkig dat je op kwam voor het vrouwtje.
Gelukkig was er ook een terrasje met een pint en daarna een fijne schone kamer, dat maakte het uurtje wachten dan weer goed.
Liefs Marjolijn.
marlou, wat een heerlijke verhalen...liefs
yvette
Ja, je komt toch een beetje op voor je soort. Gelukkig is het nu droog geworden op je foto's en kan ik mee genieten!
Wat je meemaakt zeg! De natuur is zo wreed, ik snap je wel, ik zou het ook niet aan kunnen zien en dingen gaan gooien. Goeie actie van je!
ohh vreselijk ik kkan me over dat soort taferelen zo opwinden maar inderdaad het is de natuur, het gaat er zo wreed aan toe..
Hoi Marlou,
Heb weer genoten van je heerlijke Engeland-reis.
Wat een rotbeesten, die woerden. In hun eendje lukt het ze niet!!
Treurig. Toch hadden we vroeger thuis zo'n heel trouw eendenpaar, dat elk jaar terug kwam.
Het zijn dus toch net mensen. Je hebt er rot, rijp en net goed door elkaar.
Liefs en tot woensdag.
Carla
Tja, normaal kom je niet tussen wat 'natuurlijk' gebeurt. Maar deze keer niet, daar kan ik goéd inkomen lieve Marlou. Zo iets kan je toch niet werkeloos aanzien? Maar ik vrees dat, toen jullie weg waren, alles opnieuw begonnen is. Wij hadden ook eenden, en de erpel heeft zijn wijfje stukgeneukt, niks aan te doen want je kan er je bed niet bij maken.
En zeker en vast heeft het baaske zijn pintje verdiend, en jullie daarna, het traditionele kopje thee!
Blij dat je ons verder van je Engelse avonturen genieten laat, en... smakelijk artisjokken eten!
*wink, big smile*
Ach, als je jezelf als onderdeel van de natuur ziet, valt je ingrijpen prima te rijmen, toch?
Post a Comment