Lily heeft ons er op attent gemaakt, dat Stonehenge 5 minuten rijden van de pub is.
5 Minuten?? Dan gaan we er natuurlijk naar toe!
Eerst komen we langs Woodhenge. Een stille plek met dezelfde intentie als Stonehenge, maar dan anders. Minder groot en minder toeristisch. Wel verstild. De houten staketsels, die er ooit stonden, zijn vervangen door betonnen paaltjes. Toch heb je wel een idee, hoe het ooit was. Dat druïden er stoute of heilige dingen deden.
Stonehenge is iets verder dan we dachten, wat voor verwarring zorgt, maar we zijn er in toch no time.
Door een gek toeval lopen we met een bus toeristen mee en gaan er zomaar gratis in. Een beetje confuus zijn we er van.
Stonehenge openbaart zich dan toch aan ons in al zijn glorie. Groots. Indrukwekkend. Geweldig. Immens...
Als je het ziet kun je je niet voorstellen, dat mensen dit 3000 jaar voor onze jaartelling gemaakt hebben. Zonder machines, alleen met mensenkracht en vernuft.
En waarvoor? De offersteen, was die er voor mensenoffers?
De heelstone, die aan het begin van de zomer een lange schaduw naar het middelpunt werpt. Met welke bedoeling staat die juist daar?
Wie hebben er over nagedacht... Hoe leefden die mensen... Hadden ze al vuur? Ja, er was vuur. Dus ze konden koken.
En zich verwarmen.
Maar wat aten ze dan? En... konden ze van de huiden een soort van deuren maken voor hun hutten???
Allemaal vragen.
Als we uiteindelijk vertrekken zien we een dood, aangereden hert, vlak naast de weg in het gras. Zijn pootjes steken omhoog...
Daar zouden ze toen wel meteen op af gerend zijn.
En niet lang daarna loopt er in de berm van een holle weg een wit kippetje te scharrelen.
“Zullen we vanavond weer eens kip eten?” vraag ik aan Henry...
.
12 comments:
hEE WAT GRAPPIG OM TE LEZEN
NET gisteren een hele dag besteed aan websites over de Megalithen cultuur
Goed dat je er naar toe bent gegaan,
groetjes
Fred
De foto`s zijn schitterend, Verder weet ik er weinig van. Het was vast indrukwekkend.
Liefs Ibella
Hihihi, zullen we kip eten...
En wie heeft hem kaalgeplukt?!
xxx
Ik vond het ook heel indrukwekkend, het heeft iets magisch, je voelt dat dit een bijzondere plek is en is geweest.
Heel indrukwekkend, denk ik.
Ooit wel iets over gelezen, maar nooit van zo dicht bij gezien.
Mooie foto's meis.
Liefs Marjolijn.
jemig marlou....
hoe kun j enou aan kipe eten denken als je een dood hert hebt zien liggen bij stonehnge:-)
tóen reden er nog geen auto's en kon dat hert daar
ook niet liggen:-)
dan zou jij dus ook geen kip eten :-)
Ha die Klaproos,
haha!
ik ben vegetarièr!!!
En Henry ook...
Daarom was dat kipgrapje een beetje dubbelzinnig.
Maar blijkbaar niet echt geslaagd...
Groetjes van Marlou
Heerlijk verhaal om te lezen, met mooie platen, ik kijk uit naar morgen.
whahahahahahaha
nu mag ik wel weer lachen hé marlou, want ik wist niet dat jullie vegetarisch waren :-)))
nú zi eik de humor er ook wel weer van in :-))
Mooie omgeving daar hoor. Ik heb genoten van je foto´s
Love As Always
Di Mario
Als nietige dwerg
loop ik tussen reuzen
uit tijden van weleer
na duizenden jaren
nog steeds symbool
voor magische kracht
Hoe mensen beperkt
in kennis en middelen
wonderen verrichtten
door samenwerking
waar wij nog steeds
versteld van staan
Als de zon zich wendt
voor weer een cyclus
van zomer naar winter
van winter naar zomer
spreekt Stonehenge
met eeuwige stemmen
© Gerardo
Natuurlijk, ik had het kunnen denken: jij bent er dus ook geweest. Wat een on-be-schrijf-lijk gevoel hé, lieve Marlou, als je daar tussen loopt?
Mooi die foto van de houtvaart bij Marlou, (dat roept weer oude herinneringen op)toen hadden nog een touw in het midden hangen om de bokken van de geitjes te scheiden. Ik had altijd een mawovrij kaart, welke had jij?
Post a Comment