14/06/2011

Het Geheime Tijdschrift (1)

.




Op het ogenblik ben ik een betoverend boek aan het lezen: "Can any mother help me?" van Jenna Bailey.
Het verhaal gaat over het ontstaan van een geheim tijdschrift ergens rond 1930 op het platteland van Ierland en Engeland. 
De allerarmsten hebben geen radio. TV... was er nog niet! Internet... wat is dat? Een beetje nieuwe netwerken aanboren, huh??? Elke dag wat webloggen... vergeet het maar…
Eenzaamheid troef dus.
Aan wie kun je je ei kwijt over je saaie huwelijk, over het nóg saaiere huishouden of over je kinderen, die je af en toe wel eens achter het behang wilt plakken.
De dichtstbijzijnde buren wonen mijlen verderop. Een busrit is niet te betalen, er is immers geen geld.



Jenna Bailey zocht een afstudeerproject en kwam in het archief van de universiteitsbibliotheek een verzameling oude tijdschriften tegen uit de eerste helft van de twintigste eeuw, geschreven door vrouwen, die bij een soort van club hoorden. 
Het materiaal was in 1998 aan het archief geschonken door een van de leden van de club.   




Het onderwerp voor het afstudeerproject was gevonden: Het Geheime Tijdschrift.


(Jenna Bailey *klik*)




(morgen verder) 


.

9 comments:

Yvette said...

heel byzonder lieveke..net als alle logjes die ik nog niet gelezen had.
wat ben je toch byzonder.

merel said...

ja bijna niet meer voor te stellen dat die mensen toen zo weinig communicatie middelen hadden

Marjolijn said...

Ja, dan beland je wel in een hele andere wereld.
Je kunt het je bijna niet voorstellen, in deze moderne technische tijd.
Fijne dag vandaag meis.
Geniet er van het zonnetje schijnt weer..!!

klaproos said...

dat zal héél bijzonder zijn lieve marlou,
en ik zou daar weleens een blik in willen werpen, ik denk dat j eongehoorde verhalen zou kunnen lezen:-)

maak er een fijne dag van mevroi,
dan doene me dat hier ook:-)
xxx

John said...

Klinkt als een mooi boek. Ik ga de titel noteren.

Er leven nog steeds meer mensen zonder, als met al die luxe. En eerlijk, al die luxe maakt me wel eens droevig.

Het heeft natuurlijk ook veel goeds gebracht, maar ten koste van wat?

Fluitenkruid said...

Die dames hadden gewoon hun eigen manier gevonden om de dagelijkse sleur en frustraties te uiten. Soms zou ik met een teletijdmachine wel eens een weekje terug in de tijd willen.
Geniet van deze zonnige dag!

Annet said...

Lieve Marlou, eenzaamheid is er altijd, hoeveel apparatuur er ook is..Het heurt der bie:)

Straks komt er een VK-dichter op bezoek met zijn vrind....

Heerlijk hè...geheimpjes...:)

Mooie dag near the sea...>)

Love as allways:) Annet

Sjoerd said...

Volgens mij was die behoefte er ook niet echt. In mijn jeugd hadden we dit ook allemaal niet. We hadden niet eens televisie...

gerdaYD said...

Ik heb natuurlijk, nieuwsgierig als ik ben, ook al je volgend log gelezen Marlouke, dus weet ik nu wel een beetje waar jij het over hebt: een schit-te-rend initiatief in een tijd waar het allemaal nog zo evident niet was!