14/06/2011

Het Geheime Tijdschrift (2)

.
In 1935 schrijft een eenzame Ierse vrouw een ingezonden brief naar een veelgelezen tijdschrift voor plattelandsmoeders:


“Is er een moeder, die mij helpen kan?

Ik leid een zeer eenzaam bestaan en ik heb geen buren. Ik kan me niet veroorloven een radio te kopen. Ik ben gek op lezen, maar er is hier geen bibliotheek en ik heb maar een paar boeken. Ik word zo somber en neerslachtig als de kinderen naar bed zijn en ik alleen thuis zit. Ik naai en lees en schrijf verhalen in overvloed, maar ondanks mijn goede voornemens en het inspirerende gezelschap van de kat en de hond, zit ik maar te tobben en wroeten in het verleden. Ik heb veel ellende achter de rug, waarin ik lichamelijk en geestelijk gemeen ben gekwetst. Ik weet dat het slecht is om te tobben en hardvochtige gedachten en wrok te koesteren.

Is er een lezeres die mij een boeiende tijdsbesteding aan de hand kan doen, die geen ruimte laat voor piekeren, en die niets kost?”

De vrouw, die dit schrijft noemt zichzelf “Ubique”, wat Latijn is voor “overal” .
Haar noodkreet levert enorm veel reacties op.



Ubique vraagt raad en krijgt die ook. Uit alle reacties is een idee ontstaan, dat haar leven totaal omgooit en haar eenzaamheid voorgoed in de wilgen doet hangen!

Dit idee is de oprichting van de Cooperative Correspondence Club (CCC).
24 Vrouwen worden lid van de club. Zij zenden onder pseudoniem brieven en verhalen naar een centraal adres: Ad Astra (ook een pseudoniem) doet al het geschreven werk in een mapje, borduurt er een omslag voor en laat het mapje circuleren. 
De gebundelde bijdragen doen de ronde langs de deelnemers in een geborduurd omslag. De rijkere leden van de club betalen de postzegels en het papier, dus … het kost Ubique verder niets.
Het tijdschrift is geheim, vooral voor de echtgenoten en… de leden moeten moeder zijn.

Van elke uitgave van de CCC is maar een exemplaar, dat de ronde doet. Soms met een kleine aanwijzing of opmerking in de kantlijn.
De brieven en verhalen zijn nogal privé. Ze gaan openlijk over seks, echtscheidingen en depressies, noem maar op.  Daarom mogen alleen de leden van de club ze lezen, zodat ieder zich vrij voelde om ook over delicate zaken te schrijven.



Janna:
“...Ik ben zeker voor een serieuze bespreking van seksuele problemen, omdat ik denk dat het bundelen van ervaring de enige manier is waarop iemand werkelijk (behalve dan uit vaak ongelukkige ervaringen) de fijne kneepjes van deze bijzonder belangrijke kunst kan leren...”  


De leden van de club zijn rond 1935 zo’n jaar of 20. Vrij jong dus!
Ubique zet zich in om nóg meer te schrijven en raakt zo van haar sombere gedachten af! Van een eenzame, verbitterde huisvrouw wordt ze een enthousiast schrijver van allerhande artikelen die gelezen worden!



(morgen verder)
.

10 comments:

fotohanvogel.blogspot.com said...

LOL wij hadden vroeger op het werk ook zo'n soort leesmap (meer kijkmap voor mannen)
Maar zo zie je maar je kan door kleine dingen te doen heel groot worden, dat had ze ook niet verwacht dat het zo mooi zou ontwikkelen.

Jelle Droeviger said...

Ja, waarachtig is dit de voorloper van een weblog. Dat heb je goed gezien, Marlou.!

Ik ben benieuwd naar de verhalen van de vrouwen...

Jelle Droeviger.

Di Mario said...

Goed dat een noodkreet gehoord wordt.

Love As Always
Di Mario

klaproos said...

spannende zakwen werden besproken marlou: -)
wel heel belangrijk natuurlijk,..
mooi dat het zo kon, ik ben der morgen weer ...
"dát snap je"

:-)
xxx

John said...

Goed dat de bitterheid op deze manier de vrouw verliet. Een mens hoort meer uit het leven te halen dan allen maar bitter te zijn door het leven..
Het was een mooi initiatief..

Marjolijn said...

Ja, mooi hoor....!!
"Webloggen" bestond toen dus ook al. Zelfs zonder pc.
Ook toen ging er al een wereld open.

Fijne dag vandaag lieverd.

Roosje said...

PRACHTIG VERHAAL!!!
Sinds je me het vertelde moest ik eraan denken.
Een soort van bloggen avant la lettre.

Annet said...

Je moet moeder zijn...da's nou jammer...iedere vrouw is toch moeder? Koesterend...nou ja oké bijna iedere vrouw dan....

Ik had haar een cursus Mindfullness aangeraden (goede raad is duur)...vind het heel dapper van haar...heel grappig dat je dit vond Marloulou...

Dag lieve BlogSter *

p.s. ik wil met jou naar de kust (zong Maggie McNeal ofwel Sjoukje Spijker) Maggie? Ik gebruik Knorrrrr - krijg ik nu geld voor deze sluikreclame?

Haha van Annet;)

gerdaYD said...

Een ware voorloper van het internet en het bloggen, maar dan véél intiemer, persoonlijker ook...
Ik kende dit initiatief niet, dus bedankt lieve Marlou!
Ook voor het recept van je mama's 'Joodse peniciline', mijn kokkie heeft het in zijn mapje gestoken en ik hoop er binnenkort van te kunnen genieten!

Fluitenkruid said...

Mooi hoe in die tijd, zonder alle mogelijkheden die we nu hebben, toch zoiets opgezet is.