15/06/2011

Het Geheime Tijdschrift (3)

.
(Cotton Goods)

Als het tijdschrift eenmaal met de post gekomen is wordt het goed verstopt, zodat anderen er niet in kunnen lezen. Want het zijn werkelijk geheime dingen, die erin beschreven worden. Dingen, waar je verder met niemand anders over spreekt...
Je mag de envelop 14 dagen houden: je leest alles -tig keer en voegt een nieuw artikel toe en stuurt de envelop met het Geheime Tijdschrift door naar de volgende op de lijst, die aan de beurt is.
Er zijn grote vriendschappen ontstaan, sommigen duurden heel lang, tot de vrouwen over de 90 jaar zijn!


Angharad:

“…Daarom heb ik mijn mond gehouden, zoals de barbier van Midas, maar omdat het een te spannende gebeurtenis in een verder weinig bewogen leven is, weet ik dat ik er aan onderdoor ga als ik me niet op de een of andere manier van die last bevrijd en dus… is de CCC geen nuttig instituut?”

Onderwerpen zijn onder andere moederschap, de positie van de vrouw (veel academisch gevormde vrouwen moesten hun baan opgeven), seksualiteit en de oorlog.

Sommigen hebben elkaar in levende lijve ontmoet, sommigen hebben elkaar nooit ontmoet, maar ze zijn allemaal vrienden en de brieven, artikelen en commentaren houden hen op de been in moeilijke, maar ook in vrolijke tijden.


De CCC is de langst bestaande correspondentieclub:  55 jaar, tot 1990.


Met mijn weblog voel ik mij ook een beetje lid van een CCC. Mensen lezen wat ik schrijf en geven reacties op wat ik schrijf en zo leer ik hen kennen. En dat doe ik ook bij anderen op hun blog. Het steunt me en ik hoop, dat ik er mee door ga, tot ook ik een oude dame ben!






(morgen slot)


.

.

9 comments:

klaproos said...

maar zeker, lieve marlou, wij gaan door tot aan het gaatje want het is veus te leuk in ons geheime weblogwereldje hé:-)

xxx

OT
mijn code woord is cheit,
da's toch beter dan schijt
hé:-)))

Di Mario said...

Tot jij oud bent.... Dan kan het nog wel een tijdje doorgaan ;-)

Love As always
Di Mario

Anne said...

een deel van mijn studie behandelde de vrouwengeschiedenis.
gewoon bizar, dat nog geen eeuw geleden vrouwen hun zelfstandig maatschappelijke leven op moesten geven als ze trouwden, ze meestal hun beroep niet meer mochten uitoefenen.
twee zussen van mijn oma hebben om die reden geweigerd om te trouwen.
hun werk, hun leven was te belangrijk:))

Marjolijn said...

Ja hoor, doorgaan tot je niet meer kunt.
Het is veel te leuk zo..!!

Tot straks.

John said...

Het blijft me boeien dit onderwerp. Deze vrouwen hebben zoveel steun gehad aan elkaar op deze manier.

En ja, webloggen lijkt er mss wel een klein beetje op. Alleen nu kan iedereen met internet het in feite lezen. Dat is dan weer eeen verschil.

paco painter said...

55 jaar, een prestatie

Jelle Droeviger said...

Mijn oude moeder zit hiervan te genieten, Marlou. Ik heb mijn laptop medegenomen naar haar huis, om haar over "het geheime tijdschrift" te laten lezen.

Zij zelf is ook nog strijdbaar, en weet van het leed van vroeger.

Ze zei dat ze opgetogen was dat er in onze tijd veel ten goede veranderd is voor vrouwen.

Jelle Droeviger.

Fluitenkruid said...

Jij zou er zeker goed tussen passen Marlou en jij blijft altijd een jong blommeke :-)

Annet said...

Waarde Malou,

zit hier maar een beetje te prutpiepen op een laptopje wijl mijn rekenaar boven out of order is..je steeds aanpassen aan veranderende omstandigheden is dat niet des vrouws? Steeds opnieuw zoekend naar harmonie, naar vrede in jezelf...

Liefs van een zoekster ( getrouwd met een vluchter)