22/01/2015

De stroopwafel

.
Zo rond het avondeten zit ik in de trein van Mokum naar Haarlem.
Tegenover me is een Chinees echtpaar komen zitten. Nét op tijd, want de trein stond op springen.
Ze hijgen nog een beetje na, moeten lachen en knikken me vriendelijk toe.

Hij ziet er een beetje zo uit, alleen heeft hij een geruite pet op:


Ik zit wat te bladeren in mijn agenda, noteer alvast wanneer ik moet werken en wanneer ik op de kleinkinderen pas.
En terwijl ik dat doe, zie ik dat ze hun avondeten klaar zetten: een halfje gesneden bruin, een pakje smeerkaas en een jammetje. Ook wordt er een theelepeltje klaargelegd.

De man zegt iets tegen me, wat ik pas na een tijdje merk, sja... slechthorend weet je wel.
Hij geeft me een ingepakte stroopwafel.
"Thank you!" zeg ik blij, hoewel ik momenteel aan het lijnen ben.
Dus ik wijs op mijn tas en zeg nogmaals: "Thank you"
En ik wijs op de stroopwafel. "Stroopwafel" zeg ik.

Dan moeten ze onbedaarlijk lachen: "Hahahaa... whahaaa...  stloepwaffel, whahaha... stloepwaffel..."


Ze maken lachend een paar dubbele boterhammen klaar.
Met het theelepeltje smeren ze de smeerkaas op het brood en beginnen smakelijk te eten.
Ja, zó smakelijk, dat ik, met mijn dove oren het kan horen.
Ik kijk op.
De man zit te genieten van zijn brood, hij smakt lekker en kijkt verheerlijkt naar de dikke boterham met echte westerse smeerkaas.
Dan maakt hij het jammetje open en lepelt de rode jam met het theelepeltje er uit...  Als toetje.



Jammer... de trein is bijna bij Haarlem. Ik moet er zo uit...

Als ik wegloop zeg ik: "Bye!"
En zij zeggen: "Haaai!"

Met een brede glimlach stap ik de trein uit.
"Haaai!"

11 comments:

Marjolijn. said...

Heerlijk toch zo lekker smullen en je mag zelfs meedoen...!
Mooie dag vandaag meis.

Lutje said...

heerlijk! zo'n leuk verhaal, dat maak je zelden mee

gerdaYD said...

Kijk lieve Marlou, warme mensen zoals jij krijgen al even warme mensen voor zich, dat is geweten!
Een wel heel schitterend verhaal...

די מריו said...

In de trein is altijd wel iets te beleven, alleen je moet er wel voor openstaan natuurlijk.

Love As always
Di Mario

Jelle Droeviger said...

Mooi observatie, Marlou.
Ene Rudyard Kipling schreef eens, in 1895, in een ballade: "OH, East is East, and West is West, and never the twain shall meet."
Maar daar had hij toch mooi ongelijk bij.!

Jelle Droeviger.

klaproos said...

whaahahhahaahha
het leven is een feest hé loutje en overal spelen zich prachtige films af, maar j emoet het wel willen zien,

jij lieve schat zit er middenin:-)
geweldig, en je weet het weer zo heerlijk te vertellen dat ik mijn vingers aflik en de jam proef:-)

heb het zalig vandaag hé

xxx

John said...

Mogguh Marlou,
Ja, in de trein kan dat allemaal gebeuren.
Dat loop ik mis in de auto, maar ja, de trein is dan weer geen optie voor mij.
Nee, de auto is in Zeeland echt het beste vervoersmiddel.

doeg

christiene said...

Mooi verhaal Marlou,zo zou je wel langer in de trein willen blijven zitten,ook al om het schouwspel.
Liefs een groetje
Christiene.........

Sjoerd said...

Een heerlijk verhaal Marlou. Dat smakken zit in hun kultuur, dat moet je ze dan maar vergeven.

mirjam kakelbont said...

Wat een gezellig blog! Overal en in elk mens zit een verhaal. En je schrijft het zo leuk op. Alsof ik even bij jullie in de coupé zat. Zulke mensen smaken naar meer!
Liefs en een knuffel
Kakelino

Albert y Mara fotoblog said...

Nu snap je een beetje waarom wij graag 1e klas reizen, zeker op lange afstanden. Op korte stukjes zouden wij ergens anders zijn gaan zitten. Zowel Mara als ik hebben een hekel aan mensen die met de mond open kauwen en zeker smakkend eten.
Jouw verhaal is voor ons niet plezant *WINK, BIG SMILE*
Salu2 Albert