Wij hadden vroeger thuis altijd huisdieren: katten, kippen, muizen en... Timmie!
Mijn zus Cecile kreeg een puppie van Harry Wim voor haar verjaardag. Het beestje moest Faisal heten, omdat het geboren was op de dag dat koning Faisal van Saoedi-Arabië vermoord was. Dat vonden wij allemaal niks en Cecile al helemaal niet!
Dus... het hondje kreeg de naam Timmie. Veel leuker en liever en zonder bijsmaak. Gewoon: Timmie.
Timmie was een kruising tussen een poedel en een jachthond. Zie je het voor je? Een zwarte jachthond met lekker slordige krulletjes.
Ongeveer zo'n hond, maar dan iets slordiger.
Een geweldige leuke en gezellige hond. Ik vond het heerlijk om met hem te lopen.
Maar hij kon zelf de poort van de achtertuin openmaken en ging ook vaak gewoon zelf op stap. Dat kon toen allemaal. Er was nog niet zoveel verkeer.
We woonden in Overveen en ik ging regelmatig liften naar het strand met Timmie bij me. Ook dat kon toen allemaal.
En Timmie was helemaal weg van het strand. Zodra hij uit de auto was spurtte hij naar de vloedlijn en blafte enthousiast naar de golven en vaak dook hij er in. Dat was goed voor zijn huid, dus ik liet hem altijd lekker springen en doen in de zee.
Vaak rende hij het duin op, omdat hij "iets" geroken had. Dan duurde het eeuwen voor hij weer terug kwam en wéér een duik in de golven nam.
En dan terug met een natte hond, weer liften. Haha... dat hebben de autobezitters misschien niet echt heel prettig gevonden.
Je weet vast wel, hoe een natte hond kan ruiken...
Maar dat kon me niks bommen. Je zag die mensen toch nooit meer.
Had ik maar een eigen foto van Timmie. Zomaar ineens mis ik hem. En hoe lang is het geleden? Misschien wel bijna 60 jaar geleden...
De foto's zijn natuurlijk van internet. Ze lijken heel erg in de verte op Timmie...
