NAAR DE SAUNA

Dinsdag ben ik voor het eerst sinds de situatie weer eens naar de sauna geweest.
Gerda gaat met me mee.
Eigenlijk willen we ons laten verwennen in een luxe sauna met kruidentempels en rozebaden, maar die is wegens onderhoud gesloten.
Dus: naar het Sauna Centrum in de Jansweg.
Het is een fijne sauna, de enige in Haarlem met een échte houtkachel.
Het is ook een eenvoudige sauna zonder tierelantijnen. What you see is what you get, om het maar eens in onvervalst plat-Haarlems te zeggen.
Op dinsdagavond is het vrouwenavond. Dat is prettig, omdat ik mijn borst nog niet “geshowd” heb (behalve aan Henry natuurlijk en allerlei medisch personeel).
Daar lopen we … allebei met een geopereerde borst: Gerda de linker en ik de rechter.
Nou heeft Gerda die al 20 jaar en die loopt al die jaren rond, alsof er niets aan de hand is. Maar ik moet er nog even aan wennen.

Ik kijk een beetje onzeker rond: niemand kijkt me anders dan anders aan.
Daar speelt iemand een beetje met water, splitsj-splatsj…
Twee vrouwen zitten in het dompelbad met elkaar te filosoferen.
In de sauna liggen sommigen een beetje stil op de houten banken te mediteren.
Eén van de vrouwen neem een duik in het koude bad en komt proestend als een zeehond weer boven.
Uit het barretje klinkt een hartelijke lach.

Niemand let op mij.
Ook Gerda niet.
Toch kan ik nog niet echt lekker ontspannen: ik ben behoorlijk ongedurig.
Ik loop na 5 minuten het saunahok uit, race het Turkse bad in en uit, met water splasjen doe ik een halve seconde en het ontspannen liggen op de relax-stoelen gebeurt met open ogen.
Ik hèb het nog niet, maar ik vertrouw er op, dat het wel weer komen zal.
De kop is er af zullen we maar zeggen.
Ik weet nu, dat niemand het ziet en àls iemand het ziet… SO WHAT?




SO WHAT!