09/09/2010

Next door, love!


.

De laatste dag alweer. We rijden over kleine weggetjes via Richmond terug naar de boot in NewCastle.
Richmond is een mooi stadje met cobble-stones en vakwerkhuisjes, steile straatjes en oude kastanjebomen.
We gaan er lekker rondslenteren en koffie drinken.

Op het marktplein zie ik een bord:


Nou… dan moet je net bij ons zijn! Vóór half twaalf koffie voor de helft van de prijs!
Het is 7 voor half 12, dus we scheuren het koffietentje binnen.
Er staan nogal wat klanten aan de toonbank te treuzelen, maar eindelijk zijn wij aan de beurt.
Henry vraagt bezorgd aan de koffiejuffrouw of de halve prijs nog wel geldt.
Ze glimlacht fijntjes: “That’s next door, love!”

Haha! We moeten er zo om lachen! Next door!!
Nou, we blijven gewoon hier en gaan lekker van de koffie genieten.
Het is een fraaie tent, dus ons krijg je voorlopig niet weg.
De ruiten zijn van de vorige eeuw, een soort van golvend glas, waardoor het hotel aan de overkant er wel heel spannend uitziet:

In NewCastle nemen we nog een klein uitstapje naar Gateshead naar de mooiste brug van Engeland: een voetgangers- en fietsbrug over de Tyne, zo gaaf gebouwd. Als bijnaam heeft-ie:
The Wink of an Eye. Hij knipoogt naar je als-ie open gaat!


En dan is het werkelijk tijd om naar de haven te rijden. Het goede schip ligt al op ons te wachten. We gaan aan boord en zeggen Yorkshire vaarwel. Farewell and see you soon!
We’ll meet again, don’t know where, don’t know when…


12 comments:

Di Mario said...

Hahahaha, schitterend.. ik had eigenlijk het gezicht van die dame wel willen zien, maar ik kan me er iets bij voorstellen.

Love As Always
Di Mario

klaproos said...

whahaahahahahha
ik zi ehaar denken.....

"hollanders"

heerlijk logje met een héél bijzondere brug marlou,
zó,
en nu ga ik slapen:-)

welterusten
xxx

Jelle Droeviger said...

Great, splendid, jolly good, superb, Marlou. Een mooi verhaal.

Die brug, daar heb ik over gelezen. Het is een wondertje van architektuur en techniek.

Het lijkt me geweldig om daar met je geliefde op te staan, in het midden, en dan uit luidsprekers, vanuit de bedieningsruimte, een stem te horen die je maant om met spoed de brug te verlaten, omdat ie omhoog zal gaan.

En dan gewoon blijven staan, totdat je ervandaan wordt gesleept.

Jelle Droeviger.

Marjolijn said...

Heerlijke dagen geweest Marlou, en nu weer terug naar huis.
Ja....die brug ik heb er een korte docu over gezien...spannend hé.
Goede vaart.

En nu op naar een heel fijn weekend.

Lutje said...

Je hebt gelijk, als ze daar zo vriendelijk zijn, dronk ik ook daar :o) Leuk logje

gerdaYD said...

*Snif* is het al gedaan met die mooie reisverhalen van jou? Jammer maar helaas...
Je hebt hier wel een reuzeleuk (én typisch Hollands: koffie voor de helft van de prijs! Hihi) einde aan gebreid mijn lieve Marlou! Je bent on-be-taal-baar! En als ik dan al jouw Hoffotograag ben (dankjewel voor het compliment!) dan ben JIJ beslist mijn Hofschrijver!!!
OT: is de afwas een beetje meegevallen? Hihi. Vandaag lekker niéts doen en nagenieten van al dat moois wat je op je trip overkwam hé!

Fluitenkruid said...

Ojee, en toen weer terug op de boot..

Leibele said...

Ooit was die Ferry in handen van TOR Lines, van Amsterdam naar Immingham. M,n oom nam het over en dat werd deze Ferry.

In de tijd van de TOR Line ging ik voor 25 gulden eerste klas naar Immingham en terug, met een open ticket.
Immingham heeft, net zo als Amsterdam zeesluizen.

John said...

Dat oude golvende glas geeft inderdaad een heel apart effect. Ik vind het wel wat hebben, glas uit die tijd.

Han said...

Hi, hi, dat zou mij ook overkomen kunnen zijn. Bij de buren hadden ze wel kleinere kopjes ipv die grote koppen die je nu had.

OT: moet je nu droog zwemmen? ;)

Wim said...

Interessant om die brug op en neer te zien gaan.

gerrit said...

Mooie brug inderdaad.
En ja, dat reclamebord stond natuurlijk zo, dat in beide gevallen gezegd kon worden: next door...:-))