16/01/2013

Whatsappen enzo...

.
Laatst las ik in een tijdschrift, dat er café's zijn, waar je niet mag bellen.
Je komt bijvoorbeeld binnen met een groepje vrienden en je legt allemaal je telefoontje midden op tafel.
De eerste de beste, die tóch z'n mobieltje pakt, die moet een rondje geven.
Zulke verhalen... die mag ik wel...


Ik vind er namelijk geen barst aan, als je gesprekspartner de hele tijd gebiologeerd naar z'n eigen schermpje zit te koekeloeren en dat dan die duim razendsnel heen en weer vliegt...


Dan ga ik maar niet met m'n tijd mee. Ik vind het gewoon ongezellig.
Hoe kun je nou van je pilsje genieten of van je maaltijd, als je de hele tijd zit te klooien met je mobieltje?!


Van de zomer was ik met vriendin Ellen op een terrasje en vlak bij ons zaten twee vriendinnen te lunchen. Ze hebben al die tijd geen woord met elkaar gewisseld en zijn alleen maar gebiologeerd bezig geweest met hun mobieltjes.
Kijk... deze foto maakte Ellen:


En waarmee maakte ze deze foto??
Juist!
Maar... die moest ze wel helemaal opgraven onderuit haar tas. Dus...

.



9 comments:

Di Mario said...

Zo heel af en toe even kijken wat de voetbalstand is, vind ik nog niet zo erg. Maar ik probeer hem verder te vermijden.

Love As Always
Di Mario

gerdaYD said...

Ik geef je over de hele lijn gelijk lieve Marlou, het is heel vervelend als je in gezelschap met vrienden zit en het mobieltje de boventoon voert... Met uitzondering dan als je er een foto van nemen wil, dan mag je gerust eens heel diep in je tas scharrelen hihi.
OT: leuke buit gehad gisteren wat sneeuwplaatjes schieten betreft? Ik hoop het want zelf bracht ik er de moed niet voor op om de kou te trotseren...

Marjolijn. said...

Ja, onbegrijpelijk, sommige kunnen hun lief eerder missen dan hun telefoon.
Of zouden ze alleen maar whatsappen met elkaar, dat kan natuurlijk ook.

Fijne dag vandaag.

John said...

Nou, als ik een bericht krijg dan kijk ik gewoon. Wat een ander daar nu ook van mocht vinden. Heel de tijd op een schrem kijken is overdreven. Maar ik laat me niet verbieden mijn telefoon te gebruiken. Dan zou ik niet in zo'n café komen :)

Jelle Droeviger said...

De is toch de oorzaak ervan, Marlou, dat de mensen zich aan hun smartfoon vastklampen alsof het een reddingsboei is.?

Ik vermoed dat de meesten gewoon eenzaam zijn, en op zoek zijn naar liefde en aandacht.

In wezen zijn we allemaal alleen en in twijfel... Een mobieltje geeft de mogelijkheid om ons gewaardeerd, én kreatief te voelen.

Je kunt dus vaststellen dat mensen die in elkaars gezelschap mobielen, niet genoeg om elkaar geven en niet genoeg in elkaar zijn geïnteresseerd.

Jelle Droeviger.

klaproos said...

nou marlou, inderdaad, als ik op stap ben met iemand die meer oog heeft voor z'n mobiel dan mij, dan weet ik hoe belangrijk ik ben:-)

dan ga ik geen tweede keer meer mee,
we worden op deze manier steeds eenzamer terwijl we snakken naar kontakt??

wie doet nou zo mal :-)
dat verzin je toch niet hé,

laten wij maar lekker ouderwets doen,
ik wil het niet anders hebben:-)

dag vrouwke,
dank je wel hé.

xxx

Han said...

O dat café lijkt me wel wat ik bel haast nooit, nadeel is wel dat ik een heel hoog bel tegoed heb staan (dat kan niet worden terug gegeven) Dus leen ik mijn toestel af en toe maar eens uit ;)

Sjoerd said...

Als ik hem niet wil gebruiken, zoals tijdens een etentje laat ik mijn mobiel thuis.

christiene said...

Dat is iets van deze tijd bellen en gebeld worden.
Maar uit uit eten of iets drinken
Ik geef je gelijk Marlou het is gezelliger zonder.....even zonder moet kunnen!