Krantenartikeltje PINK NOT PUSSY

.

Even een krantenartikeltje...

Je merkt wel, dat ik ape-trots ben op mijn dochter.

En op mijn kleinkinderen, want die hebben geposeerd voor de nieuwe exclusieve kledinglijn in het Gemeentemuseum.

Kijk... dit is Roosje met het stoere femmes-fatales-pink-not-pussy-pilotenpak:

En hier heb je Wijs (links) met een femmes-fatales-t-shirt

En tot slot Pier met shirt en broek van Femmes Fatales aan...

Leuk toch!En wat een leuke kleinkinderen heb ik, hè!

Alle kleding is te koop in de winkel van het Gemeentemuseum in Den Haag en  via https://www.pinknotpussy.com/

Natuurlijk heb ik een shirt gekocht. Ik zal een foto maken, als ik 'm aanheb...

Pink not Pussy (2)

.

Dwalen door de zalen van het Gemeentemuseum in den Haag.

Dat is altijd al heerlijk om te doen, maar nu natuurlijk nog veel leuker, vanwege de sterke vrouwen die je daar tegen kunt komen.

Niet in het echt, maar wel hun kledingontwerpen. Les Femmes Fatales!

Tijdens de opening van de expositie leidt mijn dochter ons rond.

Hier naar binnen! De letters zijn allemaal door Roosje ontworpen.

Een mooie zaal met mode uit de 18de eeuw:

En natuurlijk zalen voor Chanel, Shiaperelli en voor Sheila McCartney en Dior.

Teveel om op te noemen, ga maar lekker kijken. Echt heel erg mooi!

Ik laat er wel een paar zien, die ik best gaaf vind.

Deze bijvoorbeeld van Margot Weimans, een green landscape dress, een jurk van hele dikke kunststof... 

Of iets van Mary Quant, uit 1967:

Het boek wat bij de expositie hoort is ontworpen en vormgegeven door Roosje.

De vrouw op de voorkant van het boek (en op de poster) draagt iets van Iris van Herpen: 

Een glazige blik

.



.









Bij de tramhalte staat een jonge vrouw.

Ze heeft papieren in de hand waar ze steeds even een blik op werpt.
Daarna kijkt ze in de lucht met een glazige blik.
Vervolgens leest ze weer in de papieren en dan kijkt ze weer naar boven.
Het valt me op, want... ik herken het.
Zo leer ik de teksten van Malle Babbe altijd uit het hoofd: Je leest een regel en daarna probeer je die regel er in te krijgen.
Dat doe je door je hoofd een beetje schuin naar boven te richten.
Je ogen volgen je hoofd, ze zijn open, maar ze zien niets.
Dan ga je weer naar je tekst, leest 'm en ja hoor... daar gaat je hoofd weer schuin omhoog.
En wederom zien je ogen niets.

Ik ben natuurlijk heel nieuwsgierig, wat de vrouw aan het leren is.
Een moeilijk relaas van een of andere professor?
Een stuk van iets, dat ze moet gaan vertellen?
Een voorbereiding voor een sollicitatie?
Ik kan het niet zien.
Het is een pakketje van ongeveer 10 bladzijden.
En steeds weer die blik.

Ik word nóg nieuwsgieriger.
Daar komt de tram.
We stappen in.
De vrouw gaat een paar plekken voor me zitten.
Na een paar haltes ga ik er gewoon naast zitten.
En zonder mijn hoofd te bewegen kijken mijn ogen scheef naar links om te proberen te kijken, wat er geleerd wordt.
Verdikke, het lukt niet. Bril pakken. Bril op.
Weer alleen mijn ogen bewegen, niet het hoofd...
En dan zie ik het.

En daarna snap ik er niets meer van.
Waar was die glazige blik nou voor nodig?
Het is een uitdraai van OV9292.nl
Er staat precies op, waar ze moest instappen en waar er weer uit.
De tijden staan er bij.
En met potlood zijn er nog notities gemaakt.
10:25... Koninginnestraat.
Elke halte is met potlood aangegeven.


Bij het Gemeentemuseum gaan we er allebei uit.
Ik ga het museum in en zij???
Het moet wel iets heel belangrijks zijn.
Maar dát durf ik niet te vragen.
Er zijn tenslotte grenzen...


.