Mazzel-week, dag 4

Had jij gedacht, dat het maken van jam een onderdeel van de mazzel-week zou zijn?

Kreeg me daar toch een zak vol mooie rijpe vijgen van vriendinneke E.T. te H.

Natuurlijk heb ik er eentje geproefd. Ja... dat moet wel, toch?!

En toen... naar de Action voor 6 jampotjes. En het "zware" werk begon. Potjes steriliseren en op z'n kop zetten.

Vijgen schoonmaken, steeltjes eraf en koken maar. Ondertussen regelmatig op internet kijken en in conclaaf met E. over hoe het ook al weer moet, want... ik ben géén keukenprinses. Het enige waar ik écht goed in ben is Joodse Penicilline maken en verder klooi ik maar wat raak.

Lekker veel he! Geleisuiker er op, citroensap erbij. En 10 minuten koken. 

Of langer. 

Van de senuwe krijg ik de foto ook nog eens niet in de breedte....

Maar je ziet wel wat ik allemaal gedaan heb.

En dan... na het koken in de schone potjes. Oh nee... eerst met de staafmixer erdoor. Meteen m'n hele keuken onder de jam. Vest trouwens ook. Nou ja... dan wordt dat ook eens lekker schoon...

Het was genoeg voor 4 hele mooie potjes vijgenjam. 

Stukje folie er op. Dekseltje erop.

En dan op de kop af laten koelen. Het schijnt dan vacuum te trekken.

Nou ga ik nog etiketjes maken. En dan heb ik vier lekkere potjes met vijgenjam.

Volgende week neem ik er eentje mee naar Brabant. Jawel! met een stukje blauwe kaas erbij en dan smikkelen we dat op bij een portje.

Nomnonom!

Mazzel-week, dag 3

Eerlijk gezegd heb ik heel vaak mazzeltjes, of noem al heel snel iets een mazzeltje.

Of een buitenkansje. Daar heb ik geluk bij. Dubbele mazzel.

Want kijk... wat is er nou leuker om met je verloofde lekkere sushi te eten op een terrasje? Niks toch?

Vlak bij Henry op de Wittenburgergracht is een nieuw tentje gekomen. Toen ik hem net leerde kennen, bijna 29 jaar geleden dus, zat er een echt Amsterdams bruin café, waar we bijna elke zaterdag even een bakkie gingen doen, mét de krant natuurlijk.

Maar ja... dat café is allang weg en nu... zit dit er:

Oh jee... dat kun je natuurlijk niet lezen. Nou... ik ook niet, hoor!

Maar dit is het:

Een veganistische sushi bar. Geweldig!

Lekker buiten gezeten.

Het wordt wat moeilijk, de komende winter, want binnen is piepklein.

Maar goed... reserveren dus!

Dat groene spul rechts op de plank... oeioeioei... daar moet je mee uitkijken.

Iemand zei: "I had a bit of wasabi and it blew my head off"

Nou... dat is niet overdreven. Heeeeeel pittig.

Maar de sushi moet je gewoon dopen in lekkere donkere soya-saus.

Niks mis mee.

De jonge vrouw die ons bediende heeft de chop-sticks voor ons voorbereid, want met stokjes eten... dat gaat ons niet zo gemakkelijk af. Een tissue en wat elastieken...

Je snapt... ik heb er van genoten.

En... de koe... die heeft ook mazzel, want al het eten is veganistisch. Er komt geen dier aan te pas. 

Happy Cow! Happy Chicken! Happy Salmon...

Mazzel-week, dag 2

Heb ik me daar tochweer mazzel: zomaar gratis en voor noppes een lunch-concert gekregen! Mijn vriendin Mary zegt altijd: grateloos. Maar het was zeker niet grateloos... Er zat pit in en ik heb er van genoten.

Het concert werd gegeven in de Philharmonie hier in Haarlem om te vieren, dat we weer naar concerten mogen. Een lekkere volle zaal, maar toch voldoende ruimte om je heen.

Wat hebben we gezien? En fantastische cabaretière met een stem... om "U " tegen te zeggen. En de naam is:  Hanneke Drenth.

Hier is ze op 1 minuut 45... keigoed!! Ze zingt hier in de blauwe jurk de minutenwals, die ooit door Jasperina de Jong werd gezongen:

Ik kende Hanneke Drenth helemaal niet, maar het blijkt, dat ik haar stem toch wél ken! Ze zong altijd in Spijkers met Koppen op de zaterdagmorgen en ik moet haar regelmatig op de radio gehoord hebben, als we in de auto naar Haarlem reden.

Een lekker pittige stem. Loepzuiver en geestig.

Een lunchconcert.

Moesten ze maar vaker doen. Echt leuk!

Marzel-week

Ja, ik bedoel natuurlijk Mazzel-week, maar ik hoorde laatst iemand "Marzel" zeggen en ik vond dat wel geinig. Voor één keertje schrijf ik het hierboven.

De week van de mazzel. Laat ik beginnen met vandaag. Hoeveel geluk heb ik niet, dat ik vanmiddag het hondje Gentille uit mag laten. 

Het is een leukerdje. Maar wel oud aan het worden. Ik denk, dat ze me niet zo goed hoort en volgens mij heeft ze staar. Sjs... wat wil je... 14 jaar x 7 = 98 jaar? Of zit ik nou fout te rekenen?

Het maakt mij eigenlijk niks uit, want het lopen is ontzettend leuk! Heel anders dan alleen lopen.

Ik vind echt dat ik mazzel heb, dat ik dit mag doen.

Dat iemand zomaar d'r hondje aan mij toevertrouwt.

Is toch niet niks!

Ik mag nu twee keer in de week met haar lopen. Maandagmiddag en donderdagochtend.

Loop je een keer met me mee?

Dan doen we na afloop een bakkie...

Overigens, het baasje van het hondje wil haar zoveel mogelijk in de buurt houden, dus: Overveen, Haarlem, Bloemendaal. 

Dus helaas Dienie... niet naar Brabant!

Ik moet nog zien hoe het loopt...

Altijd mazzel!

Soms denk ik wel eens: wat heb ik toch vaak mazzel. Gaat dat altijd maar door? Is er een grens aan de mazzel? 

Niet dat dat voor mij hoeft hoor. Maar ik vraag het me gewoon af. 

Dit bijvoorbeeld:

Ik loop mijn lunch-ommetje. Ik kijk naar iets, dat links van me op straat ligt.

Huh? Wat is dat?

Stapje terug...

En jawel hoor! €20,-

In elkaar gevouwen en uit iemands broekzak gegleden.

Voor Loutje!

Thuis vouw ik het briefje open. Ja heus... een gekreukeld, maar echt briefje van €20,-

Wat zal ik daar eens mee gaan doen?

Weer op een biertje trakteren?  Of gewoon in de huishoudpot? 

Ik denk, dat ik mijn kleinkinderen ieder een tientje geef. Zo maar... goed idee, toch?!