02/02/2009

JUUL



"Enkeli ja lapsi iso"


Juul is overleden.


Wat is dat allemaal snel gegaan: ik zag haar een paar maanden geleden, in oktober op het parkeerterrein van het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Zij had net een gesprek gehad over wel of geen chemo en ik ging ter controle. Alles leek goed te gaan. Ze liep welgemoed aan de arm van haar kersverse echtgenoot mijn kant op. Heur haar, dat mooie lange zwarte haar, had ze uit voorzorg al laten millimeteren. ’t Stond haar eigenlijk best goed.
Ze liepen er niet eens zo ongerust bij. Vol energie, goede moed ook.
Maar de arts had nog niets gezegd over wel of geen chemo. Ze wisten nog niets. Dat is wel akelig, dat ze zo in het ongewisse werden gehouden. Bij het AvL konden ze toen nog niet zeggen wat de beste behandelmethode was.
Maar niet lang daarna kwam ik in haar winkeltje en was de kuur begonnen. Ze droeg toen een mal petje, want het haar was er toen al helemaal af. Ook dat petje stond zo gek nog niet.
Maar de wenkbrauwen en wimpers waren ook weg en dat maakt het wel extra kaal…
Het winkeltje kon ze eigenlijk alleen maar runnen met behulp van vrienden.
Ridi heeft haar heel veel bijgestaan. Die was inmiddels zelf al bijna winkelier…

Vlak voor de kerst was ik nog even bij Juul. Even dag zeggen. Even gezellig achterin aan de tafel zitten kwekken. Ik vond haar toen niet goed. Wel opgewekt, maar zo opgeblazen in haar gezicht… Ze liet haar kale koppie zien. Ook dat stond haar wel. Als je hoofd de juiste vorm heeft staat alles je, ja toch?

In januari ging het ineens bergafwaarts. Het winkeltje was meer dicht dan open.
En vorige week: Gesloten. Excuses voor het ongemak.
Hoezo ongemak…
’t Is vreselijk, dat ze er niet meer is.
Donderdag gaan we haar met z’n allen…
Ik moet er niet aan denken.





me rakastaa sinä, Juul...
nukkua pehmeällä

even een moment van stilte:
Kol Nidrei (klik)

7 comments:

Anonymous said...

Sterkte, lieve meis.
Ook al weet je dat het kan, toch blijven deze berichten schokken, iedere keer opnieuw.
Het blijft een vreselijke rot ziekte. Maar gelukkig gaat het jou nu goed, en kun jij verder. En dat voelt heel goed, zelfs voor ieder die dat niet kan.
Liefs Marjolijn.

Anonymous said...

Hoi loutje,

Sterkte en.. Huil, bid, lach....

Anonymous said...

Neem het me niet kwalijk lieverd, ik zit hier even zonder woorden... en toch wou ik zo vreselijk hard dat ik je een beetje opbeuren kon. Wat een rotziekte, wat een .... *zucht*

Waarom al dat vechten
Waarom al die pijn
Je wilde hier niet weg
je wilde bij ons zijn
De strijd was oneerlijk
en geheel niet terecht
Je wilde nog graag verder
maar verloor dit gevecht (...)
© amanda

STERKTE!

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...

Sorry Nienke, ik drukte te snel op de verkeerde knop.
Dank je wel voor je reactie.
Ik zal Ridi jouw lieve woorden doorgeven. Die kan ze wel gebruiken...
Tot later...

Anonymous said...

Hoi Marlou,

leuk om je weblog weer te lezen. Als ik het eerder had gedaan had ik alles geweten over je hyperventilatie…. Maar zelf vertellen is nog beter.
Het was gezellig vanmiddag, op één of andere manier word ik opgewekt als ik met je praat.

Groeten, Ineke

Anonymous said...

Sterkte vandaag he!!
Liefs Marjolijn.