(© arukusan)
Dit gebeurde toen ik een jaar of 8 was:
--
Ik heb een tante. Zij heet Tante Kate.
Als ik weet, dat ze komt, zing ik altijd: "Tante Kate liet een scheet bovenop het tafelkleed."
Ik mag het niet, maar ik doe het tóch. Dat is zo met veel dingen, die niet mogen.
Ik vind Tante Kate wel lief. Ze is ook een beetje mijn vriendin. Ze heeft mooi zilver haar in een slordige knot achterop haar hoofd. Ze heeft een prachtige kever! Kijk maar, zo eentje:
Ze rijdt er altijd heel langzaam en voorzichtig in. Want tante Kate is een beetje oud.. En ze is zuinig op haar Kevertje! Ik ken niemand die zo langzaam rijdt!
Op een dag wordt ons rustig voortkabbelende leventje verstoord.
Tante Kate krijgt een ernstig auto-ongeluk. Iemand botst tegen haar op en de prachtige Kever is helemaal in de kreuk. En Tante Kate ook. Het is heel erg met haar. Ik mag niet naar haar toe. Ik denk de hele dag aan haar. Hoe ze in het ziekenhuis zal liggen aan slangen en apparaten. Heeft ze pijn? Is er bloed? Is ze erg kapot?
Mijn moeder is er stil van. Ik vraag haar elk uur hoe het met tante Kate gaat. En ze kan eigenlijk niets zeggen, alleen maar dat het niet goed gaat.
Het is maandag. Als ik thuiskom van school zit mijn moeder te huilen. Dat gebeurt niet vaak. Mijn moeder huilt eigenlijk nooit. Maar nu zit ze in de keuken te huilen. Ik kruip tegen haar aan. En ik begin ook te huilen.
Tante Kate is dood.
.jpg)
Dag, Tante Kate...
"Death is the test of the meaning of life. If death is devoid of meaning, then life is absurd..."
- Rabbi Abraham Joshua Heschel
(Maandag 1 mei 2009. Toevoeging om 12:19...
Toen ik dit bericht publiceerde wist ik nog niets van het drama in Apeldoorn, want ik kijk overdag nooit tv, zélfs niet op koninginnedag. 's Avonds laat hoorde ik, wat er zich had afgespeeld. Dit verhaal heeft er natuurlijk niets mee te maken. Het zat al 55 jaar in mijn hoofd.)
.
22 comments:
wat een wonderlijk verhaal...
wat ik me afvroeg ook is....
heb jij die foto van internet geplujt?
ik herken hem namelijk als zijnde van mijn vriendje neussie:-)
fijne avond nog gewenst marlou
over auto ongelukken gesproken...
Een verhaal wat je nooit uit je gedachten zal gaan.
Liefs Marjolijn.
Als je jong bent blijft de dood iets vreemds, en maakt het diepe indruk op je, die eerste indruk vergeet je nooit.
Klaproos,
de foto was inderdaad van Neussie.
Ik heb hem verwijderd en er een andere voor in de plaats gezet.
Dank je wel voor het doorgeven.
't Was wél een hele mooie foto, die precies weergaf hoe ik me voelde.
Compliment voor Neussie...
En allemaal een fijne vrijdag vandaag!
Liefs van Marlou
tsss.
wonderlijk speling van het lot marlou,
jij een log ,
de koninglijke familie een auto:-((
puur en ontroerend.
OT: dedankt voor je reactie op mijn log.
ik oogst mijn zevenblad ook, voor soep, stoofschotels en salade samen met brandnetel en zuring.
maar soms zijn er periodes, zomers in je leven, dat je de tuin de tuin moet laten en dan rukt zevenblad wel heel snel op.
op dit moment is het weer beheersbaar en begroet ik haar weer zoals ze is: voedzaam en vitaminerijk:))
Maar wel ontroerend...
ondanks de samenloop van omstandigheden.
Je vroeg of je het moest verwijderen. Zou ik niet doen.
Je kunt er niets aan doen.
Zoals een kindje het kan beleven, bijzonder.
Love As always
Di Mario
Lekker weekend vieren, meis.
Geniet van de zon.
Sorry Marlou, ik kon er even niet op reageren, want wij hadden wel TV gekeken en ik was nog dusdanig geschokt over het gebeuren in Apeldoorn.
Dank je wel voor je lieve berichtjes op mijn log.
Liefs Ibella
Nog een beetje genoten van deze heerlijke dag?
Even wil ik jullie laten weten een kaars gebrand te hebben voor de slachtoffers.
Voor hun zielerust.
Liefs van Marlou
Dear Marlou,
Net weer eens jouw weblog bekeken waar je op een heel sobere en mooie liefdevolle wijze over jouw twee te vroeg overleden zussen en Jan schreef. Ik had het al eens gelezen maar nog een keer nu dus.
Wat betreft Tai Chi heb ik daar ook altijd belangstelling voor gehad omdat het iets is dat op oudere leeftijd te doen is en een Oosterse vechtsport niet meer, tenminste niet op enig aanvaardbaar nivo.
Wat me eigenlijk op viel aan je weblog is dat het geheel zo'n gelukkige en zonnige indruk maakt.
Nou, dat wilde ik ff vertellen,
met hart groet
Fred
Hoi Marlou,
ik bekeek net weer eens ‘Ik kan vliegen’…. en de foto van tai chi. De man in het tai-chi-pakje rechts op de foto is Jan, en bij hem zat ik één cursus lang op les…. Leuk om hem bij jou weer eens terug te zien.
Groetjes, Ineke
Bedankt voor je mooie reaktie bij mij tulpjes.
Goedemorgen mijn lieve Marlou!
Hier ben ik weer, en kijk eens, ik mocht genieten van je mooie verhaal. Want hoe droevig de afloop ook was, je hebt het zo inmooi beschreven dat het een pareltje van je kunnen geworden is...
Een dergelijke heavy ervaring in de kinderjaren beklijft je hele leven lang...
Dankjewel voor je leuke reactie, en ik kom zeker en vast bij jou op de koffie, of je nu in die wijk woont... of niet!
*wink, big smile*
Maak er een fijne dag van meid!
Ha die Marlou,
Net terug van een paar dagen zeilen en ik zie dat je je niet houdt aan je maandagen om te posten. Zo verlies ik een beetje de aansluiting! Ha, ha. Ik wil wel reageren, maar vind dat zo moeilijk. Jij hebt zo'n schrijverstalent, dat mijn denkbeeldige pennetje stil valt boven het toetsenbord. Toch laat ik weten, je stukjes te hebben gelezen en weer ontroerd te zijn.
liefs, Ellen
Dank je wel Ellen,
liefs van Marlou
De vlag half stok. Vanavond brand ik een kaarsje uit naam van al de mijnen.
Pracht van een verhaal!
als dit al 55 jaar in je hoofd zit
was het een wondertante !
Want zoiets vergeet je niet.
Ze gaat pas dood als je ze vergeet!
Gr.
P-TER
Dat zijn zo van die herinneringen die je je leven lang bijblijven.
Ik heb nu een paar logjes na elkaar gelezen, en dit is puur genieten van woorden die je helemaal in het verhaal slepen. Net alsof je er zelf bij bent.
Super.
Post a Comment