03/09/2010

Margaret, na drie en een half jaar...


.

Onze vriendin komt ons tegemoet en we krijgen een dikke knuffel van haar. En nog een en nog een. Hier een bewogen foto van het eerste moment:


Drie en een half jaar geleden zijn we voor de crematieplechtigheid van Ted in één weekeinde op en neer gevaren naar Gateshead. *klik* 
Ik zat midden in de 33 bestralingssessies en mocht gelukkig  van dokter Haas naar Engeland om Margaret een beetje bij te staan. Is het nog maar drie en een half jaar geleden? Zo kort nog maar?


Margaret heeft een heerlijke citroentaart gebakken, die we buiten in het zonnetje op kunnen smikkelen. Daar zijn we de tijd,  die we elkaar niet gezien hebben,
aan het doorpraten.
Maar toch... het lijkt gisteren, dat we elkaar gezien hebben.
Tijd bestaat eigenlijk niet.


Als we ’s middags een wandeling gaan maken in het prachtige Victoriaanse Saltwell Park aan de overkant moeten we een aantal keren schuilen onder de bomen. Een stuk of 7 grijze eekhoorns zitten vlakbij aan wat beukenootjes te knabbelen. Ze lijken niet bang voor ons. 
Als de regen ophoudt worden we beloond met een prachtige regenboog:


Na de laatste schuil is de lucht geklaard en slenteren we de heuvel weer op naar Margaret’s huis, waar we aan de borrel gaan en aan de avondmaaltijd. De lady's verbergen hun onderkinnetjes:

Who needs botox?!

Ik blijf zwabberig: ik ben landziek en krijg een pilletje, waarvan mijn evenwichtsorgaan tot rust komt...
Henry kent Margaret al meer dan 30 jaar en heeft nog heel wat bij te praten als ik allang op één oor lig...


.

7 comments:

klaproos said...

wat ziet dat er gezellig uit, en het is eigenlijk zó dichtbij hé.,
heerlijk marlou,
jammer dat je niet lekker bent, misschien iets voor halen volgende keer??

dikke knuffel en een heerlijk weekend gewnst
xxx

Marjolijn said...

Oh, wat een fijne ontmoeting, dat was echt genieten hé meis.
Jammer dat jij je niet lekker voelde.

Fijne zaterdag lieverd.

Lutje said...

ja spijtig dat je je niet lekker voelde, hopelijk bleef het niet duren(zoals bij mij dan)

Di Mario said...

Ik zou met het vliegtuig gaan of met de trein. Maar dit zou ik toch niet nog een keer doen.

Love As Always
Di Mario

Fluitenkruid said...

Een mooie ontmoeting met Engelse gastvrijheid.

Marjolijn said...

Fijne zondag meis.
Het zonnetje schijnt, de vogeltjes fluiten er lustig op los.
Maak er een mooie dag van.

gerdaYD said...

Heerlijk hoe jij daar zo begenadigd over schrijven kan mijn lieve Marlou! Het is net of we een beetje met je meereizen. En wat een fijn weerzien moet het geweest zijn. Alleen jammer dat je je niet goed voelde, ik hoop dan ook dat alles op zijn plooien kwam gedurende de verdere reis!