.
De vorige keer had ik mijn geboortelepel laten zien.
Inmiddels heb ik ‘m speciaal voor jullie met zilverpoets opgeknapt.
Inmiddels heb ik ‘m speciaal voor jullie met zilverpoets opgeknapt.
Lekkere glim en glans. Ik zie 'm pronken van trots. Het lijkt of de lepel zegt: "Hè hè, eindelijk mag ik er weer zijn..."
Vandaag licht ik weer iets nieuws uit.
Dit is het:
Nu denk je misschien: wat een stom visje…
Zou zo maar kunnen.
Maar… het is geen stom visje!
Het is een visje met een verhaal.
Ten eerste: het verhaal van de maker.
Het was een kind, dat in de Filipijnen op een vuilnisbelt woonde .
Het vond een klein plastic flesje en het knipte er een visje van, één geheel!
En het beschilderde het visje met zijn favoriete kleurtjes...
Kijk nog maar eens goed:
Kijk nog maar eens goed:
Zie je het? Naadloos geknipt uit één flesje.
Ongeveer 17 cm lang… Bodem geknipt en geplakt tot een staart.
Het bijzondere van het flesje is ook, dat ik het kreeg van Liset, één van de dochters van mijn zus Cecile. (*klik*)
Het bijzondere van het flesje is ook, dat ik het kreeg van Liset, één van de dochters van mijn zus Cecile. (*klik*)
Ik lag na het auto-ongeluk in 2006 helemaal in de kreukels in het ziekenhuis en Liset kwam me opzoeken. Ik werd er vrolijk van, moest een beetje uitkijken, dat ik niet teveel ging lachen met al die gebroken botten…
Maar ik werd er stilletjes toch vrolijk van.
Ze gaf me dit visje.
Iemand heeft het toen boven mijn bed gehangen, zodat ik er naar kijken kon.
En toen ik na 16 dagen eindelijk weer naar huis mocht heb ik het voorzichtig ingepakt en meegenomen.
Nu hangt het gewoon een beetje te hangen in mijn slaapkamer:
Het is een dingetje van niks, ik geeft het toe, maar het gaat nooit weg.
Het herinnert me aan de kwetsbaarheid van de mens.
Aan onvoorwaardelijke liefde.
Aan warmte en genegenheid…
.
16 comments:
Als het visje niet vast hing dan zou het tóch niet weg zwemmen, Marlou.
Het zou rondjes draaien en af en toe vrolijk spartelend uit het water opspringen. Het zou zich wentelen en met de staart op het water slaan.
Het zou weten thuis te zijn.
Jelle Droeviger.
Dat soort dingen geven je een gevoel, daar kan geen duur cadeau tegenop.
Love As Always
Di Mario
Het zijn vaak de kleine dingen die het doen in het leven. Mooi dat je het blijft bewaren en koesteren Marlou.
heerlijk verhaal marlou
een kadootje waar je je hele leven blij mee bent,
ot
inktzwam heb ik nog niet gegeten,
kweenie of ik dat durf...
xxx
Heel knap gemaakt.
En zijn inderdaad dierbare cadeaus
ja, zoiets doe je niet weg, ik heb ook zoiets aan mijn bed hangen...
en voor vandaag wens ik je net zo'n happy day als gisteren
Soms krijg je van die kadootjes die je jarenlang blijft koesteren.
Fijne vrijdag en op naar een heel fijn weekend.
Geniet er maar volop van.
ik zit hier, écht waar, met tranen in de ogen, mijn lieve Marlou. Gewoon om zo'n ordinair plastic visje? Bijlange niet, om het héle inmooi verhaal dat jij er bij ophangt en het visje eigenlijk tot een wondertje maakt. Dankjewel voor dit moment van schoonheid meid!
PS: ook bedankt voor de koffie, de taart en het aanbod! Eens op een dag zal het er beslist van komen... Fijne dag, en óp naar het weekend hé!
Persoonlijk vind ik het geen dom visje, maar het ziet er heel erg leuk uit.
Nu het verhaal erachter kennende 'hoe het gemaakt is, is het nog bijzonderder dan ik het vond toen ik de glimp opving in de rss feed.
En ook het verhaal wanneer je het kreeg. Het maakt het visje heel erg speciaal, en vissen zijn gewoon heel erg kek :D
Mooi wat spulletjes bij je oproepen, daar heeft geldwaarde niets mee te maken.
Het jongetje zal blij zijn dat zijn kunstwerkje bij jou terecht is gekomen.
Ha Marlou, goedemorgen,
Wat een knap gemaakt, mooi beschilderd visje.
Gemaakt van zulk simpel materiaal, want veel meer hebben kinderen uit de sloppenwijken niet, maar tóch, een waar kunstwerkje!
In meerderlei opzicht voor jou een dierbaar kleinood Marlouke!
Wat een prachtige site heb je aan je zusje gewijd, heel mooi om te lezen!
En dan kom ik het jaartal 2006 tegen ...
Meis, wat lees ik hier nu toch allemaal: '...helemaal in de kreukels...' en '...al die gebroken botten..'
Hoe je opgebeurd werd door de komst van Liset en het visje.
Wat ontzettend mooi, die onvoorwaardelijke liefde, warmte en genegenheid.
Heerlijk dat we ons daaraan kunnen koesteren, zonder kún je toch niet, dat zou je de hele mensheid willen toewensen hé?!!
Lief Marlouke, dank dat je dit voor jou zo dierbare met ons wilde delen!
Meis, een goede aanloop naar het weekend gewenst,
xxx, Ineke
Het is een práchtig visje...liefde op het eerste gezicht...
Je geboortelepel ook....
Materie met gevoelswaarde.
Een van de wonderen op aarde.
Lieve Marlou, wens je een hele mooie prachtige dag!
Dagdag van Annet ♥
Mooi verhaal.
Visje is heel bijzonder, denk ik.
Niet zo maar een visje.
Groetjes,
Renske
Mooi, dat je de achtergrond van het maken van dit visje kent. En leuk te lezen hoe het visje zo goed terechtgekomen is....
Toen ik voor jou dat groene visje aan een nylon draadje kocht, kocht ik voor mijzelf een blauwe.
Soms geef ik hem een tikje, dan spartelt hij lekker heen en weer en draait nog wat rondjes om zijn as.....om daarna alleen nog maar te bewegen als er toevallig een zuchtje wind voorbijkomt.
X L.
Post a Comment