.
Zo af en toe licht ik iets uit, iets bijzonders, dat zich in mijn huis bevindt. Ik zal er dan bij vertellen wat het verhaal erachter is.
Het eerste voorwerp:
Zo af en toe licht ik iets uit, iets bijzonders, dat zich in mijn huis bevindt. Ik zal er dan bij vertellen wat het verhaal erachter is.
Het eerste voorwerp:
Het gaat om de lepel in het midden: het is mijn geboortelepel.
Honderden jaren geleden al was het de gewoonte om een nieuw borelingske bij wijze van belegging, voor achterdehand dus, een geboortelepel mee te geven.
Ik kreeg deze.
Ik zie, dat ik nodig zilverpoets in huis moet halen…
Maar dit terzijde…
Eigenlijk moet mijn naam en geboortedatum er in gegraveerd staan, maar dat is een beetje vergeten, geloof ik…
Op de lepel is een paardje gemonteerd en daarop zit een ruitertje.
Wat heeft dat met mij te maken?
Niets! Helemaal niets!
Ik houd niet eens echt heel erg van paarden. Eerlijk gezegd ben ik er zelfs een beetje bang voor.
Misschien waren de geboortelepels vroeger van die lepels, die kant en klaar te koop waren. Je koos gewoon een mooie en klaar.
Wat heeft dat met mij te maken?
Niets! Helemaal niets!
Ik houd niet eens echt heel erg van paarden. Eerlijk gezegd ben ik er zelfs een beetje bang voor.
Misschien waren de geboortelepels vroeger van die lepels, die kant en klaar te koop waren. Je koos gewoon een mooie en klaar.
(Dit is niet mijn lepel, maar die van iemand anders...)
Misschien hoopte de gever, dat ik een beroemde amazone zou worden.
Nou, mooi niet dus!
En wie gaf het? Geen idee.
Is–ie om te gebruiken? Nee!
Vandaar dat-ie in dit rekje met het antieke tegeltje hangt.
Links en rechts van de lepel hangen vis-couverts. Erfstukjes van een vriendin van mijn moeder.
Nou, mooi niet dus!
En wie gaf het? Geen idee.
Is–ie om te gebruiken? Nee!
Vandaar dat-ie in dit rekje met het antieke tegeltje hangt.
Links en rechts van de lepel hangen vis-couverts. Erfstukjes van een vriendin van mijn moeder.
Mijn opa heeft het rekje gemaakt. Hij was een echte houtpriegelaar en kon de mooiste dingen met hout maken.
Het tegeltje, dat in het rekje gemonteerd is, is een antiek tegeltje. Er staat een schaal met fruit op afgebeeld. Appels en druiven, lekker gezond fruit...
Hoe weet ik, dat zo'n tegeltje antiek is? Dat kan ik zien en voelen aan een putje, dat in één van de hoeken door de tegelmaker is gezet. Ik denk, dat het tegeltje meer dan 100 jaar oud is.
Nu ga ik het zilver poetsen…
.
11 comments:
wat leuk marlou,
dat zijn nou van die dingen di e j e echt een heel leven lang bij je hebt hé, gaaf joh,
xxx
Mooi zo'n lepel en het verhaal daar achter.
Of het streekgebonden is weet ik niet, weet dat borelingen hier ook vaak een kinderbestekje krijgen bij de geboorte. Wij als baby zelf ook. Werd dan de hele kindertijd gebruikt tot je groot genoeg was om bestek voor volwassenen te gebruiken.
Maar niet bewaard.
Tandpasta werkt ook heel goed als zilverpoets.
Fijne zaterdag meis.
Hé, wat een leuke gewoonte, jammer dat dit niet meer wordt gedaan. Of toch misschien wel? Heerlijk dat jij dit al die tijd bewaard hebt, méér nog, er je andere erfstukken aan toevoegde. En wat voor een erfstukken, lieve Marlou! Ik kan het best geloven dat jij dit mooie stukje geschiedenis aan je hart koestert, gepoetst of niet!
Fijn weekend meid, geniet ervan samen met je Hanry!
Ik heb nog een zilveren servetring die ik heb gekregen bij de geboorte.. Als je toch bezig bent met poetsen... ;-)
Love As always
Di Mario
ja , zo'n dingen doet men gewoon niet weg en krijgt ere-plaatjes
En nu binnenkort naar Kunst & Kitsch ermee? Fijn weekend x
Wat is taal toch geduldig.! Je kijkt om je heen en begint te schrijven. Heerlijk.
Ik heb ook ergens een putje, en vraag me nu ineens af of ik ook antiek ben...
Jelle Droeviger.
Zilver kun je, in geval van nood, ook poetsen met de as van sigaretten. Maar ja, dan moet je wel gaan roken.
En ik zou vermoedelijk zo iets als een geboorte lepeltje kwijt zijn geraakt.
de ruiter in mijn waarzegkaarten is de brenger van blijde boodschappen.
en wat is blijder dan een geboorte:))
Zo'n antieke patina is ook niet mis vind ik.
Mijn kinderen , nu tussen de 18 en 28 kregen ook een geboortelepel en zelfs mijn kleinkinderen hebben ze gekregen. Het bestaat dus nog wel. Ik dacht eigenlijk altijd dat het een Friese gewoonte was.
Post a Comment