15 augustus 1945, de capitulatie van Japan... 15 augustus 2010.
Om 8 uur verzamelen bij de IKEA voor een rit naar den Haag
De herinneringen aan het kampleven, de stokslagen en de vernederingen komen bij velen weer naar boven.
Er worden menige traantjes weggepinkt.
Ik zit op het podium in het Congresgebouw in den Haag naar al die mensen te kijken. En ik denk:
zij hebben het allemaal meegemaakt.
Wij mogen twee blokjes voor ze zingen. Eerst drie liederen uit de Song of Survival. Leny praat de liederen op haar manier weer zo mooi aan elkaar. Zelfs daar krijg je een brok van in je keel.
(vlak voor het optreden even inzingen en dan gaan de corsages op...)
Toespraken van hoge pietjes en een documentaire over het leven van toen en dan mogen wij weer.
Nu met de echt Indische liedjes, die de mama's toen voor hun kindjes zongen in de jappenkampen van Sumatra, Java, Celebes en Ambon en welk eiland niet...
Nu wordt er echt gehuild. Ik hou het ook niet droog en kan soms heel even niet eens meezingen.
Heel veel cd's worden er verkocht
Dan gaat de gehele menigte (met onze dirigent) naar buiten naar het veld , waar het Indiëmonument staat, voor de officiële herdenking en gaat het koor vervroegd aan de Gado Gado, want... straks moeten we in de grote hal klaarstaan om Trix uit te zingen.
Zij wordt na de kranslegging naar het Congresgebouw gebracht en in de VIP-room ontvangen. Onze Leny mag er bij zijn, een praatje met haar maken.
wachten op de kunnegin
We staan zeker een half uur langs de loper te zingen met nog heel veel Indische mensen als ze er dan eindelijk aankomt, met haar gevolg. Ze kijkt aangenaam verrast naar ons en blijft even staan luisteren.
Nog één lied en weg zijn ze weer.
Trix is aangenaam verrast
Een bewogen dag. We zijn er vol van als we weer in de bus naar Haarlem rijden en onze verhalen aan de microfoon gaan vertellen.
en een bewogen busreis tot slot!...
"Door de traantjes heen zingen..."
.
foto's: marlou witzel, linda offerhaus en mary dijkstra
.
13 comments:
Ik had het in de krant gelezen. Wat mooi dat jullie daar gezongen hebben. Dat moet veel mensen geraakt hebben. x
Goh....
Heftig he, en wat goed dat dit herdacht wordt ---
mooi verhaal Lou!
Gaan jullie nu elk jaar daar zingen?!
hai Roosje,
nee hoor, niet elk jaar.
Maar het is wel de tweede keer, dat we uitgenodigd zijn om daar te zingen.
Vier jaar geleden hebben we er tijdens de herdenking buiten gezongen.
En dit zal niet de laatste keer zijn.
Ik ben er nog helemaal vol van.
Merdeka! Marlou
.
Goed dat soort dingen nog herdacht worden. Je ziet dat er veel mensen nog verdriet van hebben. Dit helpt ze.
Love As Always
Di Mario
wat mooi marlou, je zult wel even teren op deze herinneringen denk ik, wat een sfeesr zal daar gehangen hebben, trots op het feit dat je voor de koningin mag zingen zeker,,
en dat geloof ik graag..
geniet er nog lang van na hé.
xxx
Ja Loutje, ik kan me goed voorstellen dat je er nog helemaal vol van bent.
Ik hoop dat je ook de lange wandeling gemaakt hebt, zoals jij jezelf beloofd had.
Lekker uitgewaaid bent en alle emotie van gisteren hebt laten dwarrelen.
Maak er nog een mooie middag en avond van lieve meis.
Dikke knuffel van hier.
Ben er speciaal voor gaan zitten en zag het koor dat buiten zong. Maar dit was misschien een ander koor...
Of zag ik toch een haartje van je?
Boudewijn de Groot was mooi met zijn witte pruik waaiend in de wind.
Leven in vrede met jezelf en herdenkingen zullen verleden tijd zijn, tenminste die over de oorlog gaan.....
* Liefs * van Annet
Twee soorten mensen waren er toen, 65 jaren geleden: zij die van binnenuit goed en medemenselijk waren, en anderen die de leider volgden, moeite hadden met naastenliefde, en verzot waren op geweld en het veroorzaken van pijn.
't Is wrang, maar mogelijk dankzij de twee Amerikaanse atoombommen, het geweld daarvan, kunnen wij nu, mét anderen, het verdwijnen van de pijn nog herdenken, en het verdriet nog voelen.
Daar heeft Malle Babbe weer mooi aan meegewerkt.!
Jelle Droeviger.
Ik kon alleen het 8 uur journaal zien en heb even gekeken of ik je zag. Ik heb de hele dag aan je lopen denken.
als je dan iedereen zo ziet genieten krijg je toch al zin in het volgende concert? niet?
Door de traantjes heen zingen... en voor ons door de traantjes heen lezen lieve Marlou. Héél heftig dit logje, prachtverhaal maakte je er van. En het optreden was zo te zien wel heel bijzonder. Wat maak jij toch mooie dingen mee... Maar hé, mooie mensen trekken mooie dingen aan, zoveel is zeker!
Dankjewel schatje om dat allemaal met ons te delen, en maak er een fijne, hopelijk droge dag van!
Wat een belevenis Marlou, zo iets blijft voor eeuwig in je hart gegrift. Mooie foto serie heb je er toch nog van gemaakt.
bij mijn buuf hing gister ook de vlag weer uit:))
Post a Comment