.
Op 11 november 1906 werd mijn vader geboren.
Als kind moest ik, op mijn vaders verjaardag dus, altijd naar de voordeur rennen als 's avonds de bel ging:
Sinte Maarten!
Daar stonden dan een paar kinderen met een lantaarntje, vaak zelf gemaakt, en zongen dit ontzettend stomme liedje:
Sinte sinte Maarten
de koeien hebben staarten
de koeien hebben rokjes aan
daar komt Sinte Maarten aan...
Gatverdamme, wat had ik daar een hekel aan. Je moest na het zingen iets lekkers in hun tasje doen: meestal iets, dat mijn moeder zelf gebakken had.
Zelf mocht ik niet lopen.
Maar ik deed het die avond op 11 november 1956 toch! Ik ontsnapte via de poort en sloop om het huis heen naar de overburen.
Daar woonde namelijk de familie Droste, je weet wel... van de chocola.
Snoepen deden we thuis eigenlijk nauwelijks, dus ik wilde wel eens een lekker chocola-flikje van die Drostes...
Na het aanbellen deed mevroi open. Ze was een bekakte vrouw met een keurig permanent.
Ik zong het stomme lied en kreeg......................
NIETS!!!
"Je bent te laat. Sint-Mèrten is al afgeleupen..."
De teleurstelling moet op mijn gezicht af te lezen zijn geweest.
Mevroi begon te lachen.
En deed de deur dicht...
Ik heb nooit meer Sinte Maarten gelopen.
En wat doe ik nu, op 11 november? (mijn vader leeft overigens allang niet meer)
En wat doe ik nu, op 11 november? (mijn vader leeft overigens allang niet meer)
Ik verstop me in het achterhuis met een lekkere film en een grote pot thee.
Dan denken ze, dat ik niet thuis ben.
Maar ik ben er lekker wel.
Ik doe alleen alsof ik er niet ben.
Gelukkig zijn er heel veel mensen, die het wél heel erg leuk vinden.
Daar komen de kinderen natuurlijk graag met hun lampionnetje en hun snoepzakje...
Ik hoop voor hen, dat er veel mensen wel thuis geven...
17 comments:
och arm....
ik heb medelijden met je...
ik snpa het :-)
dikke knuffel
xxx
Als ik mijn eigen kopje mee breng en een leeg droste doosje. Zullen we dan samen verhalen over het droste effect?
Ja, Marlou, hier op Terschelling is het ook al zo een gedoe. Ik heb er ook nooit zin aan. Ga altijd even langs het strand om die tijd.
Vroeger liepen we hier met Sint Maarten in een optocht, met uitgeholde suikerbieten, met ogen, een neus en mond er in uitgesneden, en een brandend kaarsje er in. Ook vulden we lege Maggie-bussen met fiets-binnenbanden en staken die in brand. Lekker stonk dat...
Jelle Droeviger.
Snaai is niet goed voor de gebitjes. Appeltjes door het zuur al evenmin. En ik ben een kindervriend, dus volg ik jouw voorbeeld.
Ahhhhh en dan heb je een trauma voor het leven.
Hier doen wij er nooit aan, ik zie wel dat het hier opkomt, maar ik ben er geen voorstander van.
Love As Always
Di Mario
Ik mocht ook niet rondgaan, dus troost je lieve Marlou. Al was dat hier niet op Sint Maarten, maar op Driekoningen. Edoch, ik heb er gelukkig geen nare gevolgen van gehad in het latere leven, denk ik toch... *wink, big smile*
Verstop jij je maar lekker in het achterhuis vandaag, even er niet zijn, dat màg beslist! Als jij jezelf maar verwent met een leuk boek, en héél veel chokolade!
Maak er een zeemzoete dag van schat!
Ik woonde vroeger als kind met mijn ouders in de Wieringermeer polder. Daar deed men ook aan deze snoepverzamelroute.
Jammer dat jij niet mee mocht doen, want het was best appart meen ik me te herinneren. :) Nu ben ik maar blij dat waar ik woon niet zulke dingen gedaan worden :D
oei, ocharme, wij gingen rond met de drie koningen, maar ik heb dat ook maar 1à2x gedaan, want eigenlijk vond ik dat wat bedelen.
Wij maakten vroeger op 11-11 een brandstapel en iedereen kwam samen om te genieten van de warmte
Dat feestje wordt hier niet gevierd, dus ook geen belletjes.
Kom na vandaag maar weer uit je schuilplekje.
Fijne dag vandaag.
dus nu heb je je lekker verstopt, met dat gure weer en dan een lekkere pot thee misschien een wijze beslissing.
Wij kennen hier st. Maarten niet, toch niet hier waar wij wonen, wel op andere plekjes in Belgie. Wij houden het bij Sinterklaas
ik mocht ook niet...dat was ordinair, viezig en met dat laatste was en ben ik het nog steeds eens. Een kledder augurk met een rotte mandarijn vasgeplakt aan een kleverig zuurtje...yek
knufs
Ik herinner mij 'Droste' nog wel,
maar Côte d'Or vond ik nog lekkerder, misschien minder bekakt ;-)))
Hier vieren we St. Maarten met Gepofte kastanjes en de nieuwe wijn.
Op de één of andere manier gaat het Sint-Maartengebeuren altijd aan ons voorbij. Anders is dat met Driekoningen...ook zingende kindertjes. En dat laten we rustig over ons heen komen.
He getver, ik ga morgen meteen even een paar Droste-letters op het werk vermorzelen.
Roos zong vroeger altijd bij mensen die niet open deden: 'hier woont de kikkerbil die niks geven wil'.
Je bent gewaarschuwd :-P
Oh oh oh, wat me in al die 14 jaar dat ik hier woon nog nooit is gebeurd: Er kwamen drie knulletjes aan de deur: Sinte sinte Maarten, de koeien hebben staarten.. Maar ik liep nog in mijn onderbroek, had nog wel een sweatshirt en mijn sokken aan. Ik doe in mijn négligé de voordeur open.. Dat ene knulletje piste zowat in zijn broek van het lachen.. Kon bijna zijn liedje niet meer zingen. Ik heb hem maar een paar snoepjes extra gegeven.. Gelukkig heb ik nog een paar zakjes Werthers Echte in huis. Ik heb nu toch maar een joggingbroek aangetrokken. Voor het geval dat.. Tssss...
.
Wij hanteren dezelfde tactiek, zij het dan dat we geen tuinhuis hebben. We doen gewoon het licht in de keuken uit en dan lijkt het of we niet thuis zijn.
Ik zeg altijd maar zo: kindertjes die vragen, worden overgeslagen ;-)
Maar als iemand opendoet, moet hij/zij wel iets geven, vind ik!
Arme jij...
Dikke knuffel
Wat een ongelukkige datum dan van Sint Maarten. Wat een onbeschoftheid van die Droste mevrouw.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je geen fan bent van dit kinderfeest.
Post a Comment