21/03/2013

De sleutel...

.
Eén van mijn vriendinnen woont op drie hoog en is niet echt heel erg goed ter been.
Als ik bij haar langs ging moest ik altijd heel lang wachten tot ze beneden was om de deur voor me te openen.
Maar! Ze heeft er wat op bedacht!
Ze heeft de sleutel van haar voordeur aan een heel lang stuk elektriciteitsdraad geknoopt...

Ik bel aan en niet lang daarna wordt het raam opengegooid. We roepen: "Hola!" en dan wordt de sleutel naar beneden getakeld.
Ik moet er elke keer om lachen en mensen, die toevallig in de buurt zijn ook...

Langzaam maar zeker zakt de sleutel naar beneden en eenmaal vlakbij het slot pak ik 'm op en doe de deur van het slot. Dan roep ik: "Yep!" en wordt de sleutel weer naar boven getrokken...


Dan klim ik alle trappen op en meestal staat er in de warme eetkeuken een lekker bakkie op me te wachten.
Geen spannend verhaal, maar wel uit het leven gegrepen...
.

11 comments:

Marjolijn. said...

Wie niet sterk is moet slim zijn.
En dat is het..!!
Goede oplossing en die trappen zal ze toch vaak genoeg op en af moeten.

Fijne dag vandaag meis.

Wim said...

Wat een leuke anecdote heb je uit dat leven gegrepen ;-)

Jelle Droeviger said...

Je zult maar op de bovenste verdieping van de Burj Khalifa, in Dubai, 828 meter hoog, wonen, en op dezelfde manier je visite binnen willen laten.
Geef mij dan toch maar het knusse Haarlem...

Jelle Droeviger.

klaproos said...

nou moe...

da's nou nog eens een simpele oplossing loetje,

geweldig wat slim bedacht,

zo snijdt het mes van twee kanten:-)

en dat lekkers in de keuken..
da's vast ook een logje waard:-)

dag loutje,

vandaag schijnt de zon en is het koud,

boeien zeg ik dan... we gaan :-)

xxx

John said...

Een super goeie oplossing natuurlijk. Zo belast je vriendin haar knieën niet, en hoef jij niet zo lang te wachten..

gerdaYD said...

Een oude truc die het nog steeds goed doet! Een heerlijk, klein verhaal dat de vindingrijkheid van de mens illustreert!
OT: jij vindt mijn matrassen te dun? Koop er dan meteen maar twee lieve Marlou! *wink, big smile*

christiene said...

Een bijzonder verhaal Marlou vroeger had je sleutel kinderen maar jij hebt een sleutel vriendin.
Dat laatste is wel gezelliger en dan kun je samen een bakie doen.
Groetje
Christiene.

Di Mario said...

zo gooi ik meestal de sleutel even naar beneden als ik druk ben met de kinderen en er wordt aangebeld. Werkt altijd.

Love As always
Di Mario

Sjoerd said...

Als het moeilijk wordt zijn mensen soms heel vindingrijk.

fotohanvogel.blogspot.com said...

Marlou weet je nog hoe dat vroeger ging? Met een heel lang touw langs de trapleuning met ogen en katrollen naar beneden. Maar dit is een veel beter oplossing je ziet ook gelijk je bezoeker.
Bedankt voor het moment van herinnering aan mijn oma's huis.

Petr@ said...

Wat een goeie oplossing! Heel handig!
Groetjes Petr@