Meneer Aap aan de wandel

.

Meneer Aap voelt zich helemaal uitgeslapen, als hij opstaat.
Hij eet een snel ontbijt en gaat meteen de deur uit voor zijn dagelijkse wandeling.
Langs het water richting de duinen en dan bij het landgoed via de weilanden weer terug.
Het is stil op straat.
Heel erg stil.
Er staat een reiger een beetje te dromen langs de waterkant.
Meneer Aap zou die kant wel op willen, maar er staat EIGEN WEG en Verboden Toegang.
Nee, dan maar lekker over zijn eigen paadje doorlopen.

Het is zo stil.
Niets beweegt. Geen rimpeltje op het water. Geen takje beweegt.
Het kerkje in het dorp ligt er verlaten bij. Geen levende ziel te bekennen. Meneer pastoor ligt zeker nog op één oor, de schurk. Meneer Aap moet niks van meneer pastoor hebben. Hij vindt het maar een gluiperd.

Maar gelukkig kan meneer Aap zijn gedachten verzetten door gewoon door te lopen.
Zo gek… geen rimpeltje, geen zuchtje… doodstil.
Kijk… het bordje VERBODEN TE VISSEN staat zo zinloos in het water, maar zo mooi... de spiegeling van de oude bomen…

Meneer Aap zucht er van.
Het huisje waar hij af en toe met zijn vriendin een boterhammetje eet ligt er stil en verlaten bij.
Niemand.
Er is helemaal niemand.
Dan ziet hij de koeien in het weiland liggen.
Hèhè, denk meneer Aap, eindelijk levende zielen.
"Waar is iedereen?” roept hij naar ze.

“Boe… te vroeoeoeoeoeg”, hoort hij roepen. “Boe, te vroeoeoeoeg…”
Te vroeg?
Krijg nou wat… Dat kan toch niet? Hij is toch gewoon op de normale tijd opgestaan?
Maar ja, Meneer Aap heeft geen horloge. Hij heeft geen idee van de tijd.

Als hij weer thuis is ziet hij op de klok, dat het pas 7 uur is.
En hij heeft er al een hele dag opzitten!

Tevreden gaat hij onder de fijne, warme straal van de douche staan. Hij schrobt en scheert zich eens lekker en denkt: "Zo mag iedere dag beginnen..."

Na het scheren kijkt hij in de spiegel...

Oeps... toch wel een beetje teveel eraf gehaald!

Als zijn vriendin hem nu nog maar herkent!!

© Marlou Witzel

.

.