14/07/2016

Het huisje

.
Speciaal voor John en Gerda een paar foto's van het huisje, dat mijn ouders zo'n 50 jaar geleden kochten. Het ouderlijk huis in Oostenrijk dus...
We hebben het huisje nog steeds en het is nog steeds een beetje primitief.
Maar... er is inmiddels water! En elektra...
Hier staat Henry voor de deur. We gaan lekker wandelen, maar eerst een foto. 
Links zie je een aanbouwtje met daarin eindelijk een wc en een douche! 


Op de volgende foto is het huisje ("Villa Eduard")  aan de achterkant te zien:


Het is echt een huisje van niks.
Maar dat vinden wij natuurlijk niet.
Er ligt een berg aan herinneringen...
En als je naar het dorp beneden loopt (twee uur lopen) dan kijk je zo nu en dan even om en zie je het liggen. 
Op de uitkijk...


En binnen is het ook al zo lekker. Daar staan de spullen die mijn ouders op rommelmarkten kochten.
Een oude kachel, een bank en allerlei frutsels voor een habbekrats... En altijd is er van alles te doen.
Stoken en koken doen we met vuur. Van Henry hebben we een prachtige oven gekregen, waar ik inmiddels goed mee om kan gaan en die ook nog eens heerlijke warmte geeft. Er staan altijd pannen met water op, want warm water hebben we niet...


Met een lange ladder klim je naar boven, naar het zoldertje. Daar slapen we en daar is het altijd heerlijk warm:


Nu heb je een beeld van dat "Knusperlhäuschen..."
Ik ga er graag naar toe, maar voor de meeste mensen is het te primitief, en te ver. 

8 comments:

Marjolijn. said...

Ik kan me voorstellen dat je er graag naar toe gaat.
Er liggen zoveel mooie herinneringen en alles is zo vertrouwd.
Dat wil je nog graag vasthouden zolang het kan.

Fijne dag meis.

Jelle Droeviger said...

Lekker pionieren, lijkt me dat, Marlou. Terug naar de basis. Níks supermarkt naast de deur.
En in de avond geen teevee kijken, maar de radio aan en gezellig een spelletje doen, Mens Erger Je Niet, of Rummy Cub. Geluk binnen handbereik.

Jelle Droeviger.

John said...

Mogguh Marlou,
Mijn dank is groot :)
Ik herinner me nu dat je het er inderdaad eerder over had. Een erg leuk knus huisje en eigenlijk niet verkeerd dat het niet zo luxe is. Het heeft wat.
doeg

klaproos said...

wat heb je aan luxe.... als er geen sfeer hangt/is :-)
ik vind dit een geweldige plek, en kan me zo voorstellen dat je er zalig zit samen,
wow en dat uitzicht, dat gaat nooit vervelen toch,
wat zal het daar stil zijn, neem je ook eens een filmpje op ? als je weer eens daar bent

heb het heerlijk vandaag frau Loulou brigida :-)
xxx

Mirjam Kakelbont said...

Oh Marlou...wat een rijkdom zo'n huisje van niks! Ze zeggen niet voor niets: minder is meer (-: En dat je maar zo "weinig" nodig hebt om gelukkig te zijn. Wandelen naar het dorp en onderweg omzien naar boven waar het huisje trouw de wacht houdt. Daar doe je toch een moord voor? Toen wij zes jaar geleden op vakantie in Noorwegen waren, had de boer van wie wij ons huisje gehuurd hadden ook een eigen vismeer waar een primitief huisje stond. Geen water, geen elektra. Klein maar zó ontzettend fijn.
Mijn man krijgt rillingen van te weinig comfort terwijl ik er juist van ontspan. Moeilijk verenigbaar en ik ben geen Lucas die even de weg kwijt geraakt is (-:
Heerlijke blogjes. Fijn om ze achter elkaar te kunnen lezen. Voelt als een cadeautje.
Dikke kus!

Petr@ said...

Wauw wat een heerlijk plekje hebben jullie daar!
En dan al die spulletjes die je ouders verzameld hebben, geweldig Marlou, nooit wegdoen hoor!
Ik denk dat je daarboven op het zoldertje heerlijk kan slapen, weldadige stilte 's nachts!

Sjoerd said...

Je hebt een vast dak boven je hooft, en dat is heel wat dan een tent of een caravan.
Ik kan me best voorstellen hou het daar is. Mij zou het wel bevallen...

gerdaYD said...

Goede morgen lieve Marlou. Oooo, fantastisch en dankjewel, dit is een wel heel mooi verslag van het ouderlijk huis dat nu van jullie is! Zelf vind ik het helemaal niet primitief, met de nieuwe aanbouw heb je nu zelfs een wc en douche, een heerlijke ronkende houtkachel met oven, en hoe knus is het daarboven slapen... Bovendien ligt het in een prachtige omgeving, wat wil een mens nog meer?