19 december 2006
Voordat ik naar de chirurg ga heb ik nog goeie hoop, dat het knobbeltje een goedaardig dingetje zou zijn. Een kyste bijvoorbeeld. De één na de ander kent namelijk wel iemand die ook een knobbeltje had, of zelfs meerdere keren een knobbeltje en dat bleek dan steeds een kyste te zijn.
Ik ga dus voor een kyste. Ik ben toch supergezond?!
Maar nee, het is een kwaadaardige tumor.
Daarom moet ook de Poortwachter er uit. Die wordt tijdens de operatie onderzocht of er uitzaaiingen in zitten.
Zo ja, dan volgt een "okseltoilet". Raar woord. Maar wat er dan gebeurt is niet alleen raar, maar ook naar. Al je lymfklieren in de oksel worden dan verwijderd.
Getverdemme, ik moet er niet aan denken. Dan kun je een dikke vocht-arm krijgen, want dat vocht kan nergens heen. 3x getverdemme!
Na de operatie moeten de wonden genezen en dan krijg ik gedurende 6 á 7 weken
33 bestralingen.
Wat betekent dit allemaal voor mij? Ik bedoel, overleef ik dit?
Ja, natuurlijk!! Ik ben er toch op tijd bij...
Ik weet niet hoe het komt, maar ik voel me eigenlijk helemaal niet zo beroerd.
De internist is heel tevreden. Alles is piccobello in orde en ik krijg het etiket:
VITAAL.
Het valt me op, dat Henry, als hij het met anderen over de tumor heeft , verkleinwoordjes gebruikt. Vanmiddag was Dolores aan de telefoon en hij vertelde haar van mijn gezwelletje. Zou hij dat expres doen? Zodat mensen niet te erg schrikken? Of om zijn eigen gemoed gerust te stellen?
Ik heb het zelf steeds over een tumor, want dat ís het toch ook?
Ik ben er niet bang van, mijn gemoed hoeft niet gerust gesteld te worden, want ik heb nog steeds goeie moed en veel vertrouwen, dat alles goed komt, goed ís.
Soms denk ik wel eens over de dood. Zou ik het erg vinden als ik dood zou gaan?
Ik denk van niet.
Ik vind het alleen zo "lullig" voor de anderen. Voor Roosje bijvoorbeeld.
Als Hans nou nog zou leven...
Niet dat dat veel uitmaakt: verdriet is verdriet.
Maar hij zou haar op kunnen vangen, zoiets.
Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen. Ik ga namelijk voorlopig nog lang niet dood. Ik word namelijk nogal oud. Ik ga een hoge leeftijd bereiken, is mij eens voorspeld. Nou, dat wil ik best. Maar dan wil ik wel in een prima conditie zijn, geen gekrakkemik. Fit en vitaal. Dat is wat ik wil.
En gaat dat lukken na de operatie? Pak ik de draad weer op na de bestralingen?
Ja!!! Dat doe ik.
Ik pak de draad weer op en dan is alles weer als vanouds: gezond en wel.
En ga ik er intens levend weer helemaal tegenaan.
Zo!
Ik ga dus voor een kyste. Ik ben toch supergezond?!
Maar nee, het is een kwaadaardige tumor.
Daarom moet ook de Poortwachter er uit. Die wordt tijdens de operatie onderzocht of er uitzaaiingen in zitten.
Zo ja, dan volgt een "okseltoilet". Raar woord. Maar wat er dan gebeurt is niet alleen raar, maar ook naar. Al je lymfklieren in de oksel worden dan verwijderd.
Getverdemme, ik moet er niet aan denken. Dan kun je een dikke vocht-arm krijgen, want dat vocht kan nergens heen. 3x getverdemme!
Na de operatie moeten de wonden genezen en dan krijg ik gedurende 6 á 7 weken
33 bestralingen.
Wat betekent dit allemaal voor mij? Ik bedoel, overleef ik dit?
Ja, natuurlijk!! Ik ben er toch op tijd bij...
Ik weet niet hoe het komt, maar ik voel me eigenlijk helemaal niet zo beroerd.
De internist is heel tevreden. Alles is piccobello in orde en ik krijg het etiket:
VITAAL.
Het valt me op, dat Henry, als hij het met anderen over de tumor heeft , verkleinwoordjes gebruikt. Vanmiddag was Dolores aan de telefoon en hij vertelde haar van mijn gezwelletje. Zou hij dat expres doen? Zodat mensen niet te erg schrikken? Of om zijn eigen gemoed gerust te stellen?
Ik heb het zelf steeds over een tumor, want dat ís het toch ook?
Ik ben er niet bang van, mijn gemoed hoeft niet gerust gesteld te worden, want ik heb nog steeds goeie moed en veel vertrouwen, dat alles goed komt, goed ís.
Soms denk ik wel eens over de dood. Zou ik het erg vinden als ik dood zou gaan?
Ik denk van niet.
Ik vind het alleen zo "lullig" voor de anderen. Voor Roosje bijvoorbeeld.
Als Hans nou nog zou leven...
Niet dat dat veel uitmaakt: verdriet is verdriet.
Maar hij zou haar op kunnen vangen, zoiets.
Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen. Ik ga namelijk voorlopig nog lang niet dood. Ik word namelijk nogal oud. Ik ga een hoge leeftijd bereiken, is mij eens voorspeld. Nou, dat wil ik best. Maar dan wil ik wel in een prima conditie zijn, geen gekrakkemik. Fit en vitaal. Dat is wat ik wil.
En gaat dat lukken na de operatie? Pak ik de draad weer op na de bestralingen?
Ja!!! Dat doe ik.
Ik pak de draad weer op en dan is alles weer als vanouds: gezond en wel.
En ga ik er intens levend weer helemaal tegenaan.
Zo!
.
No comments:
Post a Comment