THUISZORG

1 februari 2007

Eenmaal thuis blijkt Thuiszorg niet te zijn geregeld.
Henry belt zich suf! Maar het lukt!!!
Om 12 uur is er iemand.
2x per dag komt er iemand om de wonden te spoelen en te verbinden. Het gebeurt redelijk snel en heel schoon.
Je geeft je toch maar helemaal over. Maar gelukkig zijn het aardige vrouwen. Alleen moet ik vaak op ze wachten.

De chirurg is buitengewoon tevreden, dus kan er een afspraak gemaakt worden met de Radiotherapeut. Hij is van het AVL en heeft elke donderdag zitting in het Kennemer Gasthuis.
Ik voel me steeds beter. Het gaat allemaal de goeie kant op.

Met de radiotherapeut wordt afgesproken, dat de bestralingen over 3 weken beginnen, mits de wonden dicht zijn.

Dus laat ik de huisarts er nog even naar kijken ( die is skiën! dus: vervanger) en de chirurg ( die is ook skiën! dus ook: vervanger)
En de vervangers zien geen enkele reden om niet met de bestralingen te beginnen.

Ik ga naar de Inloopochtend Borstkanker in het Kennemer Gasthuis en ben helemaal overdonderd. Op zo’n ochtend komt de realiteit als een hoosbui op je kop. En ik heb nog steeds geen goeie paraplu… Tranen zitten heel hoog en het duurt heel lang voor ik me weer “gewoon” voel.
Misschien was het te vroeg in mijn BK-carrière. Ik denk, dat ik er niet meer naar toega. Er zit bovendien een schreeuwlelijk tussen de vrouwen, die vreselijk opschept over alle narigheid, die ze mee heeft gemaakt.
Getver, ik kan er niet tegen…

VRIJ!
Vanmorgen zou ik eigenlijk de chirurg moeten bellen, omdat Renske van de thuiszorg vond dat de wonden niet goed genezen. Gelukkig komt Regina, die juist vindt dat de wonden er schitterend uitzien:
“ Niets meer aan doen. Met rust laten”, is haar advies.
VRIJ!! Niet mee hoeven wachten. Heerlijk…

Zie je wel, het gaat inderdaad allemaal de goeie kant op!