Ik heb een lieve en grappige vriendin in Engeland. Ze heet Margaret en woont in Yorkshire en ze is supergeestig. Ik ken haar nu zo’n 15 jaar en zo heel af en toe varen Henry en ik naar de overkant om haar te bezoeken. Dat je elkaar niet zo vaak ziet maakt niet uit. Je gaat gewoon verder waar je gebleven bent…
Margaret stuurde me dit gedicht van Jenny Joseph toe:
Warning
When I am an old woman I shall wear purple
With a red hat that doesn't go and doesn't suit me.
And I shall spend my pension on brandy and summer gloves
And satin sandals and say we've no money for butter.
I shall sit down on the pavement when I'm tired
And gobble up samples in shops and press alarm bells
And run my stick along the public railings
And make up for the sobriety of my youth.
I shall go out in my slippers in the rain
And pick flowers in other people's gardens
And learn to spit
Hier is (ongeveer) de vertaling van het gedicht:
Waarschuwing
Als ik een oude vrouw ben ga ik paarse kleren dragen
met een RODE HOED, die écht niet kan en die me niet staat!
Ik ga mijn pensioen aan drank en zomerhandschoentjes opmaken.
En aan satijnen slippers en dan zal ik zeggen,
dat we geen geld voor boter hebben…
Ik ga op de stoep zitten als ik moe ben.
Ik ga allemaal gratis monsters in de warenhuizen bijeen graaien.
En belletje trekken!
Ik ratel met mijn stok langs stalen hekken.
En ik reken af met de beschaafdheid van mijn jeugd.
Ik ga op sloffen door de plassen plenzen
en ga bloemen uit tuinen van vreemde mensen jatten…
En… ik ga leren spugen!
En toen… werd naar aanleiding van dit gedicht The Red Hat Society opgericht in 1961.
Vrouwen van over heel de wereld, maar vooral in Groot-Brittannië, hebben er reuze veel lol in om met een RODE HOED op en iets PAARSIGS aan met elkaar iets leuks te doen. Het zijn er (over de gehele wereld) 800.000 en wat doen ze met elkaar?
Vooral lol hebben en leuke dingen doen. Taartjes eten en naar exposities gaan. Op tangoles en veel lachen. Wandelen en tripjes maken. Wijntjes drinken en sandwiches eten...
En dat allemaal met een RODE HOED op en een PAARS KLEEDJE aan.
Nou houd ik wel van gekke hoedjes (ik heb zelf een leuke paarse) maar om nou "en masse" een rode hoed op te zetten en dan samen gekkigheid te gaan uithalen…
Het idee vind ik wel heel geinig, maar ik ben niet echt zo’n groepsmens (behalve voor het koor...).
Maar volgens mij ben ik wel net zo gek.
.
8 comments:
Hihihi, toen ik met pensioen ging was dit het eerste gedicht dat ik kreeg, ik ben er nog steeds verzot op! En inderdaad, eens de zestig voorbij wil je net als kinderen, peuch, ook lekker stout zijn! Maar vooral, doen waar je zin in hebt...
Toch zou het beter zijn zo je hele leven lang te kunnen doorbrengen, er zou heel wat meer lol aan zijn, én kleur!
Ik hou van je rood-project Marlou!!!
geweldig!
Geweldig,....leuk gedicht.
En ja wat Gerda al zegt, dit rode project is wel heel erg leuk.
Het valt mezelf op dat ik nu ook overal uitkijk naar iets roods.
Vandaag heb ik zelfs heel veel rood gekregen.
Liefs Marjolijn.
Hai Marjolijn,
ja, dat is waar ook. Vandaag was je dag van de transfusie. Ja... dat is inderdaad wel heel veel rood.
Hoop, dat je niet al te veel koppijn krijgt.
Liefs en sterkte van Marlou
Wat onzettend leuk. Ik ben wel in voor dat soort gekkigheid. Rood met paars vind ik helemaal niet lelijk, lekker kleurrijk. Ach zo heeft iedereen zijn eigenaardigheden,dat maakt het afwisselend. Helaas vergeten naar rood te kijken.
Liefs Ibella
HAHA, GEK MENS!
Een rood bloesje gaat nog, een rood hoedje gaat me te ver! :)
Hoi Lou,
Prachtig gedicht dat Margaret door stuurde. Hoe maller hoe beter. Dat houdt je jong.
En zéker niet denken: kan ik dit nog wel aan op mijn leeftijd!!!! Alles kan nog.
Nu en straks ook. Liefs Aja.
Post a Comment