.
Weer of geen weer: je moet er minstens een half uur per dag op uit. Lícht moet je vangen. Ook al wordt dat getemperd door metersdikke wolkenlagen.
Vandaag loop ik weer eens met omweggetjes. Daar heb ik zin in.
En plotsklaps zie ik in een afvalbak een Afrikaans masker liggen.
Of nee, het is een soort van totemding, geen masker...
Iemand is het ding blijkbaar zat en heeft het bij het bouwafval gegooid.
Misschien zit die persoon nu te kijken wie de totem zal gaan pakken.
Nou… ik dus.
Het stuk hout weegt niks. Je kunt het met de pink dragen, dus ik loop er gewoon mee verder.
In plaats van met een hondje loop ik mijn rondje met een totem…
Eerst naar “De Stinkende Emmer” waar een paar koorvriendinnen mij feliciteren met mijn fraaie aanwinst.
Dan verder, langs de Elswoutlaan, waar ik mijn totem een aantal keren een plekje geef voor een foto. Nee, nee… ik laat hem niet staan.
Hij gaat mee.
Ik loop door. Hand in hand met een totem. De hele lange laan door langs de eeuwenoude beukebomen. Mensen zien me lopen met mijn vondst en denken:
"Wat een mooi ding, zoiets wil ik ook wel vinden..."
Tja, dan dien je toch wel uit je doppen te kijken. Het geluk ligt op straat...
Kijk, hier heb ik leren fietsen en schaatsen. Op de Korte Zijlweg in Overveen.
Kijk, hier heb ik leren fietsen en schaatsen. Op de Korte Zijlweg in Overveen.
Dit was ons uitzicht. En nu zet ik mijn totem er neer. Ik ben 'm een beetje aan het inwijden. Zo harteloos weggegooid en zo zielig op een puinbak...
Misschien komt het toch wel weer goed met 'm.
Hij knort tevreden. Hij is blij, dat hij mee mag. Weg uit het puin. Mee naar de tuin in Haarlem.
Heee, daar heb je Jan. Die gaat ook een rondje lopen. Hij vindt het ook een mooi ding en zegt, dat hij er ook een heeft en dat hij die gaat opruimen. En ik zeg natuurlijk meteen, dat-ie wel bij mij in de tuin mag....
Dan loop ik door, onder het spoor door, waar nog steeds van Fenna gehouden wordt.
Op de Kousebandbrug laat ik de stad zien. Kijk...daar in de verte ligt Haarlem. Mooi, he?!
Ik woon verderop links. Daar is de tuin. Daar mag je voortaan wonen.
Bijna voel ik de totem warm van geluk worden: "Bij Marlou in de tuin..."
Daar staat wel meer dat ik gevonden heb. Er wordt heel gemakkelijk weggegooid...
(De foto's zijn verwijderd door Photobucket... jammer he!)
(De foto's zijn verwijderd door Photobucket... jammer he!)
.
14 comments:
Die had ik ook wel meegenomen. Mooi ding, zorg er goed voor.
Love As Always
Di Mario
ohhh marlou,
wat een mooi ding zeg, jawel hé ik zou hem ook zéker meegenomen hebben zoiets kleurt je dag méteen:-)
lieve groet en hou je tuintje in ere hé:-)
xxx
Mooi en gaaf dat je die totem hebt gered, Marlou.! Hij is vast door iemand in Afrika, voor 35 cent of zo, in een aantal weken met een roestig aardappelmesje vakkundig tot leven gewekt.
En dan nu door een rijke toerist by het vuilnis geplaatst.
Hij mag zijn dagen verder slijten in jouw tuin, rustend tegen een schutting, en binnenkort die hof in bloei zien komen.
Jelle Droeviger.
ik nam die ook mee, want hij ziet er nog goed uit, en geluk bracht ie ja al....
Kijk die mooie totem krijgt bij jou weer een mooi plekje.
Hij is blij met zijn tweede kans en jij met hem.
Wat wil je nog meer.
Geniet er maar volop van.
We leven in een maatschappij waar de mensen heel wat weggooien.
Dat masker had ik ook mee naar huisgenomen. Ik ben toch wel een struiner. Of een jutter :D
Jou tuin, staat die vol met gevonden spullen? :D
Mocht ik er ooit eentje vinden dan weet ik een goed opvangadres :-P
Hoi Marlou,
Ik weet zeker dat deze jou veel geluk gaat brengen. Het masker hoort nu al gewoon bij je...
Wat leuk om hem meteen op te nemen in je opvang voor weggegooide totems:)
Van nature ben ik ook een morgenster. Maar er is nog maar bar weinig te vinden. Ik scharrel nu graag rond in de Kringloop. En verzamel mooie vindsteentjes of stukjes hout...bij de zandafgraving van Gasselte.....
Lieve kusgroet van AnNet ook voor de totem....;)
Wat kun je toch goed schrijven Marlou!
Een grappig verhaal, gelardeerd met leuke foto's van jullie tocht!
Heerlijk hé, gewapend met fototoestel een fikse wandeling maken in de frisse lucht langs weilanden, over paden en lanen.
Onderweg je ogen goed de kost geven, want anders ontgaan je unieke dingen. Maar dat overkomt jou niet, dat bewijzen je leuke straatschrijfsels wel, zoals ook dít verhaal.
Goed dat je de totem uit die afvalbak hebt gered.
Met hem komt het, zéker weten, weer goed hoor:
Hij heeft daar een heerlijk plaatsje bij jou in de tuin én hij heeft al vriendschap gesloten met het snuitje naast hem geloof ik. ;-)
Dankzij jou, zal hij een heerlijke oude dag hebben in je tuin.
Dag Marlou, een fijne avond nog,
liefs, Ineke
ff een brichie, kan geen mailadres vinden...
er komt mogelijk een doorstart van het krantenblog...
http://www.vkblog.nl/bericht/364505/Tussenstand_Enquete_doorstart_VKblog
liefs, annet
Marlou jij bent niet de enige die dat soort dingen opraapt, ik ben er ook zo een, tot ergernis van de vrouwen die soms naast me lopen (vrouw en dochter) ;)
fijn dat zoon totemmaskerding toch weer een mooi tweede leven heeft!
Goh Marloukerlief, wat een aanwinst is dit. Niet alleen omdat het mooi oogt, maar het héle avontuur van jou er romdom... dat geeft het beslist een andere, én interessante dimensie hé. En heel misschien brengt dat fraai bewerkte stukje hout je wel geluk. Dat hóóp ik zo voor jou!
Post a Comment