POORTWACHTER

28 december 2006

Nog 2 weken en dan word ik geopereerd.

Ik ben zo benieuwd of de Poortwachter schoon is...
De operatie doet me op dit moment nog niet zo veel. Ik concentreer me op een schone Poortwachter!
Ik probeer die te "verschonen" met visualisaties: ik zie de chirurg voor me die verheugd zegt: "Mevrouw Witzel, uw Poortwachter is schoon. Er zijn geen uitzaaiingen". En dan feliciteert hij mij met een brede glimlach. En ik ben ook heel blij: ik zie het voor me!
Dat is waar ik nu mee bezig ben: een schoon Poortwachtertje!
En natuurlijk, dat mijn borst er een beetje knap uit komt te zien.
Ik wil de chirurg nog op het hart drukken, dat hij het netjes doet.


Nog 8 dagen.
Morgen over een week.

Ben ik daarna anders?
Ik ben toch nog steeds dezelfde?

Vanavond ben ik ineens zo dankbaar, dat ik geopereerd mag worden. Dat ik dit alles mee mag maken. En gewoon oud mag worden.
100 jaar geleden ging je dood, als je borstkanker had.
50 jaar geleden moest de gehele borst er altijd af.
En nu: een borstbesparende operatie...

Hoe komt het overigens, dat Nederland in Europa bovenaan staat wat betreft borstkanker? Luchtvervuiling??

Nog 1 nacht slapen.
Of niet slapen...


Ik ga met Henry naar de nucleaire afdeling van het ziekenhuis voor een nucleaire injectie. De vloeistof krijgt 4 uur de tijd om zich te verspeiden in mijn lymfklieren.
Dan krijg ik een scan en wordt de plek waar mijn Poortwachter zich bevindt met viltstift aangekruist. Af en toe moet ik de plek van de prik masseren, zodat de vloeistof zich goed verspreidt.

Henry en ik gaan in de tussen tijd naar het strand. Lekker even uitwapperen.

Dan is het tijd voor de scan. Het is fijn, dat Henry er bij is. Hij mag mee naar binnen en maakt een paar foto's als ik onder het apparaat lig.
De Poortwachter is perfekt te zien, maar je ziet niet of-ie schoon is.
Dat weet ik morgen pas.

Straks niet meer eten of drinken. Nuchter zijn. Rugzakje inpakken met van alles en nog wat: half slaaptabletje, antiekriebelhoestdruppels...

Ik vind het allemaal nog steeds interessant. Gaat het wel om mij?
Hoor ik niet bang te zijn en zenuwachtig?

Vanavond voor alle zekerheid mijn financiële zaakjes op een rijtje gezet, voor je weet maar nooit. Het is voor Roosje anders zo'n uitzoekerij.
Tegen Henry zeg ik: "Als het niet goed gaat: bij DELA ben ik verzekerd"
Hij moet lachen en ik ook.
Want het gaat goed, sterker nog: het ís goed!

Mocht het niet goed gaan ( ja, ik ben er toch wel mee bezig) dan heb ik er vrede mee, want ik heb een fantastisch leven gehad.
Natuurlijk wil ik nog van alles meemaken, maar tot nu toe was het helemaal goed en ben ik dik tevreden met mezelf!