RITA

Rita is mijn borstkankercollega. We hebben haar via een gemeenschappelijke vriendin leren kennen en konden het meteen goed met elkaar vinden.

Ze is op dezelfde dag geopereerd als ik. ’s Ochtends hebben we elkaar moed in kunnen spreken.

Dezelfde avond nog kwam ze me heel opgewekt opzoeken.

Stond aan mijn bed met haar armen te wapperen om te laten zien hoe weinig last ze van de operatie had.

Zo’n operatie op dezelfde dag aan dezelfde toestand schept wel een band.

Vooral, omdat zij ook een infectie kreeg aan de wonden. Zij had ook een soort van halve tennisbal onder haar arm van die gore bacterie.

De uitslag van haar tumor was op 1 ding na exact hetzelfde als die van mij. Zij had echter graad 2. Dat wil zeggen, dat de tumor niet zo hard groeide als de mijne. Het voordeel voor haar is hierbij, dat er zeker en vast geen chemo gaat volgen. Er is geen twijfel mogelijk. Ik vind het fijn voor haar, want ze ging er vanuit, dat ze wél chemo moest. We stonden te dansen toen ze het goeie nieuws had gehoord.

Je weet precies waar ze het over heeft. Je hebt aan een half woord genoeg en je kunt zelf eindeloos over je eigen “geval” doorzemelen, zonder dat het de ander teveel wordt.

Minimaal 1 keer in de week reizen we samen naar het AVL. De tijden daar zijn voor ons een beetje aangepast, omdat we allebei uit Haarlem komen.

We hebben ook bij elkaar bij het bestralingsapparaat mogen kijken. Eens zien hoe het er allemaal toegaat zonder zelf het onderwerp te zijn. Eens kijken hoe je daar ligt op dat grote apparaat.

Rita zeurt nooit. Ik vind het dan ook heel fijn om met haar mee te mogen rijden, zoals vandaag.

Haar zwager rijdt ons naar Amsterdam. Het is een goedgeluimde man, er altijd voor in om je een beetje in de maling te nemen. Hij scheurt over de weg, terwijl Rita en ik met elkaar zitten te kletsen. Eenmaal in het ziekenhuis gaat hij zijn eigen gangetje, hij zit wat te lezen en gaat achter de computer zitten.

Ik ga bij Rita kijken hoe het er allemaal voorstaat. Ik zie, dat haar borst gewoon bruin begint te worden. De verpleegster zegt, dat je de bestraling een beetje kunt vergelijken met de zonnestralen. Zie je wel, als ik het apparaat gedag zeg, zeg ik ook altijd : “Dag zonnestraal”.

Vandaag moet er een scan gemaakt worden. Ik mag op de monitor meekijken. Het is heel interessant om te zien hoe een foto opgebouwd wordt. Je krijgt echt een kijkje in iemands lijf: de ribben kun je duidelijk zien. Het hart. De scan wordt vergeleken met een eerder gemaakte scan.

Ik kan niet alles zien, want als Rita klaar is mag ik naar mijn grote vriend, de zonnestraal. Ik hoef vandaag alleen bestraald, lig er dus korter op.

Een bestraling duurt ongeveer een minuut. Dat is wel uit te houden, toch?

En dan, dan is er koffie……