STOER?

2 april 2007

Ja, dat dacht ik de vorige keer: "Wat ben je stoer!"
Ik hoor het mijn zus Cecile zeggen: "Lou, wat ben je stoer!"
Nou, daar is op dit moment niet veel van over.
Ik voel me helemaal niet meer stoer.
’s Ochtends ben ik hartstikke misselijk met pijn in mijn buik.
En ik loop niet meer zo lekker als vorige week.
De handrem zit erop, lijkt het wel. Als je daar doorheen moet lopen word je behoorlijk tegengehouden.
Vanmorgen moest ik al om half 7 op om op tijd in het AVL te zijn.
Ik zeg wel steeds tegen mezelf, dat er miljoenen mensen om half 7 opstaan en in de file terechtkomen, maar gaan die ook ter bestraling?
Niet dat ik zelfmedelijden heb, oh nee, daar doe ik niet aan.
Maar het gaat even niet zoals ik wil.
Ook begint mijn arme borst er roze uit te zien en is heel gevoelig aan het raken. De rozenolie is niet aan te slepen.
Gelukkig was Riet vanmorgen met me mee en samen liepen we ook nog even door de ziekenhuistuin, een ware oase, mooi aangelegd. Ik werd er helemaal rustig van.

Vanmiddag was ik bij de chirurg van het Kennemer Gasthuis.
Hij bood zijn excuses aan, omdat hij niet aanwezig was bij de operatie, terwijl hij had gezegd, dat hij er wel zou zijn.
Dat maakte al met al (én met de ziekenhuisbacterie) voor mij, dat het vertrouwen ver te zoeken was.
Daarbij kwam, dat de assistent, die mij vanmiddag onderzocht voordat de chirurg kwam, me vertelde, dat ze moeilijkheden hadden gehad bij het sluiten van de wond.
Ik heb Stockmann, de chirurg, verteld dat ik niet voor chemo ga. Hij was het gezien de uitslag van Adjuvant!Online met me eens.
Ineens overviel me toch weer grote twijfel: doe ik er wel goed aan? Ben ik wel op de goede weg?
Al met al een dag om maar snel te vergeten en door te gaan waar ik gebleven was. Ich geh einfach immer weiter!
Gelukkig kan ik vanavond bij mijn fanclubje de krachtcentrale aanvragen.

Ik weet zeker, dat ik me dan weer helemaal "appiekim" voel! En stoer...