17/12/2013

Het afscheidsmaal...

.
Zomaar een herinnering...

We logeren in een hotel in Wörth an der Donau.
Een favoriete stek halverwege onze reis.
Je kunt er heerlijk eten en rolt daarna zo je mandje in...


In de Gaststube zit een ouder echtpaar, ik schat ze samen op 160 jaar... 
Zij draagt een pruikje. Ze is kaal. Ook haar wenkbrauwen en wimpers zijn weg. Chemo denk ik...
Hij is een kleine man met een vriendelijk gezicht. Hij is bezorgd en heel lief voor zijn vrouw.

Ik heb zicht op hun tafel en zie, dat ze een waar feestmaal hebben, met gerookte forel en mierikwortelsaus en bubbels.
Ze glunderen naar elkaar als ze hun glaasjes tegen elkaar aan tikken. 
Zo liefdevol. Zo schattig ook, die twee oude gezichtjes...


De volgende dag gaan wij rond 8:30 naar de ontbijtzaal. De deur van kamer 50, waar het oude stel logeert staat half open. Ik zie, dat de gordijnen nog dicht zijn. Het is stil en ook een beetje kil...
Ik krijg een akelig gevoel.

Na het ontbijt lopen we weer langs die halfopen deur van kamer 50...
En zomaar heb ik het idee, dat het feestmaal van gisteravond... een afscheidsmaal was.
Ik durf de kamer niet in te gaan om te kijken of...




(Op de foto: André Gorzz en zijn vrouw. Zie ook film: "Amour")
.

11 comments:

Marjolijn. said...

Misschien waren het ook wel hele vroege vogels en waren ze al lang vertrokken om hun reis gezellig verder te maken.
En maken ze er opnieuw een hele fijne dag van.

Dat hoop ik voor jou ook, een hele fijne dag.

Wim said...

Mooi beschreven.

Lutje said...

sommige mensen slapen gewoon met de deur open, anders had je het wel gehoord of veel mensen gezien, ze slapen gewoon uit :o) (hoop ik)

gerdaYD said...

*zucht*
Soms ben ik wel een beetje jaloers op je om je steeds weer zo mooi geschreven, meevoelende teksten lieve Marlou... ook dààr ben jij een crack in!

Jelle Droeviger said...

Een realist ziet feiten.
Een dromer ziet mogelijkheden.
Een schrijver kijkt en ziet.

Jelle Droeviger.

fotohanvogel.blogspot.com said...

Wat een mooi ontroerend verhaal Marlou, heerlijk lijkt me dat als je gedachten zo mooi onder woorden kan brengen.

PS:
Dat was Foto Voorwald in Overveen.
http://1940-1945.bloemendaal.nl/

John said...

Mogguh Marlou,

Het zou mooier zijn als de mensen lekker vroeg uit bed zijn gegaan om het er van te nemen. Dat geeft het verhaal toch een heel andere wending.

Heb het goed vandaag.

Petr@ said...

Hoi Marlou
Ja dat zou ik nou ook hebben.
Je gaat er zelf een verhaal van maken, en bedenken wat er kan zijn gebeurd.
We hebben teveel fantasie Marlou, maar het was in ieder geval een mooie herinnering!

Liefs Petr@

Annette said...

Nou zeg, krijg ik zomaar kippevel..
Je gevoel heeft het vaak bij het rechte eind.

Heel mooi sfeervol stukje. Zo lief beschreven.

Laat de zon van binnen schijnen Marlou, hier is het grijs, maar mooi grijs:) Zachtgrijs X X X

Sjoerd said...

Heel mooi, zo'n verhaal met een open einde...

די מריו said...

Dat is wel een heel open eind. Maar ik ben positief dus ik zie ze door het raam in de verte nog net het bos in lopen.

Love As Always
Di Mario