BESTRALINGEN

31 maart 2007

Dagelijks rijd ik naar Amsterdam naar het AVL voor de bestralingen.
Ik vind het niet erg, mede door de geweldige mensen, die er werken.
Ze tonen compassie en respect. Ze zijn rustig en uiterst professioneel.
Ik heb nog geen moment gehad, dat ik me ongemakkelijk voelde.
Tot nog toe heb ik nergens last van: de bestraalde huid blijft mooi,
ik ben fit en energiek, ik voel me gezond…
Misschien komt het door de heerlijke wandelingen die ik elke dag maak.
Ik weet niet waardoor het komt. Alle liefde, die ik ontvang?
Alle lekkere harinkjes, die we onderweg consumeren?
Iemand van het koor zei woensdag tegen me: “Wat ben je toch stoer!”
Ja, dat zou je kunnen zeggen. Ik voel me af en toe ook stoer.
Ik doe het toch allemaal maar.

Dit is de brief, die ik naar familie en vrienden stuur:

Lieve familie en vrienden,

daar ben ik weer.
Even vertellen hoe het allemaal gaat.
Ik kan daar kort en bondig in zijn: GOED!
Het bestralen valt me tot nog toe 100% mee.
Ik begin zelfs bijna een liefdesband met het apparaat te krijgen.
Elke keer als ik erop lig, zeg ik tegen 'm:
"Dag lieve bestraler, wat fijn, dat je me helemaal gezond maakt!"
Soms zeg ik: "Dag Zonnestraal...."
Daarna lig ik 60 seconden rustig te dromen tot ik er weer af mag.
En dan komt het geheim van de smid: wilde rozenolie van Weleda op de tere delen.
Heerlijk ruikt dat. En het is lekker zacht...
En dan........ gauw weer naar buiten waar de vogeltjes fluiten.
Vanmiddag heb ik een heerlijke strandwandeling gemaakt.
Van die dingen dus.

Ik ben heel blij met jullie steun.
Het gaat daardoor helemaal goed!
Tot de volgende keer....
Veel liefs van
Marlou