DE TUIN

Het grote aftellen is begonnen: nog 10 keer, elke dag een keertje minder.
Vanmiddag zie ik pas echt hoe mooi de tuin van het AVL is ontworpen.
Een gedeelte is medicinale tuin: ik zie salie, rozemarijn, thijm en lavendel. Maar ook een hele dikke rij artisjokken.
De binnentuin ziet er op dit moment ook heel mooi verzorgd uit.
Het is nog een beetje te koud, maar ik kan me voorstellen, dat je hier heerlijk op een bankje in de zon kunt sudderen of lezen.
Er zit een vrouw op haar knieën in te werken.
Het lijkt me wel wat om zo lekker in de grond te wroeten.
Wat zeg ik me nou? Ik héb nota bene een tuin.
En samen met Riet een moestuin. Maar daarin werken gaat nog even niet.

Maar als ik het een ander zie doen krijg ik wel een beetje de kriebels.

Ik begin moe te worden. Soms ben ik niet meer vooruit te branden.

Dan voel ik me net een ouwe taart.

Van mijn "collegaas" hoor ik, dat het wel weer over gaat. Het schijnt heel gewoon te zijn. Ze vinden nóg, dat ik het lang heb volgehouden.

Maar nu is de rek er toch echt een beetje uit.

Zo'n tuin, en dan een bed er midden in en dan lekker liggen pitten.

Zoiets zie ik wel zitten! De vogeltjes zingen een liedje op de hoogste tak, in de verte hoor je een kerkklok. Verderop is iemand een struik aan het snoeien. Je hoort alleen maar "knipknipperdeknip..." En verder niets.

En dan, dan komt Morpheus, en die sluit mij warm in de armen.

En wèg ben ik...

Het moet maar even.