.
Al tijden zijn mijn enkels niet meer wat ze geweest zijn.
Ze steken bij iedere pas. Vooral in het begin van een wandeling.
Wanneer ik een kwartiertje gelopen heb zijn mijn enkels opgewarmd en verandert het steken in een warme zachte pijn. Ik voel iedere stap, die ik zet.
Maar denk maar niet dat ik er één stap minder om zal lopen.
Ik ga door tot het gaatje, dus dit neem ik er gewoon bij.
Maar sommige dingen doe ik liever niet meer. Zoals schaatsen.
Vandaag heb ik mijn schaatspas ingeleverd bij de ijsbaan.
"Komt u 'm opwaarderen?" vraagt de vrouw achter de kassa.
"Komt u 'm opwaarderen?" vraagt de vrouw achter de kassa.
"Nee, ik kom 'm inleveren..." zeg ik.
Ze kijkt treurig. Daar houdt ze niet van: van mensen, die stoppen met schaatsen. Ze wil juist veel mensen op de baan en gezellige muziek en koek en zopie...
Maar dat zit er voor mij niet meer in.
De schaatsen en de supersnelle schaatskleding zijn verkocht aan een talentvol, piepjong meisje, dat nog haar hele leven voor zich heeft.
Dat dagelijks traint om in de selectie te komen.
Samen met haar papa heeft ze de hele handel bij mij thuis opgehaald. Stralend van levenslust en zin in alles wat op haar pad komt.
Eigenlijk precies zoals ik ook ben.
Alleen het schaatsen... nee... dat laat ik voor wat het is.
En weet je wat zo gek is? Ik vind het allemaal niet eens zo erg! Ik haal er mijn schouders voor op en denk: "Alles sal reg kom..."
Ja toch, niet dan?!
.
En weet je wat zo gek is? Ik vind het allemaal niet eens zo erg! Ik haal er mijn schouders voor op en denk: "Alles sal reg kom..."
Ja toch, niet dan?!
.
13 comments:
Nou dat schaatsen zal bij mij nooit meer recht komen hoor. Mij zie je niet op een stuk ijzer staan...
(Ik moeddig mijn kleine prinses over een paar jaar wel aan vanaf de zijkant ;-))
Love As Always
Di Mario
Mijn oude Vrieze doorlopers heb ik nog, in de doos en in het vet, maar ik zal er ook niet meer op gaan schaatsen, denk ik. Maar hoop doet leven.
Míjn schaatsen staan al weer een tijdje te roesten, Marlou. Ik vind het te link worden. En ze zijn nog krom ook.
Toch heb ik in 1963 met deze Noren nog de oversteek gemaakt naar Harlingen, bijna recht tegen de gure Noord-0oster ín.! Dát waren nog eens tijden.!
Het is goed dat je jouw schaatsen hebt kunnen doorgeven aan een jong iemand; ze gaan nu een tweede leven beginnen; prima.!
Zo komt alles toch nog "reg".
Jelle Droeviger.
Een schaatsbaan is hier niet zo maar beschikbaar en natuurijs zelden. Dus na mijn jeugd heb ik er ook nooit meer op gestaan. Maar ik kan me toch voorstellen dat je het zou missen als je het regelmatig beoefend.
Verleden jaar ook zo iets gevoeld,toch maar weer begonnen.
http://domainedemient.web-log.nl/domainedemient/2010/02/schaatsen.html
Jammer meis, maar voor jou zal het zo beter zijn.
Gelukkig hebben jouw schaatsen en toebehoren wel een goed tweede leven gekregen en kunnen ze nog volop door.
Ik heb nooit geschaatst, ook nooit schaatsen gehad.
Kijk er wel graag naar.
Fijne dag en geniet van het zonnetje.
Zo is het, we moeten de waarheid inzien en daar niet over beginnen te mekkeren. Ik kan trouwens niet schaatsen maar het lijkt me wel leuk om te doen
Ik mag nooit meer schaatsen. Het risico wat een eventuele val ten gevolge zal hebben is te groot.
voorheen stond ik echt veel op het ij(s)zer. Gelukkig dat ik dat wel veel deed voor ik het niet meer mocht. Ik treur er dus ook niet om, mede omdat ik mijn andere sport wel kon oppakken.
Het is natuurlijk wel heel jammer, jij bent zo'n sportief mens. Maar misschien ontdek je nu iets anders wat ook leuk is? Heb je met fietsen minder last van de pijn?
Wat een mooi weer gisteren he? Wij hebben gefietst en bij de hommeldijk van de futen en koeien genoten.
smakkerdesmak!
Ik heb nooit geschaatst, er ook nooit van gehouden, dus misschien begrijp ik het gevoel ervan niet zo goed. Wat ik wel begrijp is dat jij er zo'n schitterend afscheid van nam, mooi mens! En nu en route pour des nouvelles aventures, jij zal de vrijgekomen tijd méér dan goed kunnen invullen hé? Jammer alleen dat je zo'n pijn hebt, en ik hoop zo voor jou dat ook dàt eens zal beteren, mijn lieve Marlou!
Ha Marlou, goedemorgen,
op deze ietwat frisse, maar stralende, zonnige, woensdagmorgen!
Wat naar dat je enkels zo gaan opspelen, vooral omdat je zo van wandelen houdt, zo graag de paden op en de lanen intrekt!
Ja meis, we gaan onverwachte slijtageplekken ontdekken.
Maar vast fijn om te zien dat dat meisje zo blij was met je spulletjes, dat maakte het weer makkelijker om af te staan hé?!
Ga je nog wat leuks doen vandaag?
Laten we beslist ook deze dag weer plúkken Marlouke, heerlijk genieten!
Dagdag, veel liefs van Ineke
jawel marlou, het een maakt plaats voor iets anders,
maar jij bent zó veelzijdig..
ik wete zeker dat jij tijd tekort komt aan het einde van de dag :-)
xxx
Ik Men nu al 61 jaar jong maar schaatsen kan ik nog steeds niet. Ik geef de hoop maar op.
Post a Comment