10/04/2019

Dag Gerda... doe ze de groeten daarboven...

.
Mijn in memoriam van onze lieve Gerda sluit ik af met iets wat ze zelf gemaakt heeft.
Een bewerking (daar was ze goed in!) van een gedicht van Dylan Thomas, in het kader van de dodenherdenkingen op 1 november 2018...


Dit is wat ze eronder schreef:

Voor wie de Engelse taal niet meester is laat ik hier de vertaling van dit mooie gedicht volgen:


De dood zal nooit overwinnen. 

De doden zijn naakt en worden weer één 
Met de man in de wind en de halve maan; 
Als hun botten zijn schoon gepikt, schoon en vergaan, 
Verdwijnt hun sterrenkleed niet. 
Al worden ze dwaas, ze blijven toch wijs, 
Al zinken ze weg in de zee, ze staan op, 
Al sterven geliefden, de liefde blijft; 
De dood zal nooit overwinnen. 

De dood zal nooit overwinnen. 
Diep onder stromingen van de zee 
Blijven ze liggen, maar teren niet weg; 
Op de pijnbank gelegd en steeds verder gerekt, 
Scheuren hun pezen niet af; 
Vertrouwen breekt in hun handen in twee, 
Het kwaad van de eenhoorn raast door hen heen; 
Alles zal splijten, maar breken, nooit: 
De dood zal nooit overwinnen. 

De dood zal nooit overwinnen.
Al horen ze niet meer het meeuwen gekrijs 
Of het brekend geraas van de branding; 
Zij blijven fier, waar geen enkele bloem 
Nog rechtop blijft staan in striemende regen; 
Al zijn ze dwaas en zo dood als een pier, 
Hun hoofden beuken het bloemenveld door; 
Ze kraken de zon tot de zon bezwijkt, 
En de dood zal nooit overwinnen. 

(Vertaling Arie Van der Krogt)



DE.DOOD.ZAL.NOOIT.OVERWINNEN.

Het leven van Gerda is voorbij en wij gaan verder. We gaan weer lachen en kletsen.
Maar alles is tóch een beetje anders.
En dat moet ook.
Dat gaat zo ons hele leven door. 

Dag Gerda! Doe ze de groeten daarboven... Je weet wel wie!

Guido, oftewel Leflamand heeft haar wegblog een mooi einde gegeven.
Kijk maar: https://gerdayd.blogspot.com/


13 comments:

Yova said...

Goedemorgen,

Ik heb dit erg moeite ermee. Ik zal vreselijk aan haar missen. Het is stiller geworden. Jij gaat gaat ook missen lieve Gerda. Ik kan steeds niet begrijpen dat Gerda niet meer is. Zomaar weg. Wat heb jij heel mooie blogje gemaakt van je vriendin. Gedicht heb je schitterend geschreven. Ik ben heel erg stil van. Guido zal haar gaan vreselijk missen. Ze was goede vrouw geweest. Snik...... Lieve groetjes J&F.

Lutje said...

het was zo plots, ze was nog op blogbezoek geweest....
ik zal me haar blijven herinneren als een eerlijk lief en bezorgde vrouw
Een @->- voor jou.

John said...

Een mooi eerbetoon aan Gerda heb je hier neergezet Marlou.

Jelle Droeviger said...

Een Vlaming, met een bijzonder oog voor mensen en dingen.
De hartelijkheid in persoon.

klaproos said...

een mooi eerbetoon aan haar Loutje,
Ja ze gaat gemist worden, en dat is goed, het is ook een heel bijzonder mens geweest,
we hebben het fijn gehad samen, alle kracht voor Guido om toch weer door te gaan ,

voor jou een dikke knuffel
en geniet ze vandaag
xxx

Jan K. alias Afanja said...

Een mooi laatste logje over Gerda.
Het is zoals je zegt, het leven gaat door ... Vaarwel, Gerda.

Catherine Boone said...

Het was zo onverwachts. Gerda stond altijd klaar voor een woordje en ook haar blogs met talrijk fotomateriaal heb ik heel graag gelezen. Een mooi eerbetoon heb jij hier geschreven.

Marjolijn. said...

Een mooi eerbetoon voor haar Marlou...!
Ze wordt gemist.

Sjoerd said...

Een bijzonder persoon was het en dan zo gaan...

Karel said...

ha die Marlou
ik heb Gerda niet gekend , maar ze was een bijzonder mens , als ik zo alle reacties lees
velen zullen haar missen en Guido die haar blog zo mooi afsloot nog het meest

ik ben blij dat je de wandeling wat kon volgen via de fototjes
ja dat smaakte me prima hoor na afloop :)
dit zijn NS wandelingen van station naar station
vandaag ook , helaas niet echt door bloesem gebied

fijne avond groet , Karel

די מריו said...

Lou, dit is een eerbetoon die ze verdient.. Je hebt die mooi gedaan.

love As Always
Di mario

miekequilt said...

Wat een mooi bericht heb je over Gerda geschreven. Ik las haar blog wel eens via jou, en snap dat je haar mist.
Ik wens je veel liefs en sterkte.

Terrebel said...

Vandaag publiceerde ik een verhaaltje voor haar.
Gerda en ik waren ruim tien jaar lang penvrienden, naast dat wij elkaar blog lazen.
Wij hadden net afgesproken elkaar volgende maand eindelijk te ontmoeten.
Niet land voor haar overlijden ontving ik nog een reactie van haar op Facebook.