GRENZELOOS OPTIMISME!

Wie is dat meisje met die luchtballon?

Dat ben ik.

Ik ben alleen geen meisje meer.

Ook al voel ik me van binnen nog steeds 18, toch ben ik allang geen meisje meer.

Toen mijn moeder 80 werd zei ik tegen haar dat het tijd werd om dat nu eindelijk eens oud te vinden.

En weet je wat ze toen tegen me zei? Ze zei:

"Van binnen voel ik me nog steeds 18!"

Mijn moeder was een leuk mens. Ze genoot enorm veel van het leven.

Elke keer als je iets leuks had gedaan of meegemaakt, zei ze "Dat zijn de pepertjes van het leven!"

Vanmorgen nog in het zwembad dacht ik het ook:

"Hier heb je weer zo'n pepertje...." Ik lag er helemaal alleen in, in het enige 50 m. openluchtbad van Haarlem: de Houtvaart. Iedereen was al weg, naar het werk of iets anders aan het doen.

Maar nu even over dat grenzeloze optimisme...

Luchtballonnen symboliseren voor mij een grenzeloos optimisme. Ze trekken zich niets van grenzen aan en gaan gewoon hun eigen weg in de lucht.

Ik zou graag eens een ballonvaart willen maken. Ik heb een hekel aan het zitten in vliegtuigen, maar al het andere dat in de lucht zweeft fascineert me: luchtballonnen, deltavliegers, zelfs helicopters, zweefvliegtuigjes en brommers in de lucht.....

Waar zou ik zijn zonder mijn grenzeloos optimisme? Ik denk, dat ik dan de hele dag in mijn bed zou liggen met de gordijnen dicht.

Ha! Maar dat is gelukkig niets voor mij. Bewaar dat maar voor een karakter uit een depressieve Finse film! Ik ben er geweest, in Finland, bedoel ik. Het is een mooi land, maar de bewoners ... Niet allemaal depri natuurlijk, maar wel heel veel. Schijnt te komen door het te kort aan licht.

Net als mijn moeder geniet ik enorm van het leven. Van allerlei kleine dingetjes, die ik doe. Een fietstocht langs de Leidsevaart. Een biertje op een terrasje. Maar ook van het geluk van anderen.
Gelukkig ben ik niet jaloers! Ik gun iedereen het grootste geluk van de wereld. En licht...

En nu je dit toch aan het lezen bent: Nog bedankt voor je support tijdens mijn ziekte. Ik heb er veel aan gehad. Ik heb er nog steeds veel aan.

Het maakt me gelukkig en blij. Dat ik zo'n lief mens in de buurt heb.

Dat ik omringd word met zoveel liefde....

Daarom stuur ik je nu: LICHT, LIEFDE EN HARMONIE.... Je mag met dit kadootje doen wat je wilt. Als je het maar wel uitpakt.

Geniet er maar van.

En neem dan nu even de tijd om lekker te luisteren naar Sting met How fragile we are .... klik hiervoor op de titel. En geniet van dat heerlijke gepiel op die gitaren en die mooie stemmen...

FRIENDSHIP...

Kies maar een lekker liedje uit:

With a little help from my friends van Joe Cocker

All I really want to do van Bob Dylan

Yo vengo te ofrecer mi corazón van Mercedes Sosa

GROW OLD...

NAAR DE SAUNA

Dinsdag ben ik voor het eerst sinds de situatie weer eens naar de sauna geweest.
Gerda gaat met me mee.
Eigenlijk willen we ons laten verwennen in een luxe sauna met kruidentempels en rozebaden, maar die is wegens onderhoud gesloten.
Dus: naar het Sauna Centrum in de Jansweg.
Het is een fijne sauna, de enige in Haarlem met een échte houtkachel.
Het is ook een eenvoudige sauna zonder tierelantijnen. What you see is what you get, om het maar eens in onvervalst plat-Haarlems te zeggen.
Op dinsdagavond is het vrouwenavond. Dat is prettig, omdat ik mijn borst nog niet “geshowd” heb (behalve aan Henry natuurlijk en allerlei medisch personeel).
Daar lopen we … allebei met een geopereerde borst: Gerda de linker en ik de rechter.
Nou heeft Gerda die al 20 jaar en die loopt al die jaren rond, alsof er niets aan de hand is. Maar ik moet er nog even aan wennen.

Ik kijk een beetje onzeker rond: niemand kijkt me anders dan anders aan.
Daar speelt iemand een beetje met water, splitsj-splatsj…
Twee vrouwen zitten in het dompelbad met elkaar te filosoferen.
In de sauna liggen sommigen een beetje stil op de houten banken te mediteren.
Eén van de vrouwen neem een duik in het koude bad en komt proestend als een zeehond weer boven.
Uit het barretje klinkt een hartelijke lach.

Niemand let op mij.
Ook Gerda niet.
Toch kan ik nog niet echt lekker ontspannen: ik ben behoorlijk ongedurig.
Ik loop na 5 minuten het saunahok uit, race het Turkse bad in en uit, met water splasjen doe ik een halve seconde en het ontspannen liggen op de relax-stoelen gebeurt met open ogen.
Ik hèb het nog niet, maar ik vertrouw er op, dat het wel weer komen zal.
De kop is er af zullen we maar zeggen.
Ik weet nu, dat niemand het ziet en àls iemand het ziet… SO WHAT?




SO WHAT!