Stil zijn...

.

Tijdens onze fietstocht afgelopen zondag op weg naar de erebegraafplaats in de Kennemerduinen.

We drinken een cappuccinootje buiten bij de toko van het bezoekerscentrum.

Overal zijn bankjes, dus je kunt goed afstand houden.

En de cappuccino daar is verrukkelijk.

Tegenover ons zit een jong gezin.

Ik vraag aan het jongetje van een jaar of 7, of hij het moeilijk vindt om afstand te houden.

Nou nee... daar heeft hij geen probleem mee.

"Maar wel met de persconferenties" zegt hij.

"Waarom dan?", wil ik weten

"Omdat ik dan stil moet zijn", zegt het manneke...

Haha, nooit aan gedacht! Dat je dan stil moet zijn...

Maar op de Erebegraafplaats wel... het is er al stil van zichzelf...

Koor aan huis

.

Hoe lang heb ik al "koor-quarantaine"?

Een week of 6??

In ieder geval vanaf 11 maart... 

Maar mijn dirigent zit niet stil!

Die heeft drie koren en die mist ze allemaal enorm.

Dinsdag: Haarlemmerolie

Woensdag:  Vrouwenkoor Malle Babbe

Vrijdag:  Seniorenkoor Hoe gaat 't er mee?

Voor elk koor maakt ze een lesje en voor mijn koor is dat op de woensdagochtend.

Ik vind het wel leuk om één zo'n lesje met je te delen.

Dan zie je mijn dirigent ook eens een keertje.

En de mooie stem, die is van haar vrouw Maria.

Klik hier maar eens op:



Eerlijk gezegd vind ik de koor-vakantie niet zo heel erg.
Maar als de grote vakantie er ook nog eens achteraan komt, dan duurt het allemaal wel heel erg lang!
Maar goed, als we maar gezond blijven... dat vind ik het allerbelangrijkste!

De tuin van Marlou

.

Zoals beloofd... wat foto's van mijn tuin.

Het is maar een gewone stadstuin, maar ik geniet er volop van.

Sinds de "lock-down" heb ik er iedere dag in gerommeld.

De "strijd" tegen het zevenblad (elke dag 100 plukken), het snoeien, het gras...

Het was best wel een klus, maar ik denk dat ik zover ben, dat ik er vanaf nu iedere dag maar 10 minuutjes in hoef te werken.

Nou ja... werken. Het is toch geen werken: gewoon maar een beetje bijhouden.

Elke dag een klein schaaltje onkruid (is vooral nog steeds zevenblad) en dat is het...

En verder genieten van alles, vooral toen het zulk mooi weer was...

Vakantie houden in de veranda, zeker nu, nu het zo stil is en zo vredig...

En als het te warm wordt in de zon, dan kunnen we nog lekker dichterbij het huis in de schaduw zitten. Daar is ook niks mis mee, maar voorlopig is het uit de zon en in de schaduw net even iets te koud...

En elke ochtend ontbijten, in het "Klein Geluk"...

Dat geeft een op-en-top vakantiegevoel! Zo was het toen ik er een paar weken geleden aan begon:

En nu is het opgeruimd en schoongemaakt:

Dat was het dan... een rondleiding door mijn tuin.

Ik hoef er bijna niks meer aan te doen.

Alleen nog wat planten er in... blauwe planten en dan ben ik echt klaar!

Kom maar eens een bakkie doen!

De krant ja of nee?

.

Gelukkig... vorige week kwam ik iemand tegen, die ook niet alles hoeft te weten. En de krant dus bijna niet leest.

Dat was een bevrijding voor me: dat er iemand is, die ook niet al het nieuws uitpluist en zo nodig alles wil weten... (ook niet op tv)

Laatst was ik aan het uitrekenen hoeveel tijd je gebruikt om de krant te lezen.

Ik denk, zo gemiddeld  60 minuten per dag.

Dat is een hele maand per jaar.

Een hele maand narigheid lezen. Waarom doe ik dat eigenlijk??

Nou moet je weten, dat ik zelfs (nog wel, maar binnenkort niet meer) twee kranten heb.

Dat zou dan dus twee maanden per jaar zijn.

Help!!

Ik doe het niet meer.

Ik blader door de krant, dat wel… maar zie aan de koppen of ik de artikelen wel of niet wil lezen.

Over Trump zeg ik altijd meteen: hoef ik niet te weten, negeren die hap.

Over oorlogen en bombardementen: hoef ik ook niet te weten, word ik ziek van.

Over Corona: hoef ik niet te weten, behalve als het écht noodzakelijk is.

Ik hoef een heleboel gewoon niet te weten...

Bert Wagendorp lees ik altijd, Paulien Cornelissen, Sylvia Witteman en Aaf Brandt Corstius... en Sander Donkers over zijn Tante Jo. Heerlijk!

En jij?

Ik ben benieuwd: lees je de krant en zo ja... lees je alles?

Hier nog een aardige site over: goed en inspirerend en positief nieuws...

Goed nieuws (klik)

Met een wijntje op een bankje

.

Gisteren fietste ik door de duinen naar Zandvoort en onderweg zag ik twee vrouwen op een bankje. 

Het was een breed bankje, dus ze hadden mooi en genoeg afstand.

Ze hadden iets zachts op het bankje gelegd om op te zitten.

Twee mooie wijnglazen, nee... geen plastic bekertjes, maar echt mooie glazen, misschien wel kristal?

En er was een fles witte wijn, die uit de koeltas kwam.

Proost ladies!

Goed idee.

Ik ga het ook doen.

Volgende week zoek ik een bankje op, koeltasje mee en hup! Aan de vino.

Ik zie het helemaal zitten!

Aja... is je fiets al gemaakt?

Dan gaan we samen...  

Het ommetje van Bas en Matth

.

Toen ik heel jong was had ik een pleegbroer.

Een hele lieve, aardige, intelligente jongeman, die bij ons woonde omdat zijn ouderlijk huis in Nieuwkoop te ver was van de kweekschool in Bloemendaal, waar mijn vader leraar was en waar mijn pleegbroer studeerde.

Wij waren allemaal, zonder uitzondering, gek op Matth.

Hij kon prachtig pianospelen en dan zei ik altijd:

"Matth... speel dat mooie stukje nog eens"

En ja hoor... daar ging hij gewoon geduldig achter de piano zitten en speelde dat ene mooie stukje van Mozart, het eerste deel van de Sonate nummer 9:

Ik zat naast Matth en keek naar zijn mooie slanke handen. Ik verdronk in die mooie muziek, zo simpel, maar zo toverachtig mooi...

's Avonds na het eten zei mijn vader Bas regelmatig: "Matth en ik gaan een ommetje doen"

Jaja... een ommetje doen... 

Inmiddels weet ik wel waar dat ommetje ze dan bracht: Café Billard Sligting...

Het was maar een klein stukkie lopen van ons huis vandaan, van de Korte Zijlweg naar de Zijlweg.

En dat ommetje maakten Bas en Matth regelmatig!

In die tijd mocht er nog gerookt worden in het café billard Sligting.

Als die twee dan terugkwamen van hun ommetje roken ze naar sigarettenrook en bier.

Ik vond dat toen best lekker ruiken.

Het was een echt mannenluchtje.

Bas en Matth... met hun ommetje...

Café Sligting bestaat trouwens nog steeds...

Als het weer open mag, kom je dan een biertje drinken?

Er mag overigens nu níet meer gerookt worden..

De visser

.

Misschien denk je, dat het pad wat ik elke dag loop, of bijna elke dag, een saaie bedoening is.

Dat het verveelt, als je er vaak loopt.

Nou echt niet!

Vergeet het maar.

Het verveelt nooit, want het is ook nooit hetzelfde.

Maar één ding is heel vaak hetzelfde: de visser.

Er staat (of zit) zo goed als elke dag een oudere man te vissen, aan het begin, vlak voor de spoorbaan.

Kijk... dit is 'm:

Toevallig zit hij op de foto daar, maar meestal staat hij.

En eigenlijk doet hij de hele dag niks.

Hij staat of zit daar maar... en staart in het water.

Het is zijn eigen plek.

Achter de boom heeft hij zijn stoel verstopt en een vangnet.

En niemand haalt dat weg.

Want de spullen zijn van hem.

Jaar in jaar uit is hij daar, elke dag weer...

Niet al te vroeg, maar toch zeker zo rond een uur of 11 is hij op zijn plek.

Tot een uur of vier 's middags.

Ik trek mijn stoute schoenen aan en loop over de brug naar hem toe om een praatje te maken.

Daar heeft hij duidelijk niet echt zin in.

Het is een man, die het liefst niks zegt.

Dus ik maak het kort, maar vraag nog wel: 

"Verveelt u zich niet?"

Waarop hij zegt:

"Welnee, waarom? Ik doe toch niks?"

Goed hé...

Ik mag dat wel...

Hij is altijd bij die boom, maar gistermorgen was ik vroeg en zat hij thuis nog aan de koffie.

En als hij er is en hij kijkt naar links, dan ziet hij dit:

Mijn grachtje met in de verte de Groote Kerk aan de Groote Markt.

Mijn grachtje in mijn stad...

Met de zon in de rug.

.

Zo 's morgens vroeg, als de zon nog niet zo hoog staat en lekker op mijn rug schijnt...

Dan zie ik dit op mijn pad bij het viaduct onder de Randweg...

Ontploft haar! Niks meer aan te doen.

En dus niks meer aan doen.

De kapper hebben we afgezegd, maar overigens wel betaald, 

anders was het zo zielig... (Jacobanita en ik delen dezelfde kapper)

Zo lekker, dat ommetje...

Ik heb nu een app op mijn i-phone van Eric Scherder: een ommetje maken.

Daarop houd ik bij hoeveel ik loop.

Hoeft allemaal niet, want ik maak genoeg ommetjes, maar het is wel leuk...

De app is in samenwerking met de hersenstichting gemaakt, want een ommetje doen is gewoon heel goed voor je hersens...

Hier kun je het lezen:

https://www.hersenstichting.nl/ommetje/

Mensen met een hondje hoeven dat niet te doen, die doen wel drie keer op een dag een ommetje.

Dientje loopt zeker 10 kilometer per dag met haar twee boys!!

Ik vind het best lekker om zo vroeg al op pad te zijn.

Je ziet nog eens wat:

Op de muur van het viaduct heeft een wanhopig iemand iets geschreven, waar ik elke keer om moet lachen.

Die heeft er zin in!

En ik loop gewoon door...

Daar sta ik, met de zon in de rug...

En na het ommetje gauw weer naar huis, want Bas, de schilder kan elk moment komen.

Nog één keer de zon in m'n rug...

Zo lekker warm!

Een fijne verrassing

.

We gaan door, ik weet alleen niet hoe.

Er hangt toch een soort van dreiging boven ons hoofd.

Maar we maken er wat van: we doen ons best om anderhalve meter afstand te houden, wassen veel vaker de handen, zorgen voor voldoende beweging en frisse lucht.

En tóch is alles anders. Tóch hangt er die dreiging.

Maar genoeg hierover.

Ik heb er geen zin meer in om het steeds weer over de C  (die geen vitamine is) te hebben. Hup! Weg jij!

Ik wil nu gewoon even iets fijns vertellen...

Roosje belde me en zei dat ze even langs kwam met wat boodschapjes.

Nou zie ik Roosje natuurlijk niet zo vaak. We hebben allebei een druk leven en zij nog 10 keer zo druk als ik.

Dus kom maar lekker langs met je tasje en dan doen we even op het bankje voor het huis een bakkie...

Moet je nou eens kijken...

Dat was geen tasje, dat was een TAS!

Bloemen, een fles wijn, wc papier, tandpasta, handencrème, van alles te eten, thee, lekker sapje... en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Ze had haar eigen boodschappen gewoon twee keer gepakt! 

Een enorme TAS vol boodschappen. 

Ik vind het zo lief!

Dank je wel!

En de WC-rollen... die zijn gein! En handig!

Had nog nooit wc-rollen gezien, die per stuk ingepakt zijn... en nog wel met tekst! 

What is done with love is done well...

Nog even de boodschappen van de andere kant gefotografeerd, kijk eens wat een weelde:

Voorlopig hoef ik geen boodschappen te doen en dat komt goed uit, want er zijn nog steeds mensen, die niet weten wat anderhalve meter is...

Even pauze...

Zet een kaars...

.

Kun jij je nog herinneren, dat we ooit een kaars voor het raam zetten... ergens voor... ik weet niet meer waarvoor.

Een actie voor een soort van solidair-zijn met iets ... 

Misschien weet jij het nog.

En Rob de Nijs heeft natuurlijk een lied gezongen: Zet een kaars voor je raam vannacht.

Nou... mooi niet!

Als ik lig te slapen, gaan de kaarsjes uit.

Maar wat ik wél een leuke actie vind is... knip uit een wit velletje papier een duif en hang die voor het raam.

Bertiebo (klik) en Sjanne (klik) hebben er ook over geschreven. 
Bij hun kun je zien hoe de duiven voor het raam hangen...

Die duif is bedoeld om al die mensen in de zorg, die zo keihard werken (en onderbetaald worden)  een hart onder de riem te steken.

Ik laat 'm hangen tot de hele corona-tijd voorbij is en iedereen schoon en gezond is en al die keiharde werkers een betere CAO krijgen!

Als je mee wilt doen, dan kun je hier wat voorbeelden downloaden en uitprinten. 

Deze duif hangt bij mij, van binnenuit gezien:

Ik vind het een mooie witte duif...
Hij vliegt naar het licht!
Hier van buitenaf gezien:

En dan hebben we ook nog de berenactie.

Kindertjes overal in heel het land zijn op berenjacht.

Aan ons is gevraagd of we een beer voor het raam willen zetten.

Ik heb wel een beer, maar dat is zo'n knoeperd.

Dus ik heb een kleurplaat gedownload en voor het raam gehangen en op dat moment hoorde ik ineens: "Mag ik ook meedoen?"

Daar zat mijn oudste beer, ik denk 100 jaar oud! te roepen en te springen...

Natuurlijk mag die ook meedoen.

Hier zijn de beertjes:

En 's middags iets beter te zien:

En Henry?

Die heeft Susie the Bear voor het raam gezet, twee-hoog in Mokum!

Ja, ze zit daar écht! 

Even inzoomen:

En bij mijn lieve vriendin E.T. te H. is inmiddels ook de oude beer van zolder gehaald. 56 jaar oud is het beessie...

Ik hoop, dat de kindertjes hem vinden en dan zeggen: kijk eens, wat een mooitje?!

 Dat zijn de leuke dingen voor de mensen...