Het Korenlint...

.

Ja, afgelopen zondag was er dus het Korenlint, tijdens de Open Monumentendagen hier in Haarlem.

Een groot feest met overal koren, die in de mooiste locaties optraden.

Mijn eigen koor had twee optredens in twee bomvolle zalen...

We vierden tegelijkertijd ons 400ste optreden!!

Kijk, een volle zaal en wij staan achterin klaar om al zingend naar voren te lopen...

Onze dirigent weet ons werkelijk goed te inspireren.

Ik vind haar geweldig!

Tussen de optredens door hebben we nog een ander koor bewonderd: Haarlem Voices, met muziek van Eric Whitacre...

Ik heb wel eens over hem geschreven. Klik maar eens op:  GoudenLicht

Dit zijn zijn de zangers van Haarlem Voices, mooi en jong en ex-leerlingen van de koorschool in Haarlem.

En hun stemmen... ik krijg er tranen van, zo mooi!

Na ons eigen laatste optreden zijn we nog weer terug naar de Philharmonie gelopen om een optreden van Coro Cantoro mee te maken.

Twee van mijn vriendinnekes zingen daarin.

Het koor zingt Cubaanse liederen en hun dirigent is ook een echte warmbloedige Cubaan...

We zaten vooraan op de grond, zo vol was het!

Een dag met een randje, lekker afgesloten met een borrel in het café...

Zo'n dag kan nooit meer stuk!

Olé!

Nog nooit iets gehoord van mijn koor?

Klik dan even op Vrouwenkoor Malle Babbe. Dan krijg je een klein mooie stukje te horen, als je op het pijltje vlak boven de eerste foto klikt.

Pelle en de berg

.

In Stockholm, toen ik op de boot naar Finland stapte zag ik dit:

PELLE...

Best een ingewikkelde plek om een naam neer te zetten. Misschien is het er wel neergezet door een verliefde tiener... Want ja, als je verliefd bent, dan haal je gewoon halsbrekende toeren uit, toch?

Eenmaal thuis ben ik zomaar op de naam PELLE gaan neuzen op het web.

Ik vond de kunstenaar Pelle Perlefelt uit Stockholm: http://www.pelleperlefelt.com/

Daar ben ik maar eens een soort van ingedoken. Wie is dat en wat doet-ie?

Pelle Perlefelt is een kunstenaar van 53 jaar. Hij heeft heel wat gemaakt. Zoals hieronder een schilderij van graffiti en rotzooi... Haha, net een echte muur dus, maar dan ook weer niet, want het geheel is een olieverf schilderij.

"Alley"

Dit ook... ik dacht eerst dat het gewoon een beetje graffiti was, maar nee dus. Pelle heeft een huis geschilderd, compleet met graffiti.
Vind ik wel geestig.

"Tagged house"

Ik heb verder een beetje in zijn werk zitten snuffelen.
Dat is het mooie van het www. Je kunt werkelijk álles vinden! 
Toen zag ik deze berg...

"a man in a house, thinking of a mountain"

Deze berg...

Die ken ik!

Die heb ik tig keer beklommen in mijn jonge jaren: de Hühnerstütze vlak bij het huisje op de berg. 

Echt wel!

De Hühnerstütze (klik) bestaat. En we hadden er altijd heilig ontzag voor...

Steil en moeilijk.

Waar het zoeken naar de naam PELLE al niet toe kan leiden...

Het Korenlint

.

Komend weekend vindt er hier in Haarlem een groot evenement plaats: 
Het Korenlint.

Er doen maar liefst 108 koren mee en elk koor zingt in een bijzondere locatie, want het is dan ook nog eens Open Monumenten Dag.

In heel Haarlem staan de deuren van de mooiste monumenten wagenwijd open voor bezoekers en luisteraars.

Het wordt een knalfeest, dat kan ik je al wel vertellen.

Natuurlijk is mijn koor ook van de partij: Vrouwenkoor Malle Babbe:

We hebben twee optredens: 

de eerste keer om 12 uur in de Philharmonie in de Van Warmerdamzaal en 

de tweede keer om 14 uur in het gebouw van Zang en Vriendschap in de Jansstraat.

Woensdag hebben we nog eens heerlijk gerepeteerd om komende zondag te stralen en te schitteren.

Kom je ook luisteren?

Hier vind je overigens alle andere koren die optreden en ook wáár ze optreden:

KORENLINT DEELNEMERS

In het Coro Cantoro zingen twee van mijn vriendinnekes mee. Ik ga luisteren, zondag om 16:30 in de Philharmonie... 

Aboriginal kunst en Lucinda Riley

.

Eén van de Zeven Zussen Boeken van Lucinda Riley speelt zich af in Australië in "The Outback": het binnenland om het in het Nederlands te zeggen. In een enorm afgelegen gebied...

En daar, in het centrum van Australië wonen veel van de oorspronkelijke bewoners: de Aboriginals.

Ik ben altijd al groot bewonderaar geweest van de Aboriginal-kunst. Heb er zelfs een boek en kaarten van, waar ik een keer meer over zal vertellen.

Maar nu over de Aboriginals in het boek van Riley, en natuurlijk over de kunst.

Ik dacht al lezende, dat ze maar wat namen had verzonnen.

Maar nee... niks verzonnen.

De eerste bijvoorbeeld is Geoffrey Bardon. Hij is geen Aboriginal, maar gaf les aan Aboriginals en dat wordt dan in het verhaal verweven. Hij stimuleerde zijn leerlingen om patronen in het zand te tekenen. 

Hier zie je hem tussen twee schilders waarmee hij nauw samenwerkte en daarachter een voorbeeld van die Aboriginal kunst: met veel stippen...

Dan heeft Lucinda Riley het over Clifford Possum. Ik zou het boek weer moeten lezen om er achter te komen waar hij ook al weer in het verhaal voorkomt.

Dit is 'm en meteen daaronder werk van hem, waarvan je misschien denkt: oh... stippies.

Maar alles, echt alles heeft een betekenis.

En tot slot heeft ze het over Frances Abraham. Een geweldige kunstenaar. Maakt prachtige dingen. Onder zijn foto zie je ... het paradijs! 

Heel divers, de Aboriginal kunst.

Het spreekt mij enorm aan en ik denk er over om "Parel" nóg een keer te gaan lezen, omdat het over Aboriginals gaat en over hun kunst.

Masterclass over GELUK

.

Van de week maakte iemand mij attent op een uitzending op tv van een Masterclass van Erik Scherder.

Hij is hoogleraar neuropsychologie, die de wetenschap toegankelijk maakt.

Als hij iets over onze hersenen vertelt, dan snap ik het meteen!

Deze Masterclass ging over geluk. Over hoe je zelf je eigen geluk kunt beïnvloeden.

En wat de drie belangrijkste dingen zijn die maken dat je je gelukkig kunt voelen.

Natuurlijk ga ik hier niet de hele uitzending bespreken.

Kijk maar hier:

Masterclass over geluk

Maar ik wil je tóch die drie dingen niet onthouden.

Zoals ik het vertel is het natuurlijk lang niet zo interessant als wanneer Scherder het doet, daarom tóch gaan kijken. Is erg leuk!

Hier de drie gelukkig makende dingen:

1. Tel je zegeningen. Ja, echt... bij het wakker worden denk je aan de goeie dingen in je leven. 

2. Doe iets aardigs voor iemand zonder er iets voor terug te verlangen. Hele goeie!!

3. Blijf in beweging en dan vooral buiten.

Nou... doe er je voordeel mee.

Enne... vooral blijven lachen! Lachen is een emotie die er toe doet. Echt waar!

Daarom hier even een klein filmpje. Je ziet iemand die de slappe lach heeft en ... ik moet er zoooo om lachen!

Zelfs de buren hoorden mij:

Choco-pasta en palmvet

.

In Verona zag ik op het grote plein (het Piazza Bra) op een muurtje een klein jongetje zitten.

Het zat daar helemaal alleen.

Gewoon een klein jongetje dat daar door z'n ouders neergezet was. Ga jij daar maar even zitten, bambino. Nee niet huilen... No no no... 

Hier... hier heb je een pot Nutella en een lepeltje en ga dat maar lekker op zitten smikkelen. Dan kunnen papa en mama even een terrasje pakken...

Echt waar, zo moet het gegaan zijn. Ik zag dat jochie met een verlekkerde blik de pot Nutella helemaal leegeten.

Ik was helemaal weg van dat jochie en van dat smoeltje met de choco-pasta om z'n bekkie.

Geen foto gemaakt, helaas.

Maar eenmaal thuis dacht ik: ik zoek wel een foto op internet.

Maar... al zoekende en speurende naar foto's kwam ik ook iets anders tegen.

Het gaat over de ongezondheid van Nutella.

Wist jij... dat er 50% suiker in zit?

De helft suiker!!

En dat niet alleen: er zit voor één derde... palmvet in!!

Eén derde van het meest ongezonde vet dat er bestaat. Het is echt niet zo onschuldig als je denkt.

Tenminste... palmvet... dan denk je toch aan een mooi stil strand met waaiende palmbomen.

Nou... me hoela!

PALMVET IS NIET COOL  (klik)

Jammer, dat mijn beeld van het snoepende chocolade jongetje verstoord is.

Maar ik zou wat graag terug gaan en die ouders willen waarschuwen. 

Geef het niet!!

Ons lichaam is niet geschikt voor dit vet... we krijgen er ernstige hartkwalen van...

Tot slot heb ik hier nog een hele interessante site, waar je er alles over kunt lezen. 

Doe maar... en kijk eens wat je op je brood smeert...

https://www.jasperalblas.nl/de-waarheid-over-transvetten/

Quanto sei gentile

.

Misschien komt het door de massa's toeristen maar het viel mij op, dat mensen die in restaurantjes en cafeetjes werken (in Verona, maar zal ook wel elders in Italië zijn) niet bepaald overlopen van vriendelijkheid.

De eerste de beste avond al kregen we te maken met een uiterst onvriendelijke juffrouw, die ons bediende en onze biertjes en later de borden en het bestek bijna op tafel smeet.

En wij zijn toch heel aardige mensen, al zeg ik het zelf...

Enfin, we hebben een heerlijke pizza gegeten en een lekker witbiertje gedronken en terwijl we dat deden ben ik het een en ander in de vertaler van Google gaan opzoeken, want mijn Italiaans is zwaar beneden peil en ik wil best wel wat leren, naast arriverderci en grazie.

Om maar eens te beginnen met het eerste zinnetje: 

"Wat bent u vervelend"

In het Italiaans is dat: "Sei cosi fastidioso"

Maar Henry vond het toch beter om iets anders te zeggen.

Gewoon het roer even omgooien dus.

En dat is: "Wat bent u vriendelijk"

In het Italiaans is dat: "Quanto sei gentile..."

Waarschijnlijk helpt dat laatste beter.

Quanto sei gentile.

Wie weet werkt het en wordt zo'n juffrouw er inderdaad vriendelijker door.

Ik zal het nooit weten, want... zoals eerder gezegd: ik ben niet van plan om nog eens naar Verona te gaan.

Waar kies jij voor?

Zin 1: Sei cosi fastidioso (Wat ben u vervelend)

of

Zin 2: Quanto sei gentile (Wat bent u vriendelijk)

En ook nog even naar Berlijn

.

Ja... terwijl jij dacht dat ik rustig in de tuin aan het luieren was reisde ik van zuid naar noord en vorige week ook nog even naar oost!

Met de trein naar Berlijn. De prachtige stad Berlijn.

Een paar dagen slenteren door de straten van die grote stad...

En daar laat ik verder niets van zien.

Alleen deze struikelstenen.

Ik zag ze in de Alte Schönhauserstrasse bij nummer 53. 

Daar hebben ze gewoond. 

De familie Steinberg.

Eli en Judith met hun 5 kindertjes van 10, 7, 5, 4 en 2 jaar oud.

Op 5 september uit hun huis gehaald en drie dagen later in Riga vermoord.

8 september 1942...

Ik heb de koperen plaatjes even geaaid en gezegend...

In gedachten leg ik er nu een witte roos bij...

“Zij zijn zo ver verleden

Wat namen op een steen

Toch zijn zij nog heden

Zichtbaar om ons heen”

(Nico Wijnen)

Bingen aan de Rijn

.

We reizen nog een stukje noordelijker en wel naar Bingen aan de Rijn.

Ik wil daar wel even vertoeven... het stadje waar Hildegard von Bingen ooit woonde en werkte.

En over ooit... dat was in 1100, dus... 919 jaar geleden!

Een vrouw, die haar stempel op het stadje heeft gedrukt. Overal zie je Hildegard wandelingen, tuinen en verwijzingen.

Hildegard werd als jong adellijk meisje naar het klooster in Bingen gestuurd en ontwikkelde zich daar als componist, schrijver, schilder, wetenschapper, poëet, kosmoloog en filosoof.

Oh, en niet te vergeten: ze wist alles van planten en hun geneeskracht.

Een heel interessante vrouw dus. De eerst bekende vrouwelijke componist in de geschiedenis. 

Dit hierboven heeft ze geschilderd en heel veel van wat ze gemaakt heeft is gelukkig bewaard gebleven.

Maar ja... wat weid ik uit... we sliepen alleen maar in het stadje!

In een fijn hotel aan de Rijn.

Die heerlijke rustig voortvloeiende Rijn...

Gewoon een overnachtje...

In Bingen dus. Misschien toch nog maar eens teruggaan en me er meer in verdiepen.

Dat ik dan de Hildegard-wandelingen doe en de berg op ga naar het klooster...

Ja, ik wil!

.

Nee... de titel slaat echt niet op mij en Henry... wij zijn heel gelukkig verloofd, al bijna 27 jaar!

Maar het slaat wel op een bruidspaar, dat helemaal de Zugspitze op is gegaan om daar hun trouwfoto's te laten maken.

Nogal bizar vind ik het eigenlijk.

De zon schijnt weliswaar, maar het is daarboven op bijna 3000 meter hoogte hartstikke koud...bijna 3000 meter hoog!! Zij heeft kippevel...

Hier zijn ze, een soort van keizerin Sissi met haar Franz Josef.

Ik denk dat het Italianen zijn, dus ik noem ze Sofia en Marcello.

Toch wel een mooi romantisch plaatje...

Ik hoop, dat ze lang en gelukkig samen mogen zijn!

Dat ze lief zijn voor elkaar. En elkaar alles gunnen.

Zo'n beetje zoals Henry en ik dus, hier in Bingen aan de Rijn:

De Zugspitze

.

Na de opera in Verona (Italië), die dus niet doorging, zijn we naar het noorden gereden en wel via de Zugspitze: een gigantische berg op de grens van Oostenrijk en Duitsland.

Hier zijn we twee dagen gebleven in een klein Gasthof: Alpen Panorama aan de voet van de Zugspitze.

Allemaal mooi geregeld door mijn lieve verloofde, die er ook heerlijk van genoten heeft, zeker weten!

Een uitzicht! Om te likkebaarden... (biertje trouwens ook!)

Ik vind het prachtig en het lijkt allemaal heel dichtbij, maar je moet toch een half uur in een gondel naar boven. Een prachtige tocht!

Niet echt iets voor iemand met hoogtevrees, maar daar heb ik gelukkig geen last van...

Het kan me niet hoog genoeg zijn.

Ik wil overigens wel altijd een hek tussen mij en de afgrond...

De Zugspitze, 2962 meter hoog, voorwaar geen kleine meid...

Echt een dame met power!

En met z'n allen die berg op, ja!

Niet bang zijn, je gewoon goed vasthouden...

En het dan even vastleggen, dat je écht boven geweest bent dus!

En daarna heb je een bakkie koffie verdiend en mag je weer met de gondel omlaag...

Een prachtige tocht naar het dal.

Ga je een keertje mee?

Naar de opera!

.

We vertrekken woensdag 24 juli om naar de opera in Verona te gaan.

Daar gaan we de opera "Carmen" zien en beluisteren en bewonderen in de grootste Arena ter wereld: DE ARENA VAN VERONA!

Daar zal het spektakel zich gaan afspelen.

En wij, die overigens niet eens zulke operaliefhebbers zijn, gaan het meemaken en beleven...

We hebben een appartementje gehuurd in een rustige wijk nét buiten het centrum van de stad. 

Daar kunnen we helemaal ons gang gaan: alles zit erop en eraan en ook is er een kleine patio waar je lekker in de schaduw kunt borrelen.

We hebben een paar dagen om te stad te verkennen. Dat is niet eenvoudig, want het is er ongelooflijk bloedje heet. En druk ook trouwens.

Zaterdag, dé dag van de opera!

Henry en ik gaan vanavond naar de Arena om het spektakel van de Carmen mee te maken.

We kijken even op buienradar en schrikken ons een hoedje: vanaf 4 uur 's middags zal het enorm gaan regenen... Nee hè... 't is niet waar hè... laat het niet waar zijn...

Maar echt... en inderdaad... om 16 uur sta ik op het overdekte plaatsje voor ons appartement naar de regen te luisteren. Het frist lekker op. Ik sta daar droog, want het is overdekt.

Maar... de Arena niet! Dat is een enorme grote "bak" waar de regen ongemoeid in kan vallen..

Op de website kunnen we lezen, dat de opera met regen niet doorgaat.

En dat je dan ook je geld niet terug krijgt. Boehoehoeeeeee... Maffia!

Maar we zitten er niet mee!

We hebben een top-avond gehad met 5000 andere mensen, die allemaal in gekleurde capejes over hun dure galakleding zaten te wachten.

We hebben gezongen en gekletst, gelachen en champagne gedronken.

En na drie uur (inmiddels was het 23 uur) vinden we het welletjes en gaan we de arena uit, naar één van terrasjes op het plein voor een welverdiende  traditionele Aperol-Spritze.

Verona is leuk!

Maar ik hoef er niet meer naar toe. En naar de opera ook niet trouwens...

Rustig voortdeinen

.

Bij Afanja  (klik voor een buitengewoon mooi blog over de maanlanding en prachtige maanfoto's) zag ik een mooie zin:

 "...zal ik eens kijken of ik me een tijdje rustig op het ritme van tijd en ruimte voort kan laten deinen …"

Ik leen de zin even... en ga de zomer in.

Rustig voortdeinend op het ritme van tijd en ruimte.

Ik ga vakantie houden in eigen tuin...
Tot later!

Yesterday, de film

.

Vorige week naar de film "Yesterday" geweest.

Ik vond het wel een grappig verhaal:

Een jonge, onbekende, maar welwillende zanger (gespeeld en gezongen door Himesh Patel)  krijgt een rottig fietsongeluk en als hij eenmaal bij is gekomen in het ziekenhuis blijkt, dat hij in een ander universum terecht is gekomen.

Een universum, waar de Beatles volkomen onbekend zijn.

Hij is De Enige Zanger Ter Wereld die The Beatles kent. 

En dus kent hij... alle liedjes van The Beatles.

Als hij weer hersteld is doet hij net alsof hij degene is die de geniale liedjes van John Lennon en Paul McCartney schrijft.

En dan wordt hij eindelijk beroemd. 

Heel beroemd zelfs.

Leuke rol voor Ed Sheeran, die jaloers is, omdat onze zanger van die mooie liedjes schrijft!

Ik vond het een enige film.

Maar... zoals Henry naast mij zei: "Er zat veel meer in".

En dat zou wel eens kunnen.

Er speelt een liefdesverhaaltje in mee, dat had inderdaad beter uitgesponnen kunnen worden.

Maar ik heb genoten van de liedjes, want ik ben een echte Beatles-fan.

Van mij hoeven films niet allemaal "high-brow"te zijn, zoals ze dat zo keurig zeggen in Engeland.

Ik ben zelf ook niet "high-brow"...

Dus doe mij maar zo'n lekkere film met Beatles-liedjes! Heerlijk...
Zelfs als Himesh Patel ze zingt.
Hier zingt hij "Yesterday". Mooi hoor! Bijna net zo mooi als je-weet-wel.