Dit vind ik wel een leuke: een kastanje in een kastanje...
Meneer Aap heeft een half jaar lang meegedaan met de No-Buy-Challenge, wat gewoon een duur woord is voor niks kopen. Waarom dan zo'n duur woord?
Maar ja... duur woord of niet: hij doet er aan mee. Een half jaar lang geen kleren kopen, vindt hij wel een uitdaging. En hij vraagt meteen aan zijn vriendin of ze meedoet.
Eerst ziet zij het niet zitten. Ze houdt van winkelen en van nieuwe kleertjes kopen en een beetje rondneuzen. Maar goed... tóch doet ze mee. Een half jaar moet kunnen, zegt ze. Goed voor het "miljeu" en goed voor de knip...
De eerste week viel een beetje tegen. Meneer Aap had nieuwe sokken nodig. Er zaten grote knollen in zijn oude. Maar ja... afspraak is afspraak, dus... met grote steken naait hij de knollen in zijn sokken weer dicht. Ziet er nog geinig uit ook, want hij heeft een heel andere kleur draad gebruikt.
Vriendin valt het reuze mee. Ze zegt: ik shop gewoon in mijn eigen kast. Er hangt genoeg om elke dag iets anders aan te trekken en er toch nog leuk uit te zien.
Als het halve jaar om is heeft Meneer Aap totaal geen zin meer om de winkels weer in te gaan. Voor hem hoeft al die poespas niet meer. Gewoon z'n ouwe hoedje op en hij is zo tevreden als wat.
Niks meer aan doen. Goed voor het "miljeu" en goed voor de knip!
"Ik moet even naar nummer 100..."
Ken je die uitdrukking? Vroeger was dat de uitdrukking om te zeggen dat je naar de wc moest. Dat was blijkbaar netter dan het woordje wc. Het kwam voor het eerst voor in 1685, een ander woord voor "heimelijk gemak": nummer 100
Ik zeg gewoon, dat ik naar de plee moet, of dat ik moet piesen, maar dat was nooit zo netjes...
Nu wil het geval, dat er in Bloemendaal, waar ik een aantal jaren woonde, het huisnummer 100 niet voorkomt.
In heel Bloemendaal zul je echt nergens nummer 100 vinden.
Gelukkig zijn ze in Haarlem niet zo bekakt.
Op zoek naar mooie voordeuren kwam ik dus wél een nummer 100 tegen. En gewoon hier om de hoek...
Kijk maar:
Vorige week was ik lekker op het strand aan het eten bij strandpaviljoen Jeroen. Heerlijk er naar toe gefietst met de buuf, dwars door de duinen...
Dat is zo'n fijne fietstocht... langs de bloeiende en geurende meidoorns en de nachtegalen op z'n mooist!
Op het strand leek het wel Ibiza! Lekker zitten smullen, wijntje erbij... genieten!
Dit citaat, kent iedereen wel, denk ik:
Gistermiddag ben ik naar de film geweest. Voor het eerst sinds tijden.
Wat heerlijk om de volgende mail te ontvangen:
Beste Marlou Witzel,
U heeft een reservering met een of meer Cineville passen voor vandaag. Zorg dat u uw reservering op tijd afhaalt!
Vergeet niet bij het afhalen van de reservering uw Cineville pas mee te nemen. Zonder geldige pas geen toegang. Heeft u voor meerdere passen gereserveerd, dan moeten alle passen worden getoond.
Natuurlijk was ik mooi op tijd in de Filmschuur en had ik mijn Cineville pas bij me.
Ik had, samen met vriendin Carla, een film gereserveerd: NOMADLAND
Hier is de voorfilm:
Gisteren liep ik in één van de straatjes in de wijk hier achter en ik zag me daar een struik met bloesem... Niet normaal meer. Prachtig!
Dit is 'm:
Potjandorie... fiets ik gisteren naar het zwembad door de Leidse Buurt (je weet wel: met al die mooie regenboogvlaggen)... voelde ik langzaamaan mijn achterband slapper worden.
Een lekke achterband! Nee he?! Balen!!
Ik ben gewoon lekker gaan zwemmen en moest daarna een fietsafspraakje afzeggen met vriendin Ellen, omdat ik dus een lekke band had.
Maar... mijn vriendin had een tip: De FietsFreak! Die komt aan de deur met een busje en repareert je fiets waar je bij staat. Gewoon bij jou voor de deur.
Dus ik de FietsFreak gebeld (https://defietsfreak.nl/), die meteen zei: "Ik kom er aan, wat is het adres!"
En ja hoor... binnen 20 minuten: daar issie... Bob, de Fietsfreak!
Van de week zaten we gezellig te borrelen met de buren, hier op de kade. Allerlei onderwerpen passeerden de revue. Heel gezellig. Maar ja... toen kregen we het over onze tuinen, wat er gesnoeid moet worden, wat het goed doet en wat niet en over.... slakken!
Eerlijk gezegd... die slakken! Krengen zijn het. Ze zitten hier met z'n allen gratis te dineren en betalen... ho maar! Net geplante dahlia's... hap hap hap knaag knaag knaag... weg! Een pompoen moet echt heel groot zijn voordat-ie in de aarde mag, anders... hap hap hap knaag knaag knaag... weg!
Ik vertelde mijn buren, dat ik mijn slakken leer vliegen. Ze gaan over de schutting naar Arno, de achterbuurman, die nooit in zijn tuin zit en er niets aan doet. Daaag slak! Groeten aan Arno!
Ik mag ze niet, die slakken. Uitvreters zijn het. Maar ja... dan kom je de foto's van Vyacheslav Mischenko tegen en krijg je toch wel weer een ander idee over die rotslakken. Dan denk je: "Zijn het eigenlijk wel rotslakken?"
Ik bedoel maar, kijk eens:
Weet je nog... het pannenkoekplantje? Dat had ik via de facebookgroep: Gratis planten af te halen in Haarlem. Geweldige groep. Ik heb er ophoopzand en tomatenplantjes, pompoenplantjes en citroengeraniums vandaan.
Vorig jaar had iemand een Hertshooi in de aanbieding. Ik wist helemaal niet wat een Hertshooi was. Maar toch voelde ik er wel wat voor.
Het was een pokke-eind fietsen, helemaal naar de Zuiderpolder, maar ja... ik had het er voor over, want... gratis, weet je wel.
Dat zonnetje, dat mooie weer... ja echt... dat doet wat met me. Ik had het niet in de gaten, dat ik door de aanhoudende koude, slechte regendagen een beetje depri was.
Ik ruik een versgemaaid weiland en ben in één stap 60 jaar terug in de tijd, dat Siegfried het gras maaide voor zijn koeien in de winter. Van zo'n herinnering raak ik zelfs ontroerd...
De koeien in de andere wei grazen het gras met hun grote tong en zijn tevreden met dat wat er is. Ik zie ze en roep: "Boeoeoeoe..."
Joehoeeee...
Gisteren mocht ik om 12 uur precies kaartjes reserveren voor de film.
