Geen tweede puzzel

De digitale puzzel van gisteren was een makkie, want er waren maar weinig stukjes...

Vandaag zou ik de tweede , die ik van mijn neef toegestuurd kreeg, laten zien. 

Hij heeft een voor mij bekende foto gebruikt en die bij https://www.jigsawplanet.com/  ingevoerd. Ik weet niet hoe hij dat gedaan heeft, maar leuk is het wel.

Ik kan 'm niet laten zien, want ik heb 'm niet af!! Deze heeft te veel stukjes en ik krijg 'm niet één, twee, drie af. Hoeft gelukkig ook niet... ik heb wel meer te doen, dan een beetje puzzelen.

Ik rommel een beetje hier in huis: een rondje "Bless the house", een beetje van dit en een beetje van dat. Geen spectaculair verhaal dus.

Maar ... tóch vind ik het wél spectaculair, want ik ben gezond en ik leef en ik ben opgewekt. Mij krijgen ze niet klein. Never ever! Ik hamster namelijk! En wat dan wel? 

Levenslust!

Twee puzzels

Mijn neef zag, dat ik aan het puzzelen was geslagen en hij stuurde me twee puzzels om op m'n i-pad te maken...

Hier is de eerste:

Daar kun je geen wijs uit worden, he? Nou... ik ga gewoon door tot je het ziet...

Zie je al iets? Linksonder een autoband... Kun je al zien wat voor auto het is?

Nu natuurlijk wel! Of nog niet?

En zie je wie daar achter het raampje zit?

Een lelijke eend! Mijn derde 2 CV, denk ik... kan ook mijn vierde zijn. Heb er heel wat versleten.

Bijna klaar! Het was een makkie... Roosje zit achter me te gluperen.

Klaar! Ik deed er 23 minuten over.

Morgen laat ik je de andere zien, eentje met 300 stukjes. Bere-moeilijk en ik ben er dan ook veel langer mee beziggeweest.

Met  www.jigsawplanet.com kun je met je eigen foto's een puzzel maken met net zoveel stukjes als je wilt. Misschien heb je er ook zin in?

Naar het theater

Misschien weet je allang, dat ik het theater en de bioscoop best wel mis! Met mijn Cineville-pas kan ik thuis een heleboel goeie films bekijken, maar ja... naar de bios is natuurlijk wel een stuk leuker...

Gelukkig heeft Henry een heel groot TV-beeld, zodat we bij hem thuis altijd een bioscoopje maken en de mooiste films bekijken.

Met het theater is dat natuurlijk wel anders. Maar... als vriend van de Toneelschuur mocht ik vorige week een theaterstuk zien. Níet in het theater, maar... thuis, bij de warme kachel en gewoon op mijn eigen bank. Online dus!

Ik zag, dat ze de live-stream ook in december hebben gedaan, maar ik zag 'm dus vorige week. Steef de Jong is de acteur aan de linkerkant en inmiddels heb ik al een paar stukken van zijn hand mogen zien, bijvoorbeeld Sisi-boy (klik)

Hij is een alleskunner: zang, dans, piano, decors... alles kan hij en ik ben gek op hem! Vandaar dat ik er ook helemaal voor ging zitten.

Op het hoogtepunt van het stuk "Het bloemenduel" waren er 655 kijkers. Dat kon je linksbovenin op het scherm zien.

Geweldig!! Als je bedenkt, dat ze in Carré soms moeite moeten doen om 655 mensen in de zaal te krijgen... en dat dan nu wél in de Toneelschuur. Super!

Maar... er zat geen mens publiek in de zaal. De twee speelden voor een lege zaal en wisten waarschijnlijk wél dat er zoveel kijkers waren. Tenminste, dat hoop ik. 655! 

Over het stuk: Het Bloemenduel. Een groots opgezet operette-achtig ding. Niet helemaal mijn ding, maar ja... ik was er toch hartstikke blij mee. Twee mannen, die twee kibbelende, bloemschikkende, adellijke dames speelden met 4 hoofdrollen en een stuk of 8 bijrollen, een koor en muziek voor een groot orkest, alles bij elkaar een vrouw of 80, (an all female cast) maar... ze speelden het allemaal met z'n tweeën.

De NRC zei: "Een potje operetteknuffelen op Hoge School Nivo"

Na afloop was er geen applaus, want: niemand in de zaal. Maar wel diepe buigingen. Ik buig diep terug, want ik vond het een geweldige prestatie en hoop gauw weer zo'n cadeautje van de Toneelschuur te mogen krijgen...

Lockdownlessen

Nu bijna alles op z'n gat ligt... Ach... eigenlijk verandert er voor mij niet zo heel erg veel. Café's bezoek ik toch al bijna nooit, of het moest voor een bakkie leut zijn. Uit eten?? Bijna nooit! 

En toch voelt het rillerig, die lockdown. Het feit, dat er heel veel dicht is en je enige uitje dat naar de supermarkt is of naar de drogist. Dat maakt het wel raar.

Maar goed. Geen getreur: het is wat het is en je moet gewoon roeien met de riemen die je hebt. Ik ben bijvoorbeeld op ukelele-les gegaan. Samen met Roosje, mijn dochter. Kan dat? Ja... dat kan. Wij hebben ons allebei opgegeven voor on-line ukelelelessen en leuk dat het is! 

Kijk... dit is degene die het allemaal aan elkaar praat: Liselotte. Ze speelt keigoed ukelele. Maar de les werd gegeven door iemand anders.

Tijdens de les heb ik een paar foto's van het beeldscherm gemaakt. Die zijn niet al te goed gelukt, maar ik laat ze toch maar zien, zodat je een idee hebt, waar we mee bezig waren. Dit is het lied, dat we leerden, van Doe Maar: "Is dit alles"... Met akkoorden erbij, zodat we die konden leren.

Kijk, hier is onze leraar... Hij kan heel goed spelen, maar deed het gelukkig rustig aan...

Misschien moet ik de volgende keer printscreen doen op m'n toetsenbord... Dat ik daar nu pas aan denk... voor betere foto's.

We konden chatten met elkaar en met Liselotte, omdat we ook veel vragen hadden natuurlijk.

Laatste foto....

Over twee weken de volgende les. Ben benieuwd... Ik ga alvast klaar zitten...

Let's get UKED!

Het verschil tussen toen en nu

Ik voel en ervaar wel verschil tussen de maart-lockdown en deze laatste versie...

In maart kon ik elke dag heerlijk in de tuin klooien. Die zag er dan ook ontzettend mooi uit. Het was schitterend weer en ik was bijna elke dag de hele tijd buiten. 

Maar dat is nu toch wel even anders. Het is koud en soms zelfs guur. En aan de tuin is even weinig te doen. Het is een zompige zooi daar, want ik maak de tuin nooit winterklaar. De vogeltjes zijn er lekker aan het scharrelen, die vinden die bende wel prettig. Tussen de blaadjes vinden ze heel wat naar hun gading. Pas in maart ga ik weer aan de slag.

Natuurlijk kom ik wel buiten nu. Ik doe elke dag mijn ommetje en 's middags maak ik vaak een stevige langere wandeling. Ik voel me dan ook fit en opgewekt. Ik voel me gezond en heb niets te klagen.

Niets te klagen? Nee, niet echt. 

Natuurlijk vind ik het wel erg, dat alle musea en theaters dicht zijn. Volgens mij zijn dat ook helemaal geen haarden van besmetting. Als je zag hoe goed alles anti-corona was ingericht zou ik nu zeggen: gooi die deuren maar weer open. Maar ja... dat zal voorlopig niet gebeuren.

En verder vermaak ik me prima. Heb een mooie puzzel met een nostalgische afbeelding gekregen en een heerlijk kleurboek, maar zelfs daar kom ik nu even niet aan toe... zo "druk" heb ik het.

Enfin... we gaan door. We laten ons niet kisten en we gaan door tot het gaatje! 

Weer beginnen...

Eigenlijk was ik gisteren niet van plan om al te gaan bloggen. Maar ja... iets vergeten met de datum en hop! Daar stond het blogje over een half jaar niets kopen.

Dit hieronder zou mijn eerste blogje zijn, voor komende maandag...

Dan nu maar wat eerder. So what! Komt-ie:

Het nieuwe jaar is allang geen baby meer, maar een soort van kleuter... dus... ik ga weer beginnen met mijn taak: de lezers verrassen en verblijden met iets in de vorm van letters, die weer woorden vormen.

De draad weer oppakken dus. En kijken of ik er iets zinnigs van kan breien...

Insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden. Is het leven niets meer dan dat? Een soort van breiwerk? 

Soms lekker gekleurd en vrolijk.

En andere keren zwart en donker...

Hoe dan ook, zwart of gekleurd: de draad wordt weer opgepakt en daar gaan we lekker mee aan de slag.

Het zou wel eens een ingewikkeld jaar kunnen worden, dat voelen we allemaal wel aan.

En verder?

Verder weten we nog niets... We laten het gewoon op ons af komen.

Andiamo, oftewel: daar gaan we!

Een half jaar lang...

Bijna iedereen heeft wel goeie voornemens voor het nieuwe jaar. De één stopt met roken, de ander neemt zich voor om meer te gaan bewegen, en weer een ander drinkt een maand lang geen alcohol. Ieder z'n meug en het schijnt een goed idee te zijn om een nieuw jaar met mooie plannen te beginnen. Waarom niet?

Ik heb ook plannen. En wel voor de eerste zes maanden, oftewel: een half jaar lang. En het kan zomaar zijn, dat het een heel jaar lang wordt.

En wat is dat dan vraag je je natuurlijk af?

Dat zal ik je vertellen: een half jaar lang doe ik mee met "The No Buy Challenge" 

Een half jaar lang koop ik helemaal geen kleding. Geen schoenen, geen tweedehands of eerstehands kleren, geen ondergoed... nee... helemaal niks! 

Ik heb alles al en eigenlijk zelfs meer dan genoeg. Het ziet er nog mooi uit en mocht er iets stuk gaan, dan repareer ik het. Ook pas ik in elk kledingstuk: er is niets dat niet past en het kan nog een hele tijd mee.

Ik word dus een echte consuminderaar. Heerlijk, wat een licht gevoel is dat. En kijk eens naar deze mooie zin van Toon: "Er is maar weinig te koop, waar je rijker van wordt". Precies! Past helemaal in mijn straatje.

Een half jaar lang geen kleding kopen. Een makkie! Is er iemand die met mee mee doet?

Niet geïnspireerd

Getverderrie... ik ben helemaal niet geïnspireerd voor een blogje.

Misschien een goed idee om even te niksen. Beetje wandelen, beetje tv-kijken, beetje bellen links of rechts, beetje dit en beetje dat...

Er komt vast wel iets om te schrijven in m'n hoofd. Maar nu even niet.

Dus... laat ik het hier maar bij laten en jullie allemaal een mooie eindejaar toewensen. En natuurlijk een prachtig nieuw begin van 2021. 

Ik wens je gezondheid toe. En dat het leven weer "normaal" mag worden, zonder zorgen en met nieuwe spirit...

hai Papa!

Een van mijn piepkleine neefjes (2 jaar) had een fictief telefoongesprekje met zijn papa. Dat had ik je graag willen laten zien, maar vergeet het maar! Dat gaat natuurlijk niet gebeuren.

Maar ik vind het zoooo leuk, dat ik het gesprekje heb nagespeeld en het op míjn manier tóch kan laten zien:

Baai baai!

Zeldzaam kusje Jupiter en Saturnus

Vanavond is het zover! Jupiter en Saturnus staan vanavond zo dicht bij elkaar, dat ze (voor het oog)  samen lijken te smelten. 

Dat is iets heel zeldzaams. De vorige keer dat dat gebeurde was 800 jaar geleden! Om precies te zijn: op 16 juli 1623. In juli dus. Niet zo goed te zien. 

Maar daarvóór... in maart 1226 moet het net zo goed te zien zijn geweest, als wat wij vanavond te zien krijgen. De mensen van toen waren er best wel bang voor, want ze dachten dat er iets ergs zou gaan gebeuren.

Nou... zo naief zijn wij niet natuurlijk.  Er gaat niets ergs gebeuren. We moeten even deze  leerzame tijd door. We mogen genieten van de kleine dingen om ons heen. En met een grote glimlach mag je zomaar gratis en voor niets vanavond rond de klok van 18 uur naar het zuidwesten kijken. 

Mag met verrekijker. Jupiter, de grootste met de bleke strepen en vier maantjes er om heen draaiend en Saturnus met de 12 ringen. 

Ik ga nu alvast mijn verrekijker opzoeken, want dit wil ik zien! Vanavond, 18 uur in het zuidwesten.

Dans!

Een tijdje geleden kregen Henry en ik les van Erik Scherder in dansen. Ja echt! Hij weet als geen ander hoe belangrijk bewegen is voor je hersenen en dan naast natuurlijk buiten lopen, dus... ook dansen! 

In de Zuiderkerk in Mokum heeft Erik ons uitgebreid uitgelegd, waarom dansen zo goed is voor onze hersenen. Eerlijk gezegd kan ik dat niet allemaal weer herhalen. Ik onthoud gewoon niet alles, maar wél, dat het goed voor me is. 

Misschien denk je nu, dat ik goed kan dansen... nou... nee. Ik beweeg wel wat en heb ook wel een aardig gevoel voor ritme, maar ik heb nooit op dansles gezeten, dus... ik doe maar wat.

Maakt niet uit! Ook als je zomaar wat doet, dan is het tóch goed voor je hersenen. Dus... luister goed naar mij:

DANS!

Henry heeft ons opgegeven voor een proefles hier in Haarlem bij een dansschool. Volgend jaar, na de lockdown.

Ben heel benieuwd of ik het nu nog kan leren. 

Dans jij wel eens?

Al je zintuigen

Hoe blijf je, behalve de juiste afstand houden én het mondkapje dragen én vaak je handen wassen, tóch gezond?  

Als je wilt zorgen dat je gezond blijft dien je ook al je zintuigen te "vertroetelen". Daar ben ik nu wel zo ongeveer achter gekomen. Voor iedereen is dat vertroetelen anders. 

De één gaat over z'n nek bij het horen van klassieke muziek en de ander weer van keiharde heavy stuff metallica. Dat moet kunnen. Ieder zijn meug. 

Ik kreeg bijvoorbeeld gisteren dit liedje opgestuurd... daar zwijmel ik helemaal bij weg. Heerlijk! Mijn "vibes" knalden de lucht in... (Dank je wel E.T!)

Over smaak valt gewoon niet te twisten. Maar iedereen heeft het: smaak.

Ik ga lekker op het zien van mooie kunst. Ik voelde gewoon dat mijn cellen lekker lagen te rollebollen toen ik de foto's van Erwin Olaf zag. Maar ja... dat heb jij misschien niet. Toch hoop ik, dat jij ook kunt genieten van mooie dingen.

Hetzelfde geldt voor proeven en voelen en ruiken. Geef mij een lekker luchie en ik voel me meteen appiekim! Ik ben er overigens wel spaarzaam mee, hoewel... een lekker rozengeurtje doe ik graag aan...

Gezond blijven (2)

Gistermiddag hadden Jacobanita en ik het er over: "Hoe houden we ons lijf en onze geest gezond?"

Natuurlijk is dat voor een ieder anders. De een gaat lekker hout hakken en de ander duikt met een dik boek onder een plaidje op de bank. Maar wat we allemaal zeker weten, is: niet blijven hangen in negativiteit. 

Daarom vond ik het mini-preekje van dominee Gremdaat (=Paul Haenen) na de mededelingen over de lockdown zo heerlijk. Ben niet zo van de preekjes, zoals je wel weet. Maar dominee Gremdaat... daar houd ik van. Hij bracht het zo goed: Nederland gaat dicht, maar wijzelf blijven open. 

De zon scheen toen ik weer op huis aan ging en ik dacht: "Ik ga vloedlijnen!". 

Zo gezegd, zo gedaan.

Dat is mijn manier om gezond te blijven. Mijn lijf houdt er van en mijn geest ook. En terwijl ik loop denk ik aan van alles en nog wat. Aan wat er allemaal goed is en dat ik daar dan zo blij om ben. 

Ja, ene Rietepietz zei weliswaar, dat ik niet deug omdat ik altijd blij ben... maar dat kan me niks schelen. Ik ben gewoon een blij mens. En dat zal ik ook altijd blijven. 

Ik ben blij en ik voel me lekker vrij.

Langs de vloedlijn pik ik goeie vibraties op.

Daar is de lucht zuiver... en daar voel ik me licht.

En blij!

En als ik dan ook nog visite krijg van een strandlopertje... dan kan mijn dag niet meer stuk.

Wat een kadootje!

Wat een geluk, dat ik een stukje van de wereld ben!

Gezond blijven

Wat er ook voor ons van bovenaf wordt geregeld: mij krijgen ze niet klein. Ik ga lekker naar het duinmeertje en adem heel diep de frisse lucht in. Mijn longen juichen.

Dit persoontje hier in het water ben ik niet, hoor! Het is een jonge knul, die dit vaker doet, dus ik denk dat het voor hem wel oké is. Voor mij niet... ik kijk wel uit...

Maar... ik blijf wél blijf gezond! 

Lekkere duin- en strandwandelingen kan niemand mij afnemen. De lucht is daar zo heerlijk zuiver...

En dan verderop, boven op het duin bij het uitzichtspunt een klein slokkie koffie... Wie doet je wat?

Adem in, adem uit... Ik laat alles los wat niet als liefde is.

Vandaag een vraag:

Ja, ik maak het mij dit keer eens gemakkelijk.

Hoewel... gemakkelijk?? Ga d'r maar eens aanstaan. Ik heb er best wel lang over nagedacht.

Het gaat om een vraag en de vraag is deze:

Wat kun je goed? Doe je dat ook?

Het zijn eigenlijk twee vragen, maar allez... so what!

Ik ben benieuwd naar de antwoorden!

De stad is jarig!

Mijn stad, Haarlem, is deze maand 775 jaar geworden! Wat een respectabele leeftijd. 

775 jaar geleden kreeg Haarlem stadsrechten van een piepjong stadhoudertje: Graaf Willem de tweede van Holland. Ik geloof, dattie 12 jaar oud was...

Daar heb ik verder niet zoveel mee, met graven en prinsen en de hele santekraam. Maar Haarlem is toen, in 1245, een stad geworden en dat wordt nu dus gevierd.

We hadden een virtuele stadsborrel, heel "gezellig" via de computer proosten op de verjaardag van de stad. Ik was aan de Rivella, oké... in een champagneglas, dat dan weer wel.

En met mij honderden Haarlemmers. Lekker veilig toch, samen met de burgemeester... schept toch een band.

De Vrienden van de Grote Kerk op de Grote Markt hebben de stad een kado gegeven: dagelijks een lichtschouwspel. Ik was er nog niet aan toe gekomen om het te bekijken, want... eerlijk gezegd ga ik 's avonds de deur niet meer uit.

Maar gisteren was ik toevallig in de stad en kon het schouwspel met eigen ogen zien. Ik was erg onder de indruk... Wat een plaatje!

Nou Haarlem... gefeliciteerd!

Ik hoop je 800ste verjaardag nog mee te mogen maken. Misschien kunnen we dan wél op de Grote Markt staan met de verjaardags-toost! Ik kom!

Verder zijn er geen feesten hier in de stad. Kan Corona-gezien ook niet. Maar wel is er nog een fraaie poster gemaakt door Haarlems kunstenaar Eric J, Coolen: