Andalucia

.

Morgen vertrekken wij naar het land van Maria de los Milagros Garcia Lopez y Lopez, de madre van Henry: Andalucia!
De eerste paar dagen zijn we in Zahora, in de buurt van Vejer de la Frontera en niet ver van Cadiz.

Het blog is dus een weekje dicht... Tot later!

Verhaal van Henry

GRAFSTEEN

Begraafplaats Westgaarde Amsterdam.
Een bericht:

De graven worden binnenkort geruimd, en de grafstenen moeten door de belanghebbenden tydig worden opgehaald.

Na familie-beraad mag de grafsteen van onze moeder by my blyven, op myn flat in Wittenburg, Amsterdam.

De meeste zussen en broers vinden dat een prima plek.

Op myn balkon heb ik een paar gaten in de zymuur geboord, en de mooie marmeren gedenkplaat met lange zware bouten stevig tegen de muur bevestigd.

Mooi hè?!!
Ik denk dat la Madre Milagros glimt van trots over deze aktie van haar jongen...
Bezoek ook eens het blog van Henry:  PROZA EN POËZIE

Rekenen in Haarlem...

.

Al een tijdje is kunstenaar Jeroen Jongeleen bezig om overal en nergens op posters en banners in Haarlem sommen te zetten.

Hij hangt ze op bruggen, aan hekken en op muren.

Da's nog eens iets anders dan graffiti.

En het houdt je bezig, als je even ergens moet wachten...

Ik ben niet zo goed in sommen.

Helaas...

Maar misschien is het goed voor me om weer eens te oefenen, als ik hier langs fiets...

Je brein een beetje bezig houden... toch?!

Deze vind ik toevallig niet zo moeilijk. Op de één of andere manier ben ik niet goed in rekenen, maar wél in breuken. Raar he?

Gewoon de noemers gelijk maken en dan de tellers optellen. 8/20 + 5/20 = 13/20

Als je het truukje eenmaal kent...

Maar deze hieronder vind ik moeilijk. Die gaat m'n petje teboven...

Kun jij hem oplossen? 

Jeroen Jongeleen wil de mensen even stil laten staan...

En ja hoor! Dat lukt...

Zou hem gewoon wel eens aan het werk willen zien...

Hier nog één som van Jongeleen (op zijn site JEROEN staan overigens nóg veel meer sommen!)

Ik kan 'm niet oplossen. Jij wel?

En dan tot slot nog een vraag: valt dit onder overlast of onderwijs?

Tulip Fever

.

Van Bertiebo  kreeg ik de tip om naar de film Tulip Fever te gaan. 

Hoewel zij eigenlijk wat teleurgesteld was in een aantal dingen had ik er toch zin in om de film te gaan zien.

Ik vond het een prachtige film.

Werkelijk Johannes Vermeer-achtige scenes... met dat licht, zoals hier een van de hoofdpersonen bij een raam gezet wordt...

Of deze scene op het strand: Isaac Israëls-achtig, vooral als de hele breedte van het strand gebruikt wordt. Een verboden liefde van een schilder en de vrouw van een van de rijkste mannen van Amsterdam.

Het verhaal speelt zich af in de 17de eeuw, ten tijde van de Tulpenkoorts.

Wat er voor één tulpenbol werd neergeteld... dat hou je niet voor mogelijk! Totdat de beurshandelingen verboden werden waren de prijzen gigantisch. En de misdaden er rondom heen natuurlijk ook.

Het verhaal is een verhaal van lust en liefde, van list en bedrog.

Ik kan er moeilijk tegen als ik denk, dat het met iemand niet goed afloopt, dan word ik onrustig... gek he!

Maar het loopt redelijk goed af. Gelukkig maar... 

Hier is de trailer, dan heb je een idee:

Judi Dench heeft een heerlijke rol als narrige abt van een klooster, waar kleine weesmeisjes wonen en werken.

Een geweldige actrice. Ik kijk nu al uit naar haar volgende rol in "Victoria & Abdul", maar da's een heel ander verhaal...

Ik kan "Tulip Fever" wel aanbevelen.
Al was het alleen maar om de schilderachtige taferelen...

Klimmen?

.

Vorige week waren we bij de Klimmuur in Amsterdam bij de Dijksgracht.

Nee echt... je hebt er geen idee van hoe hoog dat is...

Op de foto hierboven zie je dat niet...

Maar nu... kijk eens:

My oh my... hoog!!!

Daar word je toch duizelig van als je er alleen al naar kijkt?!

Ik heb niet echt hoogtevrees of zo, maar dit... nee... dit zie ik mezelf nog niet doen!

Zie ze toch eens hangen daar hoog boven... lijkt verdorie Meneer Aap wel!

En jij?? Zou jij dat durven?

Meer zien of te weten komen?

Klik dan op de site van de Klimmuur

Pechvogeltjes...

.

Gisteren schreef ik over onze sopraan Paula.

85 jaar is ze geworden en ze zou het uitgebreid gaan vieren met een borrel bij De Roemer op de Botermarkt...

Helaas... het feest ging niet door: Paula heeft spontaan een paar ribben gebroken en heeft heel veel pijn. Arme Paula!!

Hoe kan een mens nou spontaan een paar ribben breken?

Ik bedoel.... Paula is dus 85 en springt écht niet meer over hekjes of slootjes. Dus hoe??

En Marjon, mijn koorvriendin die naast mij zit, is door het oog van de naald gekropen. Die heeft een zware plaat op haar hoofd gekregen, die van 4 hoog kwam... jukbeen en neus gebroken, zware hersenschudding... 

Ze had wel dood kunnen zijn... van 4 hoog!!

Allebei heel veel beterschap!

En hier is een bloemetje uit eigen tuin speciaal voor jullie:

Gauw beter worden, hoor!

Malle Babbe

.

Haaaa.... de vakantie is voorbij en vandaag begint mijn koor weer.

Ik heb er ontzettend veel zin in! Weer lekker iedere woensdag de kelen smeren en samen zingen.

We gaan repeteren voor aanstaande zondag. Dan is het korenlint. Door heel Haarlem zingen allerlei koren op diverse locaties.

Wij mogen in de Philharmonie, het concertgebouw van Haarlem...

Een hele eer toch?

Vandaag vieren we ook, dat onze oudste sopraan Paula 85 is geworden.

Hatsekideeeee... 85!!

Ze fietst nog elke week helemaal vanuit Vogelenzang naar Haarlem. En weer terug. Lekker fit mens!

Ik heb even moeten zoeken naar een foto van de jarige jop...

Gevonden! Opperste concentratie tijdens de repetitie, die kleine grijze duif iets uit het midden:

Paula! Gefeliciteerd...

Ik hoop, dat we nog heel lang van je mogen blijven genieten.

En leuk, dat we straks met z'n allen naar De Roemer op de Botermarkt gaan: Paula trakteert!

Nog eentje gevonden van het slotfeest van twee jaar geleden. Toen was ze dus... 83!

Dag toppertje, tot straks...

Nog weer een mini stukje horen van het koor?

Klik dan op:

vrouwenkoor malle babbe

zondag 10 september:

12 uur in de van Warmerdamzaal in de Philharmonie

14:40 in de Groenmarktkerk.

Verboden voor honden

.

Zoals je weet laat ik een hondje uit: Lizzie.

Vanaf vandaag nog maar 1 keer in de week en een andere keer doet Jetteke dat. Hier is zij met Lizzie:

Dit keer loopt ze met me mee en gaan we bij het Dolhuys een kopje koffie doen.

Daar maakt Jetteke me er op attent, dat dat gedeelte van het Bolwerk verboden voor honden is.

Ik loop er al een jaar of wat met het hondje, en al die tijd heb ik het niet geweten en dan zie ik het bord voor het eerst:

Er zit een sticker op z'n kop, die te maken heeft met het Dolhuys:

Er staat op: "Ik ben niet vreemd, ik ben een unieke uitgave"

Nou... okee... prima. Dan weet ik het ook. Geen probleem.

Maar nu het volgende. Dat bord is het enige "verboden voor honden-bord" in het hele Bolwerk.

Als je van de andere kant aan komt lopen zie je het niet eens.

Het staat aan de huizenkant en aan de overkant van het water mag je hond vrij los lopen...

Loop je hier met je hond, of laat je 'm loslopen, dan riskeer je een boete van 90 euro.

Wel potverdikke!! Daar kun je een hoop terrasjes mee doen... Ik kijk dus wel uit!

Nu vraag ik mij af... stel, dat ik "gesnapt" word... moet ík dan (juridisch gezien) de boete betalen of het baasje?

Daar ben ik heel nieuwsgierig naar. 

Weet jij het?

De conducteur

.

Ik reis met mijn "vrij-reizen-kaart" van de NS naar vriendin Riet in Limburg.

Het is allang geen "V.R.-kaart", je moet er toch nog aardig wat voor betalen, maar in ieder geval minder dan wanneer je een gewoon retourtje koopt. En we blijven het maar gewoon "vrij-reizen-kaart"  noemen...

In Amsterdam moet ik overstappen en dan kan ik aan één stuk door blijven zitten tot Sittard. Lekker makkelijk.

Maar dan zie ik, dat de trein in Eindhoven losgekoppeld gaat worden en dat het achterste gedeelte (waar ik dus in zit!) helemaal niet naar Sittard gaat.

Ik vraag aan de conducteur of dat klopt en wat ik moet doen.

Hij zegt, dat er in Utrecht ruim de tijd is en dat ik daar over het perron naar het voorste gedeelte van de trein moet lopen en daar instappen en me gezellig weer installeren.

In Utrecht stap ik dus uit, loop naar voren en... snotverjume! De deuren gaan dicht en de trein rijdt weg!

Daar sta ik op het perron.

Ik zie de conducteur lopen en vraag hoe dat nou kan... 

"U zei, dat ik ruim de tijd had om naar voren te lopen..."

De conducteur verontschuldigt zich en zoekt de eerstvolgende trein voor me uit. Die komt over een kwartier, dus dat valt mee. En dan...

"Kom... U krijgt een kopje koffie van me!"

Nou ja zeg... ik krijg zomaar een bakkie van de conducteur.

Hij koopt het kopje koffie bij de kiosk en wijst me een bankje waar ik kan gaan zitten.

Ik ben helemaal verlegen van. 

Ik bel even met Riet, die me straks af komt halen op het station. Een kwartiertje later maar!

En zomaar een bakkie koffie...

Deze dag kan niet meer stuk!

Louise Hay

.

Jaren geleden kocht ik het boek "Je kunt je leven helen" van Louise Hay. Een boek over affirmeren.

Ik had nog nooit van affirmeren gehoord, wist dus ook niet wat het was, maar toen ik haar boek las begreep ik wat het inhield en had daar meteen al heel veel steun aan.

Ik kocht ook het cassettebandje met ochtend- en avondmeditaties. Elke nacht ging ik slapen met haar affirmaties en 's morgens stond ik er mee op.

Misschien denk je: flauwekul, ik heb dat helemaal niet nodig, ik kan het allemaal zelf wel. 

Nou... prima!

Maar ik zat net in een fase in mijn leven, dat ik het even allemaal niet zelf kon.

En het boek heeft me enorm gesteund.

Tegenwoordig worden deze zinnetjes "bestellingen" genoemd.

En ik heb het me allemaal zo eigen gemaakt... het is helemaal in me verweven.

Louise Hay... gisteren overleden.

90 jaar is ze geworden en ze was mijn grote inspirator.

Dank je wel, Louise... r.i.p.

Ik heb heel veel aan jouw wijze lessen gehad en ze al die jaren dagelijks toegepast...