GEM

.

Van het ene museum naar het andere...

Afgelopen zondag mijn vrij-reizen kaart van de NS benut.

Per spoor naar Den Haag en daar met de tram naar het GEM, het Gemeente Museum in Den Haag.

Een prachtig Art Deco gebouw (Berlage!) met altijd prachtige tentoonstellingen.

Mijn favoriet!

De tentoonstelling die ik heb bekeken is een Duo-tentoonstelling met 40 jaar werk van  de fotograaf Erwin Olaf.

Links van het museum staat het fotomuseum en daar hangt heel veel werk van hem.

Schitterend gaaf scherp werk. 

En in het Gemeentemuseum zelf zalen vol met foto's. Veel van de foto's zijn nogal expliciet, dus ik zal ze maar niet op mijn "keurige" blog zetten.

Maar deze mag vast wel... Het is wel een mooie bank (zei Henry)

Je kunt er uren rond dwalen. In beide musea misschien wel duizend foto's.

Enorme foto's, maar ook kleintjes. Kleur en zwart-wit.

Ik vond het een genot om rond te dwalen in het museum. Ben er dan ook bijna de hele dag geweest.

Dit is Erwin Olaf (links) ontspannen lachend naast de directeur van het GEM.

foto van Wilma (klik maar voor nóg meer foto's!)

Maar dit is hij ook, ernstig en ziek eigenlijk. Zoals hij zichzelf heeft neergezet:

De tentoonstelling is zo'n succes, dat-ie verlengd is.

Op 16 april de 200.000-ste bezoeker  en daarna verlengd tot en met 16 juni.

Aanrader!

David Hockney, aanbidder van de natuur

.

Eigenlijk werd ik eerst door mijn webbie Bertiebo attent gemaakt op de expositie van David Hockney in het Van Gogh Museum in Amsterdam.

Hier (Hockney) kun je lezen wat zij er over schreef... geen woord gelogen!

En toen Marijke, één van mijn koorvriendinnen, vertelde dat ze er heen was gegaan en er heel blij van was geworden... toen dacht ik... gaan! Dat wil ik meemaken.

Dus ik heb een kaartje gereserveerd en ben met trein en tram naar het Van Gogh gereisd om het allemaal eens met eigen ogen te zien.

En inderdaad... ik werd er heel blij van.

Foto's maken mag niet, ik weet niet waarom niet, maar ik heb er tóch ééntje gemaakt. En daarna niet meer. Echt niet!

Daar zit hij, inmiddels 81 jaar oud en al 60 jaar aan het schilderen.

Ik vind hem geweldig mooi werk maken. Dat vinden anderen ook en zelfs één iemand heeft voor 90 miljoen een schilderij (Pool with two figures) van hem gekocht:  de duurste nog levende kunstenaar!

Hij is dol op de lente: "Alsof de natuur een erectie heeft..."

En dol op het landschap van Yorkshire.

De gigantische affiche aan de voorkant van het museum is een onderdeel van een enorm schilderij, dat binnen hangt. 

Een 10 meter lange boswandeling... Het heet: 

"The arrival of Spring in Woldgate, East Yorkshire 2011" 

Moet je kijken hoe het binnen in de zaal geplaatst werd:

Hockney heeft het  schilderij aan het Centre Pompidou in Parijs geschonken en dat heeft het nu een tijdje aan het Van Gogh uitgeleend.

Hier kun je het nog een keer zien, in een boek van 1 bij 1 meter en in het echt kun je het tot 26 mei zien:

Wat ik erg leuk vond is het filmpje, dat vertoond wordt, aan het begin van de tentoonstelling.

Dit zegt hij onder andere:

"In de lente lijkt het net of er champagne over de struiken is gegoten."

Precies zo voel ik dat ook. Dat lekkere sappige en dat licht!

Hier is het filmpje met schilderijen en een interview. Je kunt hierin zien, waarom hij zo'n enorme bewondering voor Van Gogh heeft.

En als je goed kijkt, zie je in het begin "Pool with two figures", dat zo duur verkocht is.

Er is er een jarig, hoera hoeraaaaa...

.

Jawel... het is 26 april 2019.

En dus... precies 46 jaar geleden dat mijn kindje werd geboren.
Een meisje... Roosje!

Ik was een jonge moeder van 27. 

Lief stelletje, he!

We woonden in een oud, wrakkig huis in de Amsterdamse Pijp.

Heel gezellig, vlak bij het Sarphati-park, waar we vaak kwamen om te spelen.

En nu... woont ze nog steeds in Amsterdam.

En dat zal misschien wel altijd zo blijven?!

HAPPY BIRTHDAY! YOU ARE FABULOUS!

Château St. Gerlach

.

Vlak bij ons hotel, om de hoek eigenlijk, bevindt zich Château St. Gerlach.

Sint Gerlach was één of andere heilige, ik weet niet waarin of zo, maar goed: er is een gehucht naar hem vernoemd en een kerk en een kasteel en hier staat-ie in een kapelletje.

Het kasteel: Château St. Gerlach ligt dus vlak bij Geulhem en is een gigantisch hotel. Zal wel prijzig zijn, vermoed ik.

Ik zal er nooit slapen, dat weet ik nu al.

Maar... de enorme tuin of eigenlijk het park eromheen is één grote kunstgalerie: honderden beelden!

En daar mag je zomaar in rond wandelen. En je mag alles aanraken ook nog.

Ik viel al meteen op dit prachtige uiltje, omdat mijn moeder Uhl heette en ik dus een uilskuiken ben!)

Je kunt meteen zien hoe uitgestrekt het park daarachter is.

Hier is een deel van het château, met kunst voor de deur: een enorm meer dan manshoog (of vrouwshoog, net wat u wilt) ei met prachtig mozaïek en... draaiend in een soort van fontein.

En speciaal voor een vriendin, die zwanenliefhebber is maakte ik deze foto.

De zwaan is heel groot, veel groter dan een echte zwaan... Zeer indrukwekkend: 

En wat dacht je als tegenstelling van die mooie witte zwaan van deze eland... lekker bruinig en roestig:

Iets verderop een prachtige grote plak glas, genaamd: hortensia.

En tot slot (van het www) het Château vanuit de lucht. De kunst is hier niet op te zien. Misschien is het een tijdelijke expo?

Maar het ei... met het mooie gouden mozaïek staat vlak voor het terras te draaien en te schitteren...

Chateau St. Gerlach

Een rondje "gevelen" in Heerlen

.

Mijn webbie Sjoerd (klik)  woont vlak bij Heerlen en is een soort van ambassadeur voor de murals in Heerlen.

Murals zijn muurschilderingen en de gemeente Heerlen voert een beleid om de stad wat op te vrolijken met "urban en street art",  straatkunst dus op de gevels van de huizen rondom het centrum.

Dat mag Heerlen wel hebben. 

Ik vind het heel leuk dat Sjoerd ons daar op attent heeft gemaakt. We zijn naar Heerlen gereden en zijn ze gaan zoeken. 

Om te beginnen in de Oude Kerkstraat. De foto die ik daar maakte van de muurschildering heb ik naar Sjoerd gestuurd en die heeft 'm weer op zíjn site gezet.

Kijk eens wat een heerlijke vrolijke foto:

In zo'n huis zou ik wel willen wonen... En ik zou zeker mijn gevel beschikbaar stellen.

Op de schildering zie je de bewoners van het huis. Die zijn er vast wel blij mee.

Deze kom je al meteen tegen als je Heerlen binnenrijdt, bij de eerste rotonde.

Het staat op de zijkant van een flatgebouw en is zeker 15 meter hoog. Een soort van Maria met een takje en een boek. Enorm!

Dit is ook in de Oude Kerkstraat. De gevel van een hoekhuis met bloemen en hart.

Ik vraag me wel af of de bewoners de schilderingen eerst te zien krijgen.

Ik vind niet alles even mooi.

Maar het fleurt wel op!

Dit is een hele gekke, in blauw, roze en wit. 

Wie het gemaakt heeft? Geen idee!

Ik gok op een jonge speelse kunstenaar.

Dit is een beetje Dali-achtig. Echt mooi kan ik het niet vinden, maar ja... 

Ik ben nou eenmaal meer van de vrolijkheid. En deze dame kijkt mij iets te mysterieus.

Deze vind ik wel mooi. Ik zal een beetje inzoomen:

Mooi aapje...

Sjoerd, dank je wel voor de tips!

Ik vond het een mooi en fleurig rondje Heerlen.

Leuk om het op te zoeken.

Voor wie dat wil zijn hier een paar blogjes van Sjoerd over de murals van Heerlen:

 De griffel

 Collaps

 Spoorsingel

En deze is zeker de moeite waard, op Sjoerds blog van vandaag: https://www.bvision.nl/2019/04/24/murals-heerlen-millo-in-de-passart/

Nog meer? 
https://heerlen.streetartcities.com/artworks/

An other Mattheüs Passion

.

In Nederland wordt de Mattheüs Passion elk jaar op tientallen plekken uitgevoerd. Een drie uur durend muziekstuk van Johann Sebastian Bach.

Maar op tientallen plaatsen worden ook Mattheüs "scratches" gedaan: grote delen worden er dan uit geschrapt, zodat je er ongeveer een uurtje van overhoudt. 

In Haarlem, in Beverwijk, in Leiden en waar niet al.

Ik zing elk jaar wel ergens mee.

Dit jaar was het: AN OTHER MATTHEÜS PASSION, ergens in Haarlem.

En wat was er nou "other"?

Om te beginnen ben je niet maandenlang aan het repeteren, maar... slechts 1 dag.

En dan...  werd het koor begeleid door hele jonge kinderen van de vioolschool. Van 8 tot 18. Kijk hier heb je een paar hummeltjes, de hele dag spelen... knap hoor!

Dan zitten er in dit muziekstuk een aantal aria's. Normaal gesproken worden die door professionals gezongen.

Maar deze keer waren het studenten van het conservatorium. Prachtige stemmen!

Deze jongeman is countertenor en zong het "Erbarme Dich"... Zo zuiver, zo glashelder ...

Ik kreeg er tranen van in mijn ogen, zo mooi vond ik het.

Maar dat kwam ook omdat het lied op de begrafenis van mijn moeder gespeeld is... in 1997...

Maar verder heb ik niet zitten janken hoor... gewoon op m'n best meegezongen...

Kijk maar:

En dan was er nog iets wat het geheel heel "other" maakte.

Bach had namelijk (in 1728) een verteller bedacht, die het verhaal al zingend aan elkaar rijgt. De evangelist wordt die genoemd.

Maar wij hadden iemand, die niet kan zingen en dus... de stukjes tussendoor gewoon vertelde.

En dat maakte het in z'n geheel tot een "other Mattheüs". Heel bijzonder, met een uitverkochte zaal.

Het was al met al een topdag, hard gewerkt en intens genoten...

Biertje verdiend!

Mergel

.

Als je toch in Zuid-Limburg bent dan móet je echt naar het uitkijkplateau bij de mergelgroeve bij Maastricht.

Je kunt er niet zomaar komen: je hebt wel een auto nodig, of een ander vervoermiddel.

En dan nog een stuk naar boven lopen, de Sint-Pietersberg op en dan... daar is het! Het uitzichtplateau.

Heb je hoogtevrees? Dan tóch doorlopen: je wordt beloond met een prachtig uitzicht!!

Ik ben er helemaal weg van. Ik waan me gewoon in de bergen ergens in Zwitserland. Na een lange wandeling krijg je dan wel eens zoiets te zien... Ohoh, wat een kleur...

En als je uitgekeken bent, kan bijna niet, maar toch... dan kun je met lange trappen naar beneden, de immense, gigantisch brede, wijde groeve in. 

Onderweg zie je van alles in de muren van mergel gekerfd. Mergel is heel zacht, je kunt er bij wijze van spreken met je pinknagel iets in krassen.

Of een beetje mergel afkrabben: het is lekker, fluwelig spul...

Diepe grotten, waar je niet in mag. Want als je in het gangenstelsel in de Sint Pieter verdwaalt... dan ben je nog niet jarig.

Buiten blijven dus, of met een gids meelopen.

Wij blijven gewoon buiten...

Het is er heerlijk wandelen ook nog. Je kunt de knoppen aan de bomen horen groeien.

Het wandelpad gaat helemaal rondom en dan... moet je weer al die trappen op. 

Een hele klim.

Als we weer weggaan zijn er al beduidend meer mensen aangekomen. 

En wij vervolgen ons pad door het mooie Zuid-Limburg. Op weg naar Heerlen, maar daarover later meer....

Klik op meer info over dit prachtige gebied: Uitzicht

Gedichten langs de Geul

.

In het hotel vinden we een folder: Gedichten langs de Geul.

Ha! Meteen een idee om te gaan doen: de route gaan we volgen met de fiets (we hebben de vouwfietsen bij ons) en dan zo van gedicht naar gedicht en  meteen het heerlijk mooie landschap in je opnemen...

Het eerste gedicht is vlakbij, naast de Geulhemermolen... makkelijk te vinden dus.

Eh... oh nee... Dat is geen gedicht.

Iets verderop dan??

En ja hoor! Het eerste gedicht op een zuiltje, vlak bij de Geul:

Een vijver

Op de bodem een wei

vol biddende paarden

Een visser

En daarachter de stilte

als een vrouw

die zijn vissen vertaalt

In gebaren

van vogels en wind

Paul Hermans

Eerlijk gezegd vind ík het maar een raar gedicht.

Nee, dan deze, die we later tegenkomen... van Jan Hanlo.

Voorgedragen door een Hele Bekende Amsterdammer:

Wie sjoen os Limburg is ...

.

Afgelopen weekend waren we in Zuid-Limburg... 

We hadden niks te vieren of zo, of het moet het LEVEN zijn: altijd goed!

We zijn er al vele malen geweest en het verveelt nooit.

Iedere keer waan ik me in het buitenland. En dat zo dichtbij en zonder paspoort... 

We logeren dit keer in een oud hotel in Geulhem, vlak bij Berg en Terblijt. Krakende vloeren en spoken op zolder...

Het is bere-koud daar in het zuiden. Had ik m'n pet maar meegenomen!

Maar we gaan meteen aan de wandel, want niet ver van het hotel vandaan is ons "stamcafé": een leuke, warme bruine kroeg waar we al eerder zijn geweest: De Geulhemermolen... vlakbij een watermolen in de Geul.

Onderweg er naar toe komen we langs een kersenboom in bloei.

Henry vraagt aan een vrouw, die langs loopt, of ze weet wat voor bloesem het is.

Ze zegt: "Nou ja... dat is gewoon bloesem".

(Di Mario zou zeggen: "Fluitekruid!)

Maar ik weet het zeker... over een paar maandjes hangen hier heerlijke kersen te bungelen.

Maar nu eerst aan het bier! Echt heerlijk en zuiver Limburgs Brand bier... Proost!

De Geulhemermolen (is ook herberg, dus... wie weet!) 

Even twee foto's van het internet geplukt: