Even de hort op...

.

Haaa...

Wij zijn weer even de hort op.

Drie daagjes maar, maar toch... lekker even weg. We zitten hier ergens:

Een Landhaus in Sauerland...

Ben benieuwd!

Tot later!

Eén stuk plastic per dag (vervolg)

.

Misschien ga ik wel elke week een blogje doen over plastic afval.

Ik ben behoorlijk geïnspireerd door de acties van Peter Smith.

Gisteren een volle tas plastic opgehaald in de wijk.

Natuurlijk zijn er mensen, die me voor gek verklaren.

Kan me niks bommen.

Ik doe het lekker toch. Elke dag één stuk (of meer...) plastic.

En weet je waarom?

HIEROM:

En hierom:

Gewoon, daarom! Doe je mee?!!! Jajajajaaaaa.... hoeraaaa.... je doet mee!

Eén stuk plastic (of meer) per dag.

Eén stuk plastic per dag

.

Al jaren ben ik geabonneerd op het tijdschrift GENOEG.

Omdat ik al jaren vind dat het beter is om te consuminderen, in plaats maar steeds meer te consumeren.

Je hoeft van mij geen geitewollensokkenbestaan te leiden, maar een beetje consuminderen mag best!

Deze maand las ik een goed artikel over AFVAL in mijn lijfblad.

Er zijn veel mensen, die afval opruimen, met name plastic. 

Ik hoor je denken: "Ja dahaag, ik ga er een beetje de rommel van een ander opruimen".

Nou... gelukkig denk ik zo niet en een heleboel anderen ook niet.

Kijk eens naar Peter Smith.

Hij heeft de stichting KLEAN (=Klagen Loont Echt Absoluut Niet) in het leven geroepen.

En waarom? Om mensen te verleiden elke dag één stuk plastic zwerafval op te ruimen.

Inmiddels een bekende figuur in Amsterdam-Noord met gele fiets en gele schoenen!

In 2012 heeft hij een enorme wereldbol gemaakt van 6000 petflessen: "De Wereld van het Zwerfvuil" die in het IJ heeft gedobberd en daarna de hele wereld over gereisd heeft.

Daarmee heeft hij de internationale prijs voor het beste wereldverbeterende idee gewonnen.

Nu is hij met de kinderen van 12 scholen in Amsterdam-Noord bezig met een nieuw projekt: De Plastic Madonna. Het wordt een beeld, gemaakt van verzameld plastic zwerfvuil van een moeder die haar kind de borst geeft.

Peter Smith: "Hiermee wil ik laten zien dat als we zo doorgaan met plastic laten rondslingeren, we onze kinderen straks plastic te eten geven, want al dat plastic in de oceaan wordt opgenomen in de voedselketen"...

Ik ga zo een rondje door de wijk doen met een tas om (meer dan) één stuk plastic op te rapen.

Loop je met me mee?

petersmith.nl

kleanworldwide.nl

plasticmadonna.com

Het woord is aan:

.
Vandaag houd ik even mijn mond.
Wil je alsjeblieft naar het filmpje kijken?
Het is maar even...
En wil je het filmpje dan doorsturen?





"Korte documentaire over een hedendaagse Don Quichot. Z'n paard heeft ie geruild voor een fiets, z'n lans voor een prikstok. En zwerfafval is zijn windmolen. Want wind neemt zwerfafval mee naar rivieren en daar wordt het afgevoerd naar de Plastic Soep. Om van daaruit weer op ons eigen bord te belanden, door vissen die het plastic opeten, of zeevogels die de pcb's uitpoepen boven onze gewassen en weidegronden."

Morgen verder...

www.petersmith.nl
http://www.kleanworldwide.nl/

ZKVtjes

.
ZKVtjes zijn Zeer Korte Verhaaltjes en wij hebben in Nederland het geluk de meester van het Zeer Korte Verhaal te hebben, een schrijver die daar dus buitengewoon bedreven in is: A.L.Snijders... 
Winnaar van de Constantijn Huygensprijs (in 2010) voor zijn hele oeuvre!!

Ik leer veel van hem, want ik hou van korte verhalen. Kan me niet zo goed concentreren op die ellenlange lappen, die je soms onder de neus krijgt.
Nee... doe mij maar een ZKVtje!
Onder de onderstaande schakel vind je een mooie foto van deze schrijver. 
Sja... van wie anders dan van Klaas Koppe zou deze gave foto kunnen zijn:
A.L. Snijders.
En hier heb je een ZKVtje van zijn hand, want je bent natuurlijk nieuwsgierig geworden...
Als je op deze schakel: "Zes woorden" klikt, kun je het verhaaltje lezen...

In "Het uur van de wolf" is een aflevering over hem te zien: A.L.Snijders, een handige dromer. Je dient er even de tijd voor te nemen, maar het is de moeite waard!

Veel huiswerk vandaag dus voor jullie...
Ik zal je morgen overhoren...
Met maar één vraag en die is: 

Wat waren de zes woorden uit het ZKVtje? 


En tot slot nog een ZMO (= Zeer Mooie Opdracht!) zoek het filmpje over A.L.Snijders op de site van Klaas Koppe... over wiggen, geheimloos schrijven en evenwicht...



(In werkelijkheid heet de schrijver Peter Müller)

De hele dag zingen in Gouda

.

En dan is het zover...

Met een groepje van mijn koor (we zijn met z'n tienen) reis ik met de trein naar Gouda om in een schuilkerkje de hele dag het Adiemus van Jenkins te repeteren...

Ooit waren dit drie woonhuizen, maar ergens in 1600 is er een kerkje van gemaakt. Waarvoor en waarom er gescholen moest worden weet ik niet. Maar wij kunnen nu gewoon naar binnen, de deur staat wagenwijd open en wij gaan hier een topdag beleven!

De hele dag zingen?

Ja! Dat kan... en je krijgt er heel veel energie van, dus je wilt eigenlijk niet stoppen en tot laat doorgaan.
Wat heb je nodig?

Allereerst moeten er een dirigent en een begeleider zijn. 

Nou... die zijn gevonden: José Doodkorte zwaait ons met vaste hand en Martin van Broekhove begeleidt ons op de piano. Allebei inspirerend en begeesterd!

Sja... en zonder zangers is het Adiemus natuurlijk niks. En het bewijs, dat ik zaterdag mee heb gedaan vind je hier, ik (zei de gek) tussen drie andere Malle Babbes... Zelfs mijn tanden glimmen van plezier...

Het repeteren, de pauzes in de oude tuin achter het kerkje, natuurlijk even de stad in, en weer repeteren... allemaal dingen, die het een heerlijke dag hebben gemaakt!

En dan... bij thuiskomst een CD in de brievenbus van ons Marjolijn, met daarop... jawel... het Adiemus.

Dank je wel, Marjolijn!!

Eens te meer realiseer ik me, wat een bofkont ik ben...

Oh ja... als je even tijd hebt... hier een hele bijzondere uitvoering, kijk maar eens naar de choreografie...:

Adiemus

.

Vroeger (vroegâ...) zo'n beetje in de jaren 60 was ik fan van een popgroep genaamd The Soft Machine. Een groep met een beetje psychedelische muziek uit Canterbury in Engeland...

Ik had al een gave elpee, waar ik zo nu en dan met een jointje naar luisterde.

Jointjes rook ik allang niet meer en die elpee... geen idee waar die gebleven is... En ook The Soft Machine is ter ziele...

The Soft Machine werd in de laatste jaren (tot 1984) muzikaal geleid door Karl Jenkins en laat die Jenkins nu ineens weer op mijn pad komen... 

Wel een flink aantal jaartjes ouder (net als ik dus), maar toch nog steeds heel aktief in de muziek... 
"The most performed living composer in the world" lees ik ergens...

Componist van (onder andere) het wonderlijke muziekstuk "Adiemus"...

Met een groepje van mijn koor gaan ik dit stuk morgen zingen in Gouda.

Heerlijk! We gaan de hele dag repeteren, van 's ochtends vroeg tot in het einde van de middag! Dat wordt feest!

Je kent de muziek misschien wel, want ik heb gehoord, dat die wel eens bij een reclame is gebruikt...

In dit kleine filmpje zie je Jenkins aan het werk bij het eerste deel:

Natuurlijk ben ik meer van zijn muziek gaan opzoeken.

Heel veel spannende muziek (een beetje Keltisch), wat Requiems, een kinderopera en een mooi en gaaf "Sanctus"... 

Eerlijk gezegd zou ik dat laatste nóg liever zingen.

Maar... het wordt dus het Adiemus... 

Van Karl Jenkins dus! Klik maar eens op zijn naam om te zien wat een indrukwekkend werk hij inmiddels gecomponeerd heeft.

Morgen in Gouda... de hele dag keihard aan het werk... Wish us luck!

.

Spinoza?

.

Op een bankje vlakbij het huis van Henry, in Amsterdam dus, zag ik vorige week dit papier geplakt:

Spinoza???

Even wat dichterbij halen:

Spinoza was een genie en méér dan dat een vriendelijk mens.

Sja... Spinoza...

Ik heb natuurlijk wél van hem gehoord. Een filosoof uit één van de vorige eeuwen.

Na wat gegoogle lees ik, dat hij Baruch heette en Spinoza van z'n familienaam. Portugese joden dus...

En dattie in 1677 in Den Haag is overleden.

Hij was ook wiskundige en politiek denker en... lenzensnijder...

Er is een hoop van hem bekend. Dat kun je dus allemaal op internet vinden.

Zijn beeltenis stond op het 1000 gulden biljet. 

Maar ja... dat heb ik nog nooit in handen gehad. Zo zag dat er uit:

Maar nu... de vraag: hoe komt iemand erbij om 

"Spinoza was een genie en méér dan dat een vriendelijk mens"

goed leesbaar op een stuk papier te schrijven, en dat op een bankje te plakken, zomaar ergens in Amsterdam?

Misschien wist Boudewijn Büch (link heel even laten staan. Dan komt er een prachtige foto van Klaas Koppe!!) het antwoord...

"Boudewijn... zeg eens... wat is er zo bijzonder aan Spinoza? En was het waar, dat het een vriendelijk mens was? En heb jij een idee, hoe het komt, dat iemand na meer dan 300 jaar zijn naam op een velletje papier zet??"

Ik wou, dat hij antwoord kon geven. Ik denk, dat hij wel wat zou verzinnen, want daar was hij goed in...

(Eerste twee foto's: © Henry Kloostra)

(Foto op internet van Boudewijn Büch: © Klaas Koppe)

Boudewijn en Spinoza

.

Vandaag wilde ik een stukje plaatsen met een foto van de hand van Klaas Koppe.

Dat is een Amsterdamse fotograaf, die honderden foto's van beroemde schrijvers heeft gemaakt.

Allemaal stuk voor stuk prachtfoto's!!

Ik heb hem een mail gestuurd met de vraag of ik wat van hem mag laten zien, maar omdat ik daarop nog geen antwoord heb gekregen geef ik jullie de schakel. Klik op:  Klaas Koppe

Je moet ècht even kijken... je weet niet wat je ziet!!!

Het schrijverslijstje... om bij te likkebaarden!

Vooral Henry zal jaloers zijn, want Klaas heeft zeker 120 foto's van Gerard Reve gemaakt!!

En Henry wilde zo graag één, ja gewoon slechts één foto van zijn geliefde schrijver maken...

Nou ja... vandaag geen foto dus. Maar het stukje over Spinoza komt morgen wél, want dat is gewoon van mijn hand.

Op internet kun je de foto zien, die ik bedoel: Boudewijn Büch bij de buste van Baruch Spinoza...

Zoek maar op. Je hoeft alleen maar Spinoza in te piepelen en dan op Afbeeldingen te klikken. Een beetje naar beneden rollen en daar (op ongeveer driekwart) zie je de foto, die ik bedoel: Boudewijn en Spinoza, gemaakt door Klaas Koppe.

Deze schakel werkt trouwens ook: Bou

Nog steeds vind ik het erg... dat hij er niet meer is...   
Misschien vonden jullie hem een eigenwijze sodemieter, maar ik mocht hem graag. Ik hield zèlfs van zijn fantaseren!!                                   

De stem van Maarten

.

Vorige week lag ik even te luieren in de veranda en werd wakker van de stem van Maarten 't Hart.

Ja echt... uit de tuin van Buurman Jan klonk de stem van Maarten.

En hij praatte met Jan.

Ik luisterde er een tijdje naar en dacht... nee... dat kán toch niet? 

Dat Maarten 't Hart in de tuin van Buurman Jan is?

Hier in Haarlem?

Maar hoe meer ik luisterde, hoe meer ik ervan overtuigd was.

Ze stonden daar zo lekker te keuvelen...

" Oh! Wacht even ja... eh... we hebben nog schroeven nodig..."

" Éen of twee?"

" Nou, als je tóch gaat... doe dan maar wat meer..."

En zo overlegden zij een tijdje door.

Toen was het even stil en hoorde ik wat getimmer en gedoe en weer wat overleg.

Elkaar aanvullend:  

Maarten: "Dit moet ik even..."

Jan: "... afzagen."

Er worden maten doorgegeven: "Twee vier en vijf millimeter..."

En steeds maar weer met die stem van Maarten 't Hart.

Je snapt...

Ik ben gaan kijken en wat ik zag... nee hoor... helemaal niet Maarten 't Hart...

Maar wel heel gewoon de klusjesman van Buurman Jan. 
Een man met heel veel donkere krulletjes.

En mét de stem van Maarten...

Ik vlijde mij weer op de divan in de veranda en zakte in volledige ontspanning weg in dromenland...

Schoon!

.

8 jaar geleden had ik borstkanker: een kreng van een tumor, kwaadaardig en snelgroeiend in mijn rechterborst. 
Hier kun je mijn allereerste logje daarover lezen... borstkanker
Twee operaties en 33 bestralingen en nu 8 jaar later kan ik goed nieuws melden, en daarmee gaan we lekker en opgelucht deze nieuwe week  in:

Mijn mammografie was goed: "Yes! Yes! Yes! Schone Tieten!!"

En... ik hoef pas over twee jaar terug te komen.

Dat is toch een feestje waard?!

Joehoehoehoe!!! Zie je wel.... ik kan vliegen!!

Observeren

.

Ik mag graag naar mensen kijken.

Mijn ogen staan zowat op steeltjes van het kijken.

En ik zie alles, ja... echt waar!

Soms nietsnoemenswaardige dingetjes en soms denk ik: "Heee..." of 

"Haaa...." (dat kan ook!)

Zo zag ik van de week, toen ik ergens koffie aan het drinken was, een man zitten, die zijn suikerzakje openscheurde en nadat hij de suiker in zijn koffie had laten glijden, het afgescheurde stukje terugdeed in het suikerzakje.

En meteen herkende ik dat!

Ik doe dat namelijk ook... Alleen niet met suikerzakjes, want ik mag geen suiker, maar wel met het koffiemelkzakje (creamer)

Kijk... dit bedoel ik:

Je scheurt er dus eerst een stukske af...

En je vouwt dat stukske dubbel, ja... dat hoort erbij!

En nadat je de creamer in je koffie hebt gedaan doe je het afgescheurde dubbelgevouwen stukje in je lege creamerstickie:

Nou ja... zo dus. 

De bedoeling is, dat je niets meer ziet van het afgescheurde stukkie!

Ach... het is geen wereldschokkend nieuws.

Het is gewoon een observatie. Niet meer en niet minder...

"Dag, moeder van Roosje..."

.

Van de week, tijdens een fietstocht, liet een automobilist mij heel beleefd voorgaan en ik hoorde hem iets uit het open raam van zijn auto roepen.

Ik stapte af en liep even terug.

Misschien was het iemand die hulp nodig had.

Maar nee...

Het was een man, die zei: "Dag moeder van Roosje!"

Ik keek blijkbaar zeer verbaasd, want hij zei: "Ja, mijn haar is er af. Ik ben het, Max, de vader van Mindel"

En toen zag ik het: het was Max, de vader Mindel.

Hij zei:  "Doe de groeten aan Roosje!"

Ik moest wel lachen, om deze situatie, dat je je elkaar alleen herinnert als zijnde de vader of de moeder van...
En ik moest meteen denken aan vroeger, bij het hek van de kleuterschool, dat er dan een kindje op me afstapte en zei: "Moeder van Roosje, mag ik bij jullie?" 

Ja... het moet maar eens gezegd: 

"Ik ben er heel trots op om de moeder van Roosje te zijn!" 

En voor Roosje: "De groeten van Max, de vader van Mindel!"

Tekst van Pooh

.

Als geruime tijd staat er hier rechts in de kolom een tekstje uit Winnie the Pooh.

"What day is it,?" asked Pooh.

"It is today," squeaked Piglet.

"My favourit day," said Pooh.

Ik hou van die beer.

En van het verhaal van die beer, geschreven door A.A. Milne.

Er staan mooie en wijze teksten in het boek en zo nu en dan zal ik er eentje in de aandacht brengen.

Zoals deze, voor deze mooie woensdag:

Piglet (oftwel Knorretje) en Pooh, zijn grote vrienden.

Op een dag zegt Piglet: "Hoe spel je "liefde"?

En Pooh zegt: "Dat kun je niet spellen, dat voel je".

Dat bedoel ik.

Zulke kleine juweeltjes...

Uit de piepzak...

.

De afgelopen tijd heb ik behoorlijk in de piepzak gezeten.

Rare uitdrukking eigenlijk: "in de piepzak zitten"...

Wat is dat dan... die piepzak? En hoe kom je zover dat je er in terecht komt? En beter nog: hoe kom je er weer uit?

Het genootschat "Onze Taal" laat dit zien: klik maar even op piepzak dan lees je meteen, dat ik me grote zorgen heb gemaakt.

Jawel...

En hoe komt dat dan?

Sja... als je eenmaal kanker hebt gehad, dan kun je er bijna niet omheen, hoe positief je ook ingesteld bent: ergens pijn, een bultje of een vlek... het zijn allemaal bedreigende zaken...

En ik had een aantal kwalen, waar ik nu even niet over ga uitwijden, maar waardoor ik de bodem van de piepzak zag.

Gelukkig is daar nog zoiets als een medisch circuit.

En bloedonderzoek heeft uitgewezen, dat ik geen kanker heb!!

Je snapt: ik sprong een gat in de lucht.

Wat ik wél heb, dat laat ik maar in het midden. Ik ga er niet over zeiken. Ik ga gewoon door met ademhalen en van het leven genieten. Dat is een recht, dat ik me verworven heb. En dan recht laat ik me lekker niet afnemen!

Lieve webbies...

Ik heb veel steun van jullie ontvangen.

En daar ben ik heel dankbaar voor...

Vergissinkje...

.

't Was eigenlijk een vergissinkje: dat blogje van afgelopen vrijdag.

Vergissinkje in de "administratie".

Maar ja... wie A zegt kan ook B zeggen, dus ach... waarom niet gewoon verder met het blog? De vakantie moest maar eens afgelopen zijn.

Ik ga weer serieus aan de slag... en wel vanaf morgen. 

Vandaag nog even pierewaaien en rotzooien... 

Een beetje van dit en een beetje van dat...

Tot morgen dus!

Gestresst?

.

Voel je je gestresst? Opgejaagd en in de war?

Rusteloos met het gevoel nergens tijd voor te hebben?

Dan heb ik voordat je het weekeinde in gaat een bijzonder muziekje voor je.

Zet het geluid maar redelijk hard. Of doe je "oortjes" in.

Leun even achterover en doe niks.

Alleen je ogen even dicht en geef jezelf de tijd.
Al is het maar een deel.
Al is het maar 2 minuutjes.

Heb je de volle 26 minuten geluisterd? Lukte het om helemaal niks te doen?

Of ben je al weer aan het stressen?

Neem toch eens de tijd. Gewoon... voor jezelf...
Ik ga nu ook even ontstressen en naar Song of the lake luisteren, want van die kleine krolse kat in huis krijg ik zo nu en dan de "senuwe!"