30/09/2019

Shana Tova

.
Het Joods Nieuwjaar is begonnen en ik wens al mijn joodse vrienden en vriendinnen, familieleden en andere verwanten een heerlijk mooi, zoet en goed nieuwjaar toe.
SHANA TOVA! (shana= jaar en tova=goed)
Het is de gewoonte om bij het vieren van het nieuwe jaar een appeltje te eten, gedoopt in de honing:


Daarbij blaas je op de sjofar, dat is soort van trompet, gemaakt van een ramshoorn, waarmee je het oude jaar wegblaast en alle demonen de ruimte in. Hup... weg ermee.
Ook roept de sjofar op, om onze daden te onderzoeken en te kijken of we wel oprecht zijn geweest...
Dit is mijn sjofar:


Ik heb me rot geoefend om er geluid uit te krijgen.
De buren werden er gek van...
Misschien volgend jaar? 



SHANA TOVA!


27/09/2019

Groene eitjes!

.
Altijd ik bij ons Dienie in Brabant (Klaproos)  logeer krijg ik weer wat mee naar huis.
Dit keer twee potten met zelf ingemaakt zoetzuur (was heeeel lekker bij de nassi!) 


en mooie zelf beschilderde steentjes:  


en... een doosje met eitjes: en één van die eitjes was groen!
Enkele kippen van Alexandra, een goeie vriendin van Dienie, leggen namelijk groene eitjes.
Het zijn Schijndelaars. Hele mooie witte kippen.
Kijk maar eens naar deze  foto's, die Dienie bij Alexandra gemaakt heeft.
Op de eerste foto zie je meneer de Haan:


En hier, deze witte kippetjes leggen dus van die mooie groene eitjes:


Ze zijn er ook in het grijs met wit:


Wat een lieverdjes...
En dan ook nog groene eitjes leggen.
Jullie denken dat dat niet kan... groene eitjes?
Alleen met pasen en dan zelf geschilderd?
Helemaal niet!
Het zijn echt heerlijke mooie groene, zelfgelegde eitjes...
Kijk hier is een doosje vol:


Ik heb deze foto van het web gepikt, want ik dacht pas aan dit blogje toen ik het eitje al gepeld had.
Dit was dus mijn eitje:


Het onderste eitje was het groene eitje van de Schijndelaar...
En lekker dat het was!
Hier in mijn salade:


Zie je dat mooie gele dooiertje?
Dat komt van het buiten rond scharrelen en wurmpies en allerlei zaadjes pikken.
Die kippetjes hebben een mooi leven bij Alexandra op de boerderij.
Bij elk hapje zei ik: dank je wel kippetje!
We hebben een nieuwe term bedacht voor het eten van zo'n lekker eitje: orgastisch eten. 
Echt wel!

26/09/2019

Willem

.
Vorige week waren we uitgenodigd voor een boekpresentatie.
Een vriend van ons heeft een boek geschreven over zijn nieuwe, blije huisgenoot, genaamd: Willem.
Willem is een hond. Een hele blije en lieve hond, die vier-en-een-half, ja echt! 4½ jaar in een asiel heeft gezeten in Spanje.
Kijk... hier is hij met Hans, de schrijver van het boek, een foto in het Haarlems Weekblad:


Ik kende Willem natuurlijk al wel, want hij woont sinds begin maart bij Hans en Joke.
En Willem is de gelukkigste hond van het hele Westelijk halfrond!
Eindelijk een huis en twee huisgenoten, die dol op hem zijn en zielsveel van hem houden.

Toen Hans zijn praatje deed op het podium kwam Willem gezellig bij hem staan en keek hem aan met zoveel liefde... ja... zo is Willem!
En Hans, die had natuurlijk een shirt aan met de naam van zijn hond er op...


Achter Hans zie je een banier met de naam: "Prozus"... dat is een kleine, betrokken stichting, die zwerfhonden uit Spanje naar Nederland haalt. Leuke, sociale en gezonde honden, die een thuis verdienen en een mooi leven met fijne wandelingen en zo nu en dan (of vaak) een aai en een knuffel.
De "zus" staat voor: Zwerfhonden Uit Spanje.


Omdat er die dag een groot artikel in het Haarlems Dagblad had gestaan waren er nogal wat mensen in het cultureel centrum, waar het boek ten doop werd gehouden.
Heel gezellig. En Willem liep er lekker ontspannen rond...


Natuurlijk hebben we het boekje gekocht en eenmaal thuis ben ik het meteen gaan lezen.
Ik zit er af en toe met een brok in mijn keel bij.
Zo liefdevol is het hele proces van de "inburgering" van Willem beschreven.
Want toen Willem eenmaal bij Hans en Joke woonde wilde hij ze ook nooit meer kwijt en het was best moeilijk om hem te leren, dat als ze boven aan het slapen waren, dat ze dan niet écht weg waren.
Ik zag het helemaal voor me.
Maar met heel veel geduld is Willem aangeleerd, dat als Hans en Joke gaan slapen, dat ze dan niet weg zijn, maar gewoon nog in huis. En dat hij dan gerust lekker en veilig op de bank mag liggen knorren.

Echte hondenmensen zijn het!
Ik voel gewoon de liefde van de hond naar die twee toe.
En andersom natuurlijk ook.

Het boekje zit vol mooie verhalen en tekeningetjes, gedachten-wolkjes van Willem en mooie spreuken over honden.

Hier een gedachtenwolkje van Willem:

"Elke keer als ze tegen me praten, zeggen ze Willem en heel lieve woordjes. Dat zal wel betekenen dat ik Willem heet. Ik heet Willem. Best een leuke naam! Die meneer noem ik voortaan baasje en die mevrouw vrouwtje. Baasje, vrouwtje en Willem. Wij drietjes zijn dus een roedel..."

Dat is toch om tranen van in je ogen te krijgen.
Prachtig!

Compliment, Hans!"



Wil je meer weten van ProZus?  Klik dan even hierop: ProZus

Willem van Spaanse asielhond tot blije huisgenoot geschreven door Hans Cuppen

25/09/2019

Nog even van Dam tot Dam

.
Wat een groots spektakel was dat: de Dam tot Dam-loop van afgelopen zondag...  geweldig!
Ik wou dat ik kon rennen, dan deed ik een keertje mee.
Maar helaas... ik kan niet rennen...
We gingen naar het NEMO, het schitterende wetenschapsmuseum dat in het Oosterdok in Amsterdam ligt. De IJtunnel gaat er onderdoor, dus... wij zijn op het Zomerdak van het NEMO geklommen en hebben de start van de Dam tot Dam gezien!
Je moet goed kijken, maar hier zie je rechts de eerste renner, die om 10:19 startte. Daarna volgden meer dan 40.000 renners. Bijna de hele dag door werd er gestart.



Niet lang daarna stroomde het parcours vol.
Ik was gek genoeg helemaal ontroerd bij het zien van deze bikkels.
16 kilometer hard lopen. Echt geweldig!


Na de koffie op het Zomerdak van NEMO gingen we weer naar beneden en zochten we een andere plek op om de hardlopers aan te moedigen.
Hier konden we de bikkels de IJtunnel onder het NEMO in zien rennen. Dit was een grote groep van de KLM. En meteen zie je ook het NEMO. Op dat dak zaten wij dus eerst heel riant:


Hup! Op de fiets op de pont naar Noord, waar we een hele tijd op een brug hebben gestaan.
Daar zagen we ze uit de IJtunnel komen.

Yo Yo Yo... zet 'm op!! Sommigen zwaaiden naar ons. Ze waren blij met de aanmoediging.


Daarna verder naar de Buiksloterdijk, waar een koorvriendinneke woont.
Zij stond daar om haar man aan te moedigen.
Hup Hielke Hielke Hielke...


De stroom die langs haar huis kwam was oneindig, leek het wel.
We hebben onze longen uit ons lijf geroepen, toen we ontdekten, dat veel renners hun naam op hun shirtje hadden.
Hup Arjan, hup Irene, hup hup hup hup...

Wat een heerlijke dag. 
Het was net of ik de Dam tot Dam zelf gelopen had...
Dus... deze topdag afgesloten met een welverdiend biertje bij Henry op het balkon. 

24/09/2019

Het duikstertje op de dukdalf

.
Eerder al heb ik iets geschreven over een Amsterdamse kunstenaar, die kunstwerken achterlaat op onverwachte plekken. Het ging toen om de mozaïeken van Fabrice (klik)
Sja... als je verloofde in Mokum woont en je fietst of wandelt er gezellig samen een beetje rond, dan valt je oog nogal eens op iets geestigs.
Zo ook afgelopen zaterdag.
Na het avondeten maakten we een rondje. Het was mooi en zacht weer en we liepen achter het Entrepotdok langs en ineens viel mijn oog op een piepklein beeldje, dat boven op een dukdalf stond.
Een beeldje van misschien maar 20 centimeter hoog: een duikstertje. Ze staat op het punt om in het water te duiken:


Kijk... daar staat ze. Bijna hoor je al de plons waarmee ze in het water terecht zal komen.
Maar nee... dat is dus niet zo, ze staat daar goed vast.
Ze is gemaakt van epoxy, een soort hars, als ik het wel heb. En de kunstenaar heet Frank de Ruwe, die zichzelf Frankey noemt. 

Hier zie je de dukdalf wat beter en ook hoe klein het duikstertje is:


En tot slot... iemand (je weet wel wie)  probeerde er in te klimmen, maar mooi, dat het niet lukte.


Frankey heeft de stad Amsterdam al heel veel kunstwerkjes nagelaten.
Ik zal daar in de loop van de tijd wel eens wat van laten zien.
Maar vandaag dus alleen het Duikstertje.

Hier nog een foto van het WWW, zodat je haar wat beter van dichterbij ziet:





23/09/2019

geintje...

.


Een goeie bitterbal op z'n tijd is best wel lekker...
En het schijnt dus goed voor je conditie te zijn...
Dus eh... doe mij maar een portie.
En neem er zelf ook een!

.

20/09/2019

In Brabant

.
Met mijn NS-kaart ben ik gisteren dwars door het land gereisd om naar mijn lieve vriendinneke Dienie te gaan, die mooie misbaksels had gebakken...
Ik bleef een nachtje logeren, want anders is het zo'n gedoe.
Zij komt mij altijd ophalen van het station in Deurne. 
Dat is voor haar in totaal 80 minuten rijden. (4 x 20 minuten!)
Vonden we voor 1 dag een beetje veel.
Dus we verdeelden de rit over twee dagen.

Hier fotootje van vorig jaar, van toen ik nog bruin haar had:


Altijd lachen met Dien!
En heerlijk gastvrij.
Dank je wel!!





19/09/2019

Het Korenlint...

.
Ja, afgelopen zondag was er dus het Korenlint, tijdens de Open Monumentendagen hier in Haarlem.
Een groot feest met overal koren, die in de mooiste locaties optraden.
Mijn eigen koor had twee optredens in twee bomvolle zalen...
We vierden tegelijkertijd ons 400ste optreden!!
Kijk, een volle zaal en wij staan achterin klaar om al zingend naar voren te lopen...


Onze dirigent weet ons werkelijk goed te inspireren.
Ik vind haar geweldig!


Tussen de optredens door hebben we nog een ander koor bewonderd: Haarlem Voices, met muziek van Eric Whitacre...
Ik heb wel eens over hem geschreven. Klik maar eens op:  GoudenLicht
Dit zijn zijn de zangers van Haarlem Voices, mooi en jong en ex-leerlingen van de koorschool in Haarlem.


En hun stemmen... ik krijg er tranen van, zo mooi!
Na ons eigen laatste optreden zijn we nog weer terug naar de Philharmonie gelopen om een optreden van Coro Cantoro mee te maken.
Twee van mijn vriendinnekes zingen daarin.
Het koor zingt Cubaanse liederen en hun dirigent is ook een echte warmbloedige Cubaan...
We zaten vooraan op de grond, zo vol was het!


Een dag met een randje, lekker afgesloten met een borrel in het café...
Zo'n dag kan nooit meer stuk!
Olé!

Nog nooit iets gehoord van mijn koor?
Klik dan even op Vrouwenkoor Malle Babbe. Dan krijg je een klein mooie stukje te horen, als je op het pijltje vlak boven de eerste foto klikt.




18/09/2019

Pelle en de berg

.
In Stockholm, toen ik op de boot naar Finland stapte zag ik dit:


PELLE...

Best een ingewikkelde plek om een naam neer te zetten. Misschien is het er wel neergezet door een verliefde tiener... Want ja, als je verliefd bent, dan haal je gewoon halsbrekende toeren uit, toch?
Eenmaal thuis ben ik zomaar op de naam PELLE gaan neuzen op het web.
Ik vond de kunstenaar Pelle Perlefelt uit Stockholm: http://www.pelleperlefelt.com/
Daar ben ik maar eens een soort van ingedoken. Wie is dat en wat doet-ie?
Pelle Perlefelt is een kunstenaar van 53 jaar. Hij heeft heel wat gemaakt. Zoals hieronder een schilderij van graffiti en rotzooi... Haha, net een echte muur dus, maar dan ook weer niet, want het geheel is een olieverf schilderij.


"Alley"

Dit ook... ik dacht eerst dat het gewoon een beetje graffiti was, maar nee dus. Pelle heeft een huis geschilderd, compleet met graffiti.
Vind ik wel geestig.



"Tagged house"

Ik heb verder een beetje in zijn werk zitten snuffelen.
Dat is het mooie van het www. Je kunt werkelijk álles vinden! 
Toen zag ik deze berg...


"a man in a house, thinking of a mountain"

Deze berg...
Die ken ik!
Die heb ik tig keer beklommen in mijn jonge jaren: de Hühnerstütze vlak bij het huisje op de berg. 
Echt wel!
De Hühnerstütze (klik) bestaat. En we hadden er altijd heilig ontzag voor...
Steil en moeilijk.

Waar het zoeken naar de naam PELLE al niet toe kan leiden...

13/09/2019

Het Korenlint

.
Komend weekend vindt er hier in Haarlem een groot evenement plaats: 
Het Korenlint.


Er doen maar liefst 108 koren mee en elk koor zingt in een bijzondere locatie, want het is dan ook nog eens Open Monumenten Dag.
In heel Haarlem staan de deuren van de mooiste monumenten wagenwijd open voor bezoekers en luisteraars.
Het wordt een knalfeest, dat kan ik je al wel vertellen.
Natuurlijk is mijn koor ook van de partij: Vrouwenkoor Malle Babbe:



We hebben twee optredens: 
de eerste keer om 12 uur in de Philharmonie in de Van Warmerdamzaal en 
de tweede keer om 14 uur in het gebouw van Zang en Vriendschap in de Jansstraat.
Woensdag hebben we nog eens heerlijk gerepeteerd om komende zondag te stralen en te schitteren.
Kom je ook luisteren?

Hier vind je overigens alle andere koren die optreden en ook wáár ze optreden:


In het Coro Cantoro zingen twee van mijn vriendinnekes mee. Ik ga luisteren, zondag om 16:30 in de Philharmonie... 








12/09/2019

Aboriginal kunst en Lucinda Riley

.
Eén van de Zeven Zussen Boeken van Lucinda Riley speelt zich af in Australië in "The Outback": het binnenland om het in het Nederlands te zeggen. In een enorm afgelegen gebied...
En daar, in het centrum van Australië wonen veel van de oorspronkelijke bewoners: de Aboriginals.
Ik ben altijd al groot bewonderaar geweest van de Aboriginal-kunst. Heb er zelfs een boek en kaarten van, waar ik een keer meer over zal vertellen.
Maar nu over de Aboriginals in het boek van Riley, en natuurlijk over de kunst.
Ik dacht al lezende, dat ze maar wat namen had verzonnen.
Maar nee... niks verzonnen.
De eerste bijvoorbeeld is Geoffrey Bardon. Hij is geen Aboriginal, maar gaf les aan Aboriginals en dat wordt dan in het verhaal verweven. Hij stimuleerde zijn leerlingen om patronen in het zand te tekenen. 
Hier zie je hem tussen twee schilders waarmee hij nauw samenwerkte en daarachter een voorbeeld van die Aboriginal kunst: met veel stippen...


Dan heeft Lucinda Riley het over Clifford Possum. Ik zou het boek weer moeten lezen om er achter te komen waar hij ook al weer in het verhaal voorkomt.
Dit is 'm en meteen daaronder werk van hem, waarvan je misschien denkt: oh... stippies.
Maar alles, echt alles heeft een betekenis.



En tot slot heeft ze het over Frances Abraham. Een geweldige kunstenaar. Maakt prachtige dingen. Onder zijn foto zie je ... het paradijs! 



Heel divers, de Aboriginal kunst.
Het spreekt mij enorm aan en ik denk er over om "Parel" nóg een keer te gaan lezen, omdat het over Aboriginals gaat en over hun kunst.

11/09/2019

Masterclass over GELUK

.
Van de week maakte iemand mij attent op een uitzending op tv van een Masterclass van Erik Scherder.
Hij is hoogleraar neuropsychologie, die de wetenschap toegankelijk maakt.
Als hij iets over onze hersenen vertelt, dan snap ik het meteen!


Deze Masterclass ging over geluk. Over hoe je zelf je eigen geluk kunt beïnvloeden.
En wat de drie belangrijkste dingen zijn die maken dat je je gelukkig kunt voelen.
Natuurlijk ga ik hier niet de hele uitzending bespreken.
Kijk maar hier:

Maar ik wil je tóch die drie dingen niet onthouden.
Zoals ik het vertel is het natuurlijk lang niet zo interessant als wanneer Scherder het doet, daarom tóch gaan kijken. Is erg leuk!

Hier de drie gelukkig makende dingen:
1. Tel je zegeningen. Ja, echt... bij het wakker worden denk je aan de goeie dingen in je leven. 
2. Doe iets aardigs voor iemand zonder er iets voor terug te verlangen. Hele goeie!!
3. Blijf in beweging en dan vooral buiten.



Nou... doe er je voordeel mee.
Enne... vooral blijven lachen! Lachen is een emotie die er toe doet. Echt waar!
Daarom hier even een klein filmpje. Je ziet iemand die de slappe lach heeft en ... ik moet er zoooo om lachen!
Zelfs de buren hoorden mij:





10/09/2019

Choco-pasta en palmvet

.
In Verona zag ik op het grote plein (het Piazza Bra) op een muurtje een klein jongetje zitten.
Het zat daar helemaal alleen.
Gewoon een klein jongetje dat daar door z'n ouders neergezet was. Ga jij daar maar even zitten, bambino. Nee niet huilen... No no no... 
Hier... hier heb je een pot Nutella en een lepeltje en ga dat maar lekker op zitten smikkelen. Dan kunnen papa en mama even een terrasje pakken...
Echt waar, zo moet het gegaan zijn. Ik zag dat jochie met een verlekkerde blik de pot Nutella helemaal leegeten.
Ik was helemaal weg van dat jochie en van dat smoeltje met de choco-pasta om z'n bekkie.
Geen foto gemaakt, helaas.
Maar eenmaal thuis dacht ik: ik zoek wel een foto op internet.


Maar... al zoekende en speurende naar foto's kwam ik ook iets anders tegen.
Het gaat over de ongezondheid van Nutella.
Wist jij... dat er 50% suiker in zit?
De helft suiker!!
En dat niet alleen: er zit voor één derde... palmvet in!!
Eén derde van het meest ongezonde vet dat er bestaat. Het is echt niet zo onschuldig als je denkt.
Tenminste... palmvet... dan denk je toch aan een mooi stil strand met waaiende palmbomen.
Nou... me hoela!


Jammer, dat mijn beeld van het snoepende chocolade jongetje verstoord is.
Maar ik zou wat graag terug gaan en die ouders willen waarschuwen. 
Geef het niet!!
Ons lichaam is niet geschikt voor dit vet... we krijgen er ernstige hartkwalen van...


Tot slot heb ik hier nog een hele interessante site, waar je er alles over kunt lezen. 
Doe maar... en kijk eens wat je op je brood smeert...

https://www.jasperalblas.nl/de-waarheid-over-transvetten/