.
Vorige week heb ik “Les petits mouchoirs” gezien. Een Franse film met als hoofdthema: vriendschap.
Het verhaal gaat over een groepje vrienden, dat elkaar al jaren kent en elk jaar drie weken vakantie viert in het vakantiehuis van een van hen, Max (acteur François Cluzot lijkt sprekend op Dustin Hofmann!).
Who is who?!
Een van de vrienden, Ludo, krijgt vlak voor de vakantie een ernstig verkeersongeluk, waardoor hij in coma raakt. De hele vriendengroep is vol verdriet en compleet in de war.
Max en zijn vrouw nodigen de vrienden – net als altijd – ondanks de ellende toch uit in hun vakantiehuisje aan de kust, want: “Ludo zou het immers zo willen”. Ze besluiten alleen een week korter te gaan dan anders.
Wat volgt zijn twee weken vol zon, mooie mensen, zwoele avonden, confrontaties en ontboezemingen.
De tragische gebeurtenis maakt heel wat los bij het vriendengroepje: zo bekent de getrouwde fysiotherapeut Vincent zijn heimelijke liefde voor Max.
Eric en Antoine kampen beide met oneindig liefdesverdriet en Marie gooit al blowend en rebellerend olie op het vuur…
Als Ludo eenzaam en alleen in het ziekenhuis overlijdt rijst de vraag: “Hadden we niet bij hem moeten blijven, hadden we hem niet moeten steunen in zijn laatste uren, in plaats van aan onze eigen genoegens te denken…”
Ik zag de film met twee van mijn vrienden in de Filmschuur in Haarlem en na afloop, bij een glaasje hebben we er nog lang over nagepraat. Ja… het heeft heel wat bij ons losgemaakt.
Die nacht natuurlijk geen oog dicht gedaan.
Hier nog een mooie tekst uit Tibet:
Friendship is the flower growing by the side of the road.
Never try to pluck it or to posses it, and it will blossom for you...
.
