bijna klaar...

......iedereen alvast bedankt......

NOG 3

Ha, als ik dat zie staan: NOG 3, dan moet ik denken aan de bestralingen, die was ik ook aan het aftellen.
Nu ben ik aan het aftellen voor het beëindigen van dit WEBLOG....

Het is vandaag 17 juli en precies 59 jaar geleden werd mijn broertje geboren.

We woonden toen op de Korte Zijlweg in Overveen. Ik was net 3 jaar en hing uit het raam op de eerste verdieping en riep naar een meneer, die langs liep: "Ik heb lekker broertje, jij niet......
Ik was wel jaloers op het broertje. Tot dan toe was ik de jongste van de 4 meisjes en nu ineens waren alle ogen gericht op dat kleine ventje.
Maar goed, na een hele moeilijke jeugd.... (hahahaha, nee hoor: ik had een hele gezellige, zonnige jeugd!) werd mijn broer gewoon een goeie vriend van me.
59 jaar is hij vandaag geworden.
Dat is ouder dan Klara en bijna ouder dan Cecile.
We zijn onze zussen allemaal aan het overleven.

Hé broertje.....

gefeliciteerd met je verjaardag...

van je zus!

EEN GEWONE DAG IN JULI

het zandvoortse gepensioneerde vissertje...

Ja, als je van plan bent te gaan stoppen met je weblog en je wilt toch nog wat schrijven om de 60 verhaaltjes vol te maken, dan zit er, op dit moment althans, niets anders op dan een gewone dag in juli te beschrijven....
Ik word wakker om kwart voor 5. Is dat gewoon? Voor mij wel. Ik word vaak vroeg wakker. De ene keer draai ik me nog een keertje om en de andere keer sta ik op, zet een potje thee en ga kijken of de computer het nog doet. Dat wil gewoon zeggen: heb ik e-mail? Kan ik nog iets toevoegen aan mijn VKblog? Zijn er nog leuke plaatjes te downloaden?
En voor je het weet ben je een uur verder en wil je niet eens meer naar bed.
Vanochtend echter wel. Ik doe de gordijnen en de ramen wagenwijd open en duik er nog even in.
Een soort Luft-Kur-Ort. Voelt lekker aan. Veel frisse lucht om de dag mee te beginnen.
Dan.... ineens word ik om kwart over 8 wakker. Oh jee, ik moet mijn medicijnen nog nemen. Maar dan sta ik toch echt op.
Een licht ontbijt, aankleden en nog wat in de tuin scharrelen. Ik ga vandaag niet zwemmen, want anders kom ik te laat op mijn Nordic Walk-date.
Ik heb namelijk een afspraak om te gaan "wokken" met Ellen in Middenduin.
We komen ongeveer gelijktijdig aan en lopen het rondje omgekeerd. Alles ziet er dan weer een beetje anders uit. In de tussentijd bespreken we de wereldproblematiek en in no time, maar toch een uurtje later staan we weer bij de fietsen.
Dan is het toch echt tijd voor een cafféine-shot en in Het Koffiehuisje in Overveen gaan we verder met lullen, maar dan met een paar heerlijke cappuccino's.
Nog steeds gewoon, vind je niet?
Rond lunchtijd ben ik weer thuis en ga lekker in de tuin zitten met mijn boterhammetjes en glaasje karnemelk. De zon schijnt lekker en het is heel stil hier achter.
Raar genoeg slaat er daarna een kritiekje toe. Dat betekent: even de ogen sluiten.
Ik vlij mij lekker op de stretcher en slaap een half uurtje. Precies genoeg om me weer fit te voelen.

Om half 4 heb ik bij de bushalte afgesproken om met Joke naar het strand te gaan. We stappen uit op de Kop van Bloemendaal en lopen naar Zandvoort.
Daar, bij "Nummer 8 ", gaan we aan de wijn en een hapje en nog een hapje en Joke neemt nog een of andere zeer zoete lekkernij toe. (Ik ben van de suiker af, dus neem alleen een kop koffie toe)

Joke vertelt met handen en voeten....

Het is heerlijk bij "Nummer 8", heel rustig. Geen yuppentent, maar gewoon: What you see is what you get.
Ik heb zowaar mijn fototoestel bij me en maak een stuk of 19 foto's.
Een heel erg spastische man zit vlak bij ons met zijn vrouw. Hij krult zijn handen om zijn bierflesje en drinkt het hevig schuddend leeg.
Ook een dikke sigaar gaat van links naar rechts voordat hij een trekje kan nemen. Maar hij geniet met volle teugen, zie ik. En wat ook leuk is: ze hebben elkaar veel te vertellen. Hij praat moeilijk, maar hij lult de oren van haar kop. En zij lult terug. En lacht lief naar hem.
Heel gewoon, nietwaar?
Om kwart over 7 zijn we al weer bij het busstation en sjoemelen 3 strippen in plaats van 4 bij de buschauffeur. We lopen vanaf de Volksuniversiteit naar de Raaksbrug. Ik ga naar links en Joke naar rechts.
Nog steeds allemaal heel gewoon.
Als ik thuis ben doe ik mijn schoenen uit en strooi het zand wat er nog in zit op het terras.
Ik ga nog even schrijven... nog even puzzelen... wat lezen in de tijdschriften, die ik van Ellen kreeg... en dan...
dan ga ik knorren. 't Is mooi geweest voor vandaag.
Deze heel gewone dag is op. Over en uit.
Slaap lekker! Ik ga gewoon slapen.

nog 4 te gaan....

AFRONDEN

Ja, dat staat er maar zomaar:
AFRONDEN..... Wat ik daarmee bedoel is dat ik deze weblog ga afronden.
Ik vind het mooi geweest. Of bijna mooi geweest: er zijn, met deze mee, 55 bijdrages gepubliceerd en ik vind het opeens welletjes.
Nog 5 en dan heb ik er 60 geschreven.... Dan is het verhaal klaar.

Wat ik hierna ga doen???
Ik weet het nu nog niet, maar ik laat het wel weten.
Onder een pseudoniem schrijf ik nu voor de Volkskrant. (Als je het echt wilt weten krijg je van mij de URL.)
Wie weet ga ik voor de Volkskrant wel onder mijn eigen naam schrijven...
Iets met poëzie? Iets met foto's? Wie weet!
In ieder geval niet meer over de borstkankersituatie. Dat zit namelijk wel goed.
Niet meer: IK DACHT DAT IK VLIEGEN KON...

nee......

IK KAN VLIEGEN!!!

EN HOE!

Ik laat het je weten, wat ik ga doen.
In mijn laatste weblog krijg je een nieuw "adres" waar ik in ga publiceren.
Het groeit en borrelt.

Maar eerst nog 4 te gaan...

VRIENDEN

I believe that friends are angels who lift us up when we're too weak to fly.