STRAND

Zo goed als ik me tijdens de hele bestralingsperiode voelde, zo pokke voel ik me nu af en toe.
Ik ben vaak verkouden, heb de ene na de andere blaastontsteking, extreem vermoeid bij de minste of geringste inspanning. Niks voor mij allemaal, maar het ís er wel en ik dien me er doorheen te slepen, geloof ik.

Omdat ik steeds zo benauwd ben ga ik naar het strand om langs de vloedlijn te lopen. Iemand heeft me het advies gegeven, dat het wel eens goed zou kunnen zijn voor de bronchiën.
Het lijkt me geen gek idee om maar eens naar dat advies te luisteren.
Dus met de bus, uitstappen bij de Kop en dan richting IJmuiden.




Ineens zie ik mezelf lopen: kop voorover, donker en somberend. Alsof ik enorme tegenwind heb, terwijl het toch nauwelijks waait.
Ik denk: "Verdikkeme Lou, wat krijgen we nou? Zie jezelf eens lopen... Da's toch geen gezicht! Oi va voi, je lijkt wel 100. Waar is je beroemde spirit? Dit kan echt zo niet langer, zo wordt het toch alleen maar erger..."



En ik heb het nog niet gedacht of ik moet om mezelf lachen. Ik recht mijn rug en kijk eens, waar ik ben: op het strand dus. Links de zee, lekkere golven met in de verte een paar grote zeilboten. Voor me de havens van IJmuiden, rechts de duinrand. Ik snuif de lucht op en voel me groeien. Het sombere gevoel verdwijnt bijna meteen.
Ik steek mijn armen in de lucht (eerst om me heen kijken of er niet al te dichtbij een toeschouwer is, want zo ben ik nou ook nog wel weer...)

Gelukkig, ik ben er weer. Ik voel, dat ik gemakkelijker loop.
Het zingt weer een beetje in mij.

Het zal allemaal nog wel even duren: de gevolgen van de bestralingen zijn niet niks. Er is veel kapot gemaakt en het lichaam is hard aan het werk alle rotzooi op te ruimen en nieuw weefsel aan te maken.
Daardoor is mijn weerstand verminderd.
Daardoor ben ik zo snel moe.
Het wordt tijd om op het Internet te gaan snuffelen: hoe verbeter ik mij immuunsysteem? Wat kan ik allemaal zelf doen?
Als ik 's middags thuis kom krijg ik de uitslag van de longfoto's en van de longtest: ALLES IS GOED! Geen gekke dingen te zien. Alleen een lidteken nog van de gekneusde long van het ongeluk van vorig jaar.
En de longtest is boven verwachting goed. Ik heb een longinhoud van 95%. Dat is naar mijn idee buitengewoon goed....
Ik maak me geen zorgen meer. Daar heb ik geen zin meer in, en geen tijd!
Ik ga weer voort en heel veel lachen, lachen, lachen!

EVEN TUSSENDOOR

‘ ¿Qué es poesía?’ dices mientras clavas
en mi pupila tu pupila azul.
‘ ¿Qué es poésia?” Y tú me lo preguntas?
Poésia……eres tú.


“Wat is poëzie?” vraag je,
terwijl je blauwe ogen in de mijne kijken.
“Wat is poëzie?” En dat vraag je aan mij?
Poëzie……dat ben jij!

Gustavo Adolfo Bécquer ( 1836-1870 )

TO DIP OR NOT TO DIP

Ja, daar zijn we weer!

Eigenlijk was ik niet van plan om nog te bloggen (vreemd werkwoord eigenlijk), maar na een sessie Nordic Walking met Ellen in het prachtige Middenduin kom ik er toch op terug.

Ellen had nog eens gekeken of ik nog iets in het Praathuis had geschreven. Niet dus... En toen ze zei, dat ik, als ik de hele periode toch had afgesloten het Praathuis ook wel kon afsluiten, moest ik toch even slikken.
Er zit namelijk heel veel werk in en omdat nu met één druk op de knop zomaar te wissen....
Dus vandaar, dat ik er weer ben.
Ik ga er toch af en toe een beetje in schrijven.
Even melden hoe het gaat.Of zomaar een beetje op de computer rammelen, over hele andere dingen misschien?
In ieder geval wat de situatie betreft: de eerste controles zitten er op.
Dat ging eigenlijk niet echt zonder slag of stoot.
Ik wil namelijk voortaan het liefste ter controle in het AVL.
Maar dat kan dus niet en dat vind ik heel vervelend.
De chirurg, die mij niet geopereerd heeft ( is in één van de blogs te lezen) vindt, dat controles door de chirurg gedaan moeten worden. Hij was gepikeerd, dat ik liever naar het AVL wil.
Ik voel me een beetje door hem gegijzeld. En dat maakt, dat ik af en toe ook een beetje in een dip zit.

En ook ben ik bang, dat ik misschien te overmoedig ben geweest door niet voor chemo te kiezen. Ben ik niet teveel een eigenwijze sodemieter?
Ben met deze serieuze kwestie niet te roekeloos geweest?
Potverdikkeme. Waar is mijn ongebreidelde optimisme?