07/04/2010

Onrust in meneer Aap

.

Meneer Aap mist iets. Eerst weet hij nog niet wat en gaat op zoek.
Een biertje drinken in het café? Nee, dat is het niet. Hij vindt dat iedereen zo slap ouwehoert na een paar pilsjes.
Nee, dat is het dus niet.
Maar wat dan wel? Misschien iets meer beweging?
Als hij elke dag een rondje om het dorp gaat lopen begint hem dat na een tijdje toch te vervelen.
Nee, dat is het ook niet wat hij mist.
Dan komt zijn vriendin met een briljant idee, als ze een advertentie in het Haarlems Dagblad ziet: Plaats voor nog drie Cursisten bij Beroemd Kunstenaar in Echt Atelier.
Model schilderen, Stillevens, Acrylverf.
Ze laat de advertentie aan meneer Aap zien. “Dit lijkt me typisch iets voor jou, lieverd. Misschien is dit het wat je mist: lekker met verf aan de slag, zodat je je ei kwijt kunt.”
“Mijn ei kwijt?”, zegt meneer Aap, “ik heb helemaal geen ei, dus hoe kan ik het dan ook nog eens kwijt zijn…”
Zijn vriendin moet er om lachen en slaat hem op zijn bil. “Ach gekkerd, je snapt best wel wat ik bedoel”.

’s Avonds belt meneer Aap naar het atelier. Nu is er nog maar één plek vrij. Hij is er als de kippen bij en zegt gejaagd: “Die plek is voor mij! Wanneer kan ik beginnen?”

Twee weken later stapt meneer Aap met een bundeltje gloednieuwe kwasten het atelier in.
Het schilderen gaat enorm goed. Hij heeft talent.



De docent geeft meneer Aap regelmatig complimentjes. Alles waar hij aan begint lukt meteen. Ieder werkstuk is een succes.
Na elke les wordt al het werk besproken. Dan gloeit meneer Aap van trots...
Zíjn werk! Zíjn prachtige, kleurige werk...




















De onrust is weg. Er is een deken van weldadige gelukzaligheid over meneer Aap heen gevallen. Zijn ogen staan weer goed: helder en stralend. Als hij loopt lijkt het alsof hij zweeft.
"Het lijkt wel een soort verliefdheid", zegt hij tegen zijn vriendin...


© Marlou Witzel

foto: Henry Kloostra

Schilderij: Irene Hertel

.

.

10 comments:

Jelle Droeviger said...

Ronduit meesterlijk. Gave opbouw. Mooie woordkeus. Meneer Aap heeft lang gewacht, maar nu toch eindelijk een schrijver gevonden die zijn leven vertelt...

Jelle Droeviger.

gerrit said...

Ha Marlou
Ik ben meer een kunstkijker dan een kunstdoener. Ik kijk ook meer naar het resultaat, dan naar wie het gecreëerd heeft. Ik kan later wel zeggen, als ik hoor dat jouw aap het gemaakt heeft: dat heeft-ie toch knap gedaan....(maar ik hoef het niet mooi te vinden)

Anne said...

als het meneer aap weer gelukkig maakt, dan is zijn schilderij toch een meesterwerk:))

Marjolijn said...

Mogge meis,
Gelukkig heeft meneer Aap iets gevonden waar hij veel plezier aan beleefd.
Dat er nog maar vele kunstwerken mogen volgen.
Fijne dag vandaag, meis.
Liefs Marjolijn.

Han said...

Eerst drie nog plaatsen vrij, na één telefoontje nog maar één plaats vrij. Heeft meneer Aap ook zijn vriendin ingeschreven, en hoe doet zij het die schilders cursus?

Fluitenkruid said...

Creatieve apen zijn de leukste apen x

gerdaYD said...

Wat een gave tekst alweer lieve Marlou! Hoe jij zo iets héél plastisch kan beschrijven... ik heb daar bewondering voor!
Heerlijk om lezen, ik hoop dan ook dat jij er op een dag een boek van uitgeven mag!

Ibella said...

Wat heerlijk dat verhaal van Meneer Aap. Dat hij zo snel weet wat hij mist in zijn leven. Gelukkig heeft hij een goede vriendin die hem erop wijst. Meneer Aap moet een gelukkig mens[ nou ja mens] dier zijn en dan ook nog zoveel complimenten. Zoiets gun je toch iedereen in zijn/haar leven.
Het was weer een prachtig meneer Aap verhaal.

wim said...

Zo zie je maar hoe je apen met weinig sociale wederkerigheid kunt genezen met verf en kwast.

klaproos said...

ik stel me open om dit werk aan de
muur,te hangen marlou..

maak er een fijne vrijdag van hé